Kilka zdań Marka Edelmana, które popłynęły z ekranu na zakończenie spektaklu w Teatrze Żydowskim niczym jasny promień w mroku obrazów zagłady, to była świetna puenta tego zderzenia z miłością w czasie niewyobrażalnie trudnym. Charakterystyczna dla Marka Edelmana autoironia i dystansCzytaj dalej
Kategoria: Atlas teatralny stolicy
Kronika sezonów 1989-2010, profile teatrów dramatycznych, spektakle w repertuarze. Projekt autorski Tomasza Miłkowskiego
O CZYM MYŚLĄ PSY
Nowa, zaskakująca interpretacja „Pamiętnika szaleńca” Gogola, który już nieraz bywał podstawą spektaklu jednoosobowego. Wymarzony materiał dla aktora, który chce pokazać stadia przemiany przeciętnego człowieka w ponadprzeciętnego szaleńca. Studium – jak pisywano – szaleństwa. W tym spektaklu, powstałym w bliskiej współpracyCzytaj dalej
DŁUGI
To wciąż niespłacone „długi pamięci”, traumy nie do wyparcia. Ślady nie do wymazania. Ocaleni z Holocaustu nie mogą się wyzwolić z pęt pamięci. Wciąż dopada ich przeszłość, zagląda w oczy, wykrzywia czas teraźniejszy, wprowadza korekty. Tak na historie ocaleńców, czyCzytaj dalej
MADAGASKAR
„Horror metafizyczny”, jak nazwała swoją sztukę Magdalena Drab, stał się pod ręką debiutującej jako reżyserka Gosi Dębskiej porywającym spektaklem o tożsamości, relacjach polsko-żydowskich i poszukiwaniu miejsca w świecie, który powinien się zmienić. Uwięzieni na metafizycznej wyspie (tytułowym Madagaskarze), legendarni bohaterowieCzytaj dalej
Przemiany
Joanna Bednarczyk (scenariusz, dramaturgia) i Michał Borczuch (reżyseria) wykorzystali motywy z „Metamorfoz” Owidiusza do uchwycenia wielkiej burzy hormonów i intelektualnej gorączki wieku dorastania. „Spektakl powstał – jak informują twórcy – w koprodukcji STUDIO z Teatrem Polskim w Bydgoszczy oraz FestiwalemCzytaj dalej
ŚNIEG
Rzecz toczy się w prowincjonalnym mieście tureckim, będącym etniczną mieszanką wybuchową. Orhan Pamuk zawędrował w powieści „Śnieg” (2002) do Karsu, aby zbadać fenomen tureckości w tyglu sprzeczności. Bartosz Szydłowski (reżyser) i Mateusz Pakuła (dramaturgia, scenariusz) dostrzegli w tym szansę ukazaniaCzytaj dalej
Wachlarz
Klasyka komedii w wysmakowanym wykonaniu, a w szczególności w scenicznej oprawie – piękno utrzymanych w brązach kostiumów i dekoracji, muzyka Jerzego Satanowskiego zachwycają. Budzi też podziw wystylizowane otwarcie (i finał) spektaklu, kiedy postaci zamierają niczym marionetki, tworząc rodzaj unieruchomionej rzeźby.Czytaj dalej
3SIOSTRY
Ktoś, kto wybierze się na spektakl wybitnego belgijskiego reżysera Luka Percevala z myślą o spotkaniu ze znanym dramatem Antona Czechowa, może się zawieść. Nie spotka na scenie sztabskapitana Wasilija Solonego, dowie się, że baron Tuzenbach popełnił samobójstwo (choć u CzechowaCzytaj dalej
PSY RAS DROBNYCH
Po zasłużonym sukcesie „Miłości od ostatniego wejrzenia” Iwona Kempa znowu w duecie z Joanną Zemanek (scenografia) daje w Dramatycznym ważny społecznie feministyczny spektakl wg książki Olgi Hund. Także o przemocy domowej, ale zepchniętej tym razem na plan dalszy w obliczuCzytaj dalej
COŚ TU NIE GRA
Farsa jak farsa – w centrum dwóch bliźniaków, jak zwykle fachowo odrobionych przez Mirosława Kropielnickiego. Pierwszy bliźniak to dobry aktor, ale pijak, drugi to polityk reformator, ale pechowiec. Pierwszego chcą się pozbyć z teatru zazdrośnicy, drugiego usunąć konkurenci polityczni. MożnaCzytaj dalej
SŁOWO JEST OGIEŃ
Tytuł tego przedstawienia przygotowanego w Teatrze Polskim z okazji dwusetnej rocznicy urodzin Cypriana Kamila Norwida nie jest przypadkowy. Janusz Majcherek, opatrując cytatem z poematu „Quidam” swój scenariusz, przypomniał jak gorące były zmagania poety ze skamielinami polskiej mentalności, jak namiętne zabiegiCzytaj dalej
MINETTI
To piękny tekst, rzadki dowód dobrych uczuć Thomasa Bernharda do teatru i aktorów. Przede wszystkim do aktorów, a w tym przypadku do Bernharda Minettiego, legendy niemieckiej sceny, którego imieniem nazwał bohatera i jedną ze swych najlepszych sztuk. To już drugaCzytaj dalej
PIKNIK POD WISZĄCĄ SKAŁĄ
Zaczyna się od zachwycającego i tajemniczego obrazu: we wnętrzu przepołowionej kuli zajmującej cały horyzont sceny w przymglonym świetle, rozproszonym projekcją lekko migocących plam i poświatą, unosi się bezwładne ciało dziewczyny. To Miranda (Michalina Łabacz), duchowa przewodniczka pensjonarek. Unosi się wCzytaj dalej
UCIEKINIERKI
Tytułowe bohaterki różnią się doświadczeniem i temperamentem: pierwsza, Claude dała nogę z domu pogodnej starości, druga, Margot opuściła rodzinę w osiemnaste urodziny córki, zostawiając na łóżku karteczkę z nieprzystojnym słowem. Obie miały dość – Claude umierała z nudów, Margot czułaCzytaj dalej
RAJ. POTOP
Wprawdzie dwie pozostałe po zagładzie świata post-mojry nie turlają się po scenie w swoich kapsułach klimatycznych (jak chciał autor) i siedzą w Malarni Studia blisko obok siebie jak przygwożdżone do szklanych kul z roślinami doniczkowymi, ale Grzegorz Jaremko znalazł przekonującyCzytaj dalej
PRZEBUDZENIE WIOSNY
Głośna sztuka Wedekinda sprzed ponad wieku, ukazująca opresyjny system, w którym dojrzewają nastolatkowie, to tylko punkt wyjścia do opowieści o współczesnych problemach młodych ludzi. O ich zahamowaniach, przemocy, tresurze, burzy popędów, homo-erotyce i samotności. Punktem wyjścia są tu przeźrocza bajkiCzytaj dalej
NOC WALPURGII
Mocny przekaz monodramu Magdaleny Gauer („Diva”, 2010), przetworzonego w scenariusz filmu Marcina Bortkiewicza („Noc Walpurgii”, 2015) po raz kolejny silnie wybrzmiał w powstałym na jego podstawie spektaklu Agaty Biziuk. Grają dwie obsady, Ewa Tucholska, Piotr Siwek (ich widziałem) i MonikaCzytaj dalej
BABA-DZIWO
Nie wiadomo do końca, w jakiej sprawie sztuka została napisana – jako argument w walce feministek o prawa kobiet czy przeciw nim? Premiera w Polskim nie rozwiała tych wątpliwości – ani reżyserka, ani aktorki (bo to sztuka napisana przede wszystkimCzytaj dalej
SKÓRA WĘŻA
Chociaż to sztuka o Bertolcie Brechcie żerującym na oddanych mu bez reszty kobietach, żonie Helenie Weigel (Aleksandra Justa) i kochankach, a w szczególności znękaną alkoholizmem Ruth Berlau (Beata Fudalej), samego Brechta na scenie nie zobaczymy. Jedynie jego asystenta-stażystę Konrada SwinarskiegoCzytaj dalej
ALEJA ZASŁUŻONYCH
Pisarka (Krystyna Janda) wiedziona przeczuciem rychłej śmierci i dręczona obawą, że jej męża nie będzie stać na pogrzeb, rozpoczyna starania, aby jej pochówek odbył się na koszt państwa, a więc w alei zasłużonych. Ma ku temu podstawy: ileś wydanych tomów,Czytaj dalej