Warsztaty Krytyki

Teatr należy do najbardziej interaktywnych sztuk performatywnych. Krytycy teatralni, będąc uprzywilejowanymi widzami, dzielą z widownią i artystami ten sam czas i przestrzeń, te same indywidualne i zbiorowe bodźce, te same natychmiastowe i długotrwałe doświadczenia. W swojej pracy powinni, na swój indywidualny sposób, dążyć do opisania tych interakcji, aby dać podstawy do dyskusji oraz wnieść istotny wkład w interpretację przedstawienia teatralnego, określając jego znaczenie. Wobec tak odpowiedzialnego zadania spoczywającego na krytykach teatralnych, Międzynarodowe Stowarzyszenie Krytyków Teatralnych zaleca swoim członkom na całym świecie przyjęcie podstawowych zasad  postępowania krytyka, zawartych w tym dokumencie.

Dowiedz się więcej »Zasady postępowania krytyka teatralnego

Tematy prac semestralnych do wyboru 2011/12 w załączniku.

Dowiedz się więcej »Tematy prac semestralnych WOT, pisanie o teatrze

Marcin Liber kontynuuje współpracę z Teatrem Współczesnym w Szczecinie. Po sukcesie spektaklu „ID”, którym zdobył najwyższe laury XII Ogólnopolskiego Festiwalu Sztuki Reżyserskiej „Interpretacje” w Katowicach, kontrowersyjny reżyser bierze na warsztat tekst Bożeny Keff „Utwór o Matce i Ojczyźnie”.

Dowiedz się więcej »Odwieczna skarga na matkę i ojczyznę

Od marca 2010 rozpocznę się następne edycje warsztatów krytyki teatralnej, organizowane przez Klub Krytyki – szczegóły w załączeniu.

Dowiedz się więcej »Ruszają następne warsztaty krytyki

Świat zamieszkują różne rodzaje kotów. Na nieszczęście zdarzają się też takie, których nie da się przyporządkować do jakiejkolwiek kategorii.

Dowiedz się więcej »KOT FILOZOF (bajka)

„Moja córeczka” – spektakl w reżyserii Marka Fiedora w warszawskim teatrze Ateneum miał swoją premierę 7 października 2009 roku. Oparty na prozie Tadeusza Różewicza z 1964 roku.

Dowiedz się więcej »W poszukiwaniu zagubionej córeczki&

Opowiadanie.
Dowiedz się więcej »Nocne spotkania

W kuchni na stole leżało małe pudełko zapałek.

Dowiedz się więcej »Bajka o zapałkach

Jak tam jest?

Gdzie?

W Londynie.

Nie wiem, nigdy tam nie byłem.

Nigdy? Przecież to stolica…

Po co miałbym tam jechać? Tam nie ma kopalni.

Tylko to Cię interesuje?

Dowiedz się więcej »Nie taki musical straszny

Już prawie rok temu (na początku 2009 roku) Wojciech Malajkat objął stanowisko dyrektora naczelnego i artystycznego warszawskiego Teatru Syrena. Tą decyzją rozpoczął nowy etap w swojej karierze zawodowej. W najbliższym czasie do bogatego dorobku aktorskiego oraz kilku wyreżyserowanych przez siebie spektakli Malajkat dołączy zapewne sukcesy i porażki związane z kierowaniem teatrem komediowym.

Dowiedz się więcej »Marny łup w Syrenie

Agnieszka Glińska postanowiła wystawić na scenie Teatru Narodowego ponad stuletnią, nieco zapomnianą, komedię Włodzimierza Perzyńskiego i… odniosła sukces. Jej „Lekkomyślną siostrę” ogląda się z wielką przyjemnością – ani przez chwilę nie pamiętając, że to dzieło wiekowe, trącące myszką. Reżyserce udało się bowiem zrobić spektakl bezpretensjonalny – subtelnie staroświecki (w stylizowanej scenografii i kostiumach), a zarazem współczesny.

Dowiedz się więcej »Lekkomyślny powrót

Niektóre dzieci boją się lekarzy, inne śmieciarzy czy kierowców. Ja jako dziecko bałam się teatru. I diabła. Zaczęło się bardzo niewinnie.

Dowiedz się więcej »Miłość od drugiego wejrzenia

Pewna młoda borsuczyca imieniem Pola poczuła się na tyle dorosła, że wyprowadziła się z rodzinnej nory i wyruszyła samotnie na poszukiwanie własnego miejsca na życie.

Dowiedz się więcej »SAMOTNA NORKA (bajka)

Trudno pojąć, w jaki sposób Wojciech Malajkat premierą "Łupu" Joe Ortona w Teatrze Syrena chciał odróżnić się od innych komediowych scen w stolicy.

Dowiedz się więcej »Cięcie tępą brzytwą

(A)pollonia Warlikowskiego będąca koprodukcją siedmiu europejskich ośrodków (m.in. Starego Teatru w Krakowie, Festival d'Avignon, La Comedie de Geneve – Centre Dramatique, Wiener Festwochen, Theatre de la Palce w Liege ) jest jednym z najlepszych przedstawień, jakie widziałam.

Dowiedz się więcej »Postmodernistyczna (A)pollonia

O "Czerwonym kapturku" Piotra Tomaszuka w Teatrze Guliwer pisze Barbara Gill.
Dowiedz się więcej »Mam chrapkę na babkę

Ma szczęście ten, kto trafi na bajkę o szczęściu w Teatrze Baj. Piękna i mądra opowieść Izabeli Degórskiej o przyjaźni.

Dowiedz się więcej »Przyjaźń to szczęście

Opowiadanie powstałe w trakcie warsztatów.
Dowiedz się więcej »ZABAWKA BOGA

2 listopada aktorzy Teatru Druga Strefa zagrali po raz ostatni przed dłuższą przerwą spektakl „Fin de…”

Dowiedz się więcej »Koniec po francusku

Córka, żona, mama. Pisarka.

Dowiedz się więcej »JAK TO SIĘ ZACZĘŁO