Rhizopolis w Zachęcie
Joanna Rajkowska, jedna z najbardziej rozpoznawalnych polskich artystek, autorka palmy na Rondzie de Gaulle’a, buduje w Zachęcie podziemne miasto, miejsce przetrwania. Już w lutym zaprosi… Czytaj dalej »Rhizopolis w Zachęcie
Rozmowy o sztuce
Joanna Rajkowska, jedna z najbardziej rozpoznawalnych polskich artystek, autorka palmy na Rondzie de Gaulle’a, buduje w Zachęcie podziemne miasto, miejsce przetrwania. Już w lutym zaprosi… Czytaj dalej »Rhizopolis w Zachęcie
„Rytm rozwoju, podobny do rytmu pór roku, jest koniecznością. Nie można starości ani śmierci uniknąć. Podobnie jak jesień może być najpiękniejszą porą roku, tak i… Czytaj dalej »Malarstwo wieku dojrzałego – zapis malarskich wizji Tadeusza Ogrodnika
I. W porządku liter i znaków Za każdym razem, gdy wprawną ręką wystukujemy litery – obwieszczamy światu nie tylko śmierć pisma, ale i upadek indywidualności… Czytaj dalej »Alfreda Aszkiełowicza światy równoległe
Małgorzata Dorna w Wirtualnym Fotelu wraca do twórczości Alfreda Aszkiełowicza: I. W porządku liter i znaków. Za każdym razem, gdy wprawną ręką wystukujemy litery –… Czytaj dalej »Alfreda Aszkiełowicza światy równoległe
Małgorzata Dorna o rzeźbach Jarosława Boguckiego: W twórczości Jarosława Boguckiego przenikają się dwie, prowadzone z pozoru niemal równolegle, zawsze jednak z emocją, jakby „na spięciach”… Czytaj dalej »W świecie form trwałych i ulotnych, zatrzymanych i poruszonych, znaczących
Małgorzata Dorna o rysunkach i grafice Tadeusza Wyrwy-Krzyżańskiego dedykacja: Dla Tadeusza i Joanny, Muzy i żony artysty „Jesteśmy niekończącą się rozmową, bo nie jesteśmy w… Czytaj dalej »Zapisać melodię myśli w kadrze: rysunku, grafiki, w symbolicznych wizerunkach przedmiotów
Tytuł retrospektywnej wystawy prac Andrzeja Podolaka odwołuje się do konwencji opowieści, która (jeżeli zestawić ją z wewnętrzną dramaturgią dzieł) nabiera charakteru mocnej, miejscami chropawej, brutalnej,… Czytaj dalej »„Życie zamknięte w obrazach” – obrazy, które są życiem
Dedykacja: Prawdzie za to, że zabija – autor Z wstydem poczęty człowiek, urodzony Z boleścią, krótko tu na świecie żywie, I to odmiennie, nędznie, bojaźliwie,… Czytaj dalej »Utracone piekło realizmu. Misterium męki i ocalenia według Beaty Bigaj
Jesteśmy świadkami nie tyle upadku sztuki, ile rezygnacji z jej odwiecznej, pierwotnej funkcji, z potrzeby wyjaśniania i oswajania świata, z potrzeby kontaktu przez sztukę człowieka… Czytaj dalej »W pułapce interpretacji, czyli Między subiektywizmem i obiektywizmem doznania (refleksje na marginesie pewnej wystawy)
Małgorzata Dorna o związkach sztuki i filozofii, a także pozostających w tym kręgu pracach Rafała Łubowskiego i Piotra C. Kowalskiego: „Tak czy owak musiałeś zginąć… Czytaj dalej »Pracownia interpretacji otwartych – w poszukiwaniu partnerów dyskursu…
Małgorzata Dorna zaprasza na Wirtualny Fotel: W naszym codziennym życiu coraz mniej sztuki, coraz więcej zjawisk para artystycznych, epatujących odbiorcę hiper realistyczną urodą, rodem z… Czytaj dalej »Kameralna rzeźba w terakocie Wiesława Napierały
Tytułowa fraza, zaczerpnięta z pisarstwa Jana Błońskiego, wybitnego interpretatora Proustowskich czasów poszukiwanych i odnalezionych lub może odnajdywanych – demaskuje przeżycia odbiorcy sztuki, który ma prawo… Czytaj dalej »„Widzieć jasno w zachwyceniu”… w kręgu prac artystów, związanych z Galerią Miejską w Mosinie
Małgorzata Dorna o instalacjach Wiesława Berdyszaka: Instrumenty precyzyjnie obszyte kawałkami jeansu, opakowane i ustawione na martwym podeście sceny, ostro zielony fotel o kwadratowych kołach i… Czytaj dalej »W pogoni za rzeczywistością… uwagi na marginesie konceptów Marcina Berdyszaka
Powtarzając, za współczesnym teoretykiem i historykiem sztuki, Ernstem Gombrichem, paradoksalne, zabarwione pewną nutą kokieterii stwierdzenie, że „Nie ma w istocie czegoś takiego jak sztuka –… Czytaj dalej »W stronę autobiografii… Anny Lejby portrety zwielokrotnione w malarstwie i tkaninie
Rozważania na marginesie scenograficznych interpretacji „Pułapki” Tadeusza Różewicza) Małgorzaty Dorny: Z perspektywy krytyka Interesuje mnie związek realizacji scenograficznych i współczesnego malarstwa polskiego, a szczególnie owa… Czytaj dalej »Od malarskich, polifonicznych wizji ku sztuce minimalistycznej
Wytatuowany Zombie Boy podbija Europę. Zombie Boy obnosi na swej skórze nasycony kolorem, rozrysowany wizerunek własny: gotycki szkielet, barokowe wnętrzności, mózg o strukturze orzecha i…… Czytaj dalej »Ciało jako fetysz. Rozważania z pogranicza materii i ducha
Refleksje Małgorzaty Dorny na marginesie wystawy poplenerowej „Człopa 2016”: „Czymże, więc jest czas?” – zapytuje św. Augustyn w XI Księdze Wyznań i odpowiada w sposób… Czytaj dalej »Osobiste rozgrywki z czasem
„Do beztęsknoty i do bezmyślenia, do tych, co mają tak za tak, nie za nie, bez światłocienia. Tęskno mi Panie.”(Cyprian Kamil Norwid „Moja Piosnka II”)… Czytaj dalej »Teatr poza teatrem – artystyczne prowokacje Anastazego B. Wiśniewskiego wobec tęsknoty krytyka
„Ofiarowanie greckie” – galeria jednego obrazu. Sylwetę boga naznaczono płaską, utrzymaną w głębokich, ciepłych brązach, przechodzących w czerń – plamą. Po obu stronach, umieszczono nieco… Czytaj dalej »Eugeniusza Repczyńskiego dyskurs i pojedynek z Absolutem
„Miasto to ludzie. Nie urbs – martwy kamień, materialna architektura, bryły i barwy. Nie castrum – schronienie, bezpieczne miejsce do mieszkania. Nie formy urbanistyczne. (…)… Czytaj dalej »Galeria jako miejsce szczególne, znaczące w przestrzeni kulturowej miasta