Zapowiadana jako „porywająca” komedia kryminalna, rzeczywiście traktuje o porwaniu, (najwyraźniej spolszczonym z hiszpańskiego pierwowzoru na nasze, swojskie), ale porywająca nie jest. Wlecze się niemiłosiernie, aktorzy grają od niechcenia, prawie nikogo nie słychać, a z końcowych rzędów nie widać, nikomu tuCzytaj dalej
Kategoria: Loża
Autorski przegląd teatralny, nieoficjalny dodatek Yoricka.
Nazywam się Tamara Biakow i jestem legendą
„Czy Biakow uda się odciąć od tragicznej przeszłości i odnaleźć ukojenie w Nowym Świecie? Czy zatriumfuje?” – takie retoryczne pytanie pojawiło się w zapowiedziach tego monodramu o (fikcyjnej) śpiewacze operowej, światowej gwieździe pierwszej wielkości, która zmaga się ze zmorami postpamięciCzytaj dalej
Sęk wiecznie młody
Premiera „Szlagierów żydowskiego kabaretu” odbyła się tuż sprzed ostatnim lockdownem w nieprzypadkowym wnętrzu, w warszawskim Nowym Świecie Muzyki. Nie pierwszy raz Teatr Żydowski korzysta z tej przestrzeni (m.in. spektakl „Berek”), ale tym razem wybór tego wnętrza miał znaczenie szczególne. TuCzytaj dalej
ŚNIEG
Po raz ostatni grany był w Warszawie niemal 30 lat temu (1992, Teatr Polski, reż. Zbigniew Zapasiewicz). Najsławniejszy dramat Przybyszewskiego, kiedyś wysoko oceniany, potem zapomniany, wraca do Teatru Narodowego w opracowaniu Anny Gryszkówny. Reżyserka oczyściła tekst z młodopolskich nalotów iCzytaj dalej
Ciekawska Lily
„Lily” Jacka Popplewella w reż. Krystyny Jandy w Och-Teatrze w Warszawie. Pisze Tomasz Miłkowski w Przeglądzie. Oryginalny tytuł komedii kryminalnej Jacka Popplewella sprzed niemal 60 lat to „Busybody”, czyli „Ciekawska”. Tytuł może mało chwytliwy, ale trafny, bo cała intryga rozwijaCzytaj dalej
Na srebrnym półmisku
Tomasz Milkowski pisze w tygodniku „Przegląd” po premierze „Woyzecka” w reżyserii Piotra Cieplaka: Niezwykły, poetycki spektakl. Aż wierzyć się nie chce, że historii tak tragicznej, bez mała mrocznemu kryminałowi Piotr Cieplak nadał formę przypowieści o daremnych ludzkich marzeniach. Baśniową atmosferęCzytaj dalej
Jan Englert, czyli od Albina do Radosta
Publikujemy fragmenty laudacji dla JANA ENGLERTA, wygłoszonej przez Tomasza Miłkowskiego podczas uroczystości wręczenia Nagród im. Stefana Treugutta, 15 lutego w Domu Dziennikarza w Warszawie: Kapituła Nagrody im. Stefana Treugutta uhonorowała Jana Englerta Nagrodą Specjalną za dorobek artystyczny, aktorski i reżyserskiCzytaj dalej
ONI czyli MY
Tomasz Miłkowski po premierze „Onych” w stołecznym Teatrze Polskim pisze w „Przeglądzie”: Najpierw grano Onych jak farsę, potem tragedię o ładunku politycznym, a Piotr Ratajczak pokazuje ten dramat jako tragikomedię o futurystycznym zacięciu. Pisana w roku 1920 była jednym zCzytaj dalej
Przeklęte ciało
Tomasz Miłkowski pisze w „Przeglądzie” O „Diabłach” w warszawskim Teatrze Powszechnym W przeciwieństwie do spektaklu w Nowym Teatrze, to nie jest adaptacja Matki Joanny od Aniołów, choć wykorzystuje fragmenty opowiadania Jarosława Iwaszkiewicza. Nie po to jednak, aby ilustrować dzieje ekscytującegoCzytaj dalej
Między rewią a szlachtuzem
Tomasz Miłkowski pisze w „Przeglądzie” o spektaklu „Matka Joanna od Aniołów” Jana Klaty w Nowym Teatrze: Taka jest sceneria: monumentalne schody jak w berlińskiej rewii Friedrichstadt-Palast, ogromna czerwona kurtyna, a na przedzie sceny kilkadziesiąt siekier wbitych w drewniane krzyżaki. WszystkoCzytaj dalej
Szczęśliwa lista
„Wszystko, co najlepsze” Duncana Macmillana i Jonny’ego Donahoe’a w reż. Piotra Złotorowicza w Teatrze Polonia w Warszawie. Pisze Tomasz Miłkowski w Przeglądzie. Kiedy mama po raz pierwszy próbowała popełnić samobójstwo, jej siedmioletni syn zaczął tworzyć listę rzeczy, które mogą przynieśćCzytaj dalej
KIBICE
Zaskakujący pomysł spotkania przedstawicieli dwóch odrębnych społeczności: kibiców Legii i aktorów Teatru Żydowskiego, motywowany zamysłem przezwyciężania stereotypów. Spektakl sam siebie komentuje (funkcje kronikarza sprawuje czule Olaf Lubaszenko, słynny kibic, nagrany na video), nie unikając momentów trudnych i rozstań. Teatr dajeCzytaj dalej
Obca jak ty
Tomasz Milkowski pisze w „Przeglądzie” o nowym spektaklu Fundacji Banina: To druga produkcja Fundacji Banina (po „Kolorowej, czyli biało-czerwonej”), spektakl misyjny, przygotowany z myślą o prezentacji w szkołach. O ile poprzedni nosił charakter interwencyjny, to ten idzie w stronę metafory.Czytaj dalej
ROMEO I JULIA: Nieudana sesja samobójców
Nietrudno zrozumieć, dlaczego Michał Zadara wziął na warsztat szekspirowską tragedię „Romeo i Julia”, i w dodatku zaangażował do tytułowych ról naprawdę młodych ludzi. Julia Leszkiewicz grająca Julię ma naprawdę 14 lat jak w tekście Szekspira, a Julian Zbudniewek grający RomeaCzytaj dalej
Zwichnięte uczucia
Moment, w którym spektakl „Dzieci księży” wszedł na afisz, nie mógł być lepiej dobrany. Po pojawieniu się w sieci filmu braci Siekielskich „Tylko nie mów nikomu” widz został szczególnie uczulony na to wszystko, co zasłonięte w kościele katolickim, co skrywaneCzytaj dalej
Wiolonczelę zamieniłem na aktorstwo
– Zdarzyło mi się zagrać w ciągu jednego sezonu pięć dużych ról, co dziś byłoby trudnym do wykonania osiągnięciem – z aktorem Krzysztofem Kalczyńskim rozmawia Krzysztof Lubczyński w Dzienniku Trybuna. «Krzysztof Lubczyński: Właśnie ukazały się Pana wspomnienia „Moje boje. WCzytaj dalej
19 Festiwal Sztuki Mimu: CAFE PANIQUE
Tytuł i literacka inspiracja (Rolad Topor) obiecywały wiele, ale rezultaty okazały się skromne. Nie udało się stworzyć ani surrealistycznej, ani w ogóle żadnej atmosfery – jak mawiał dyrektor Teatru Na Woli i wielki admirator festiwalu sztuki mimu Bohdan Augustyniak –Czytaj dalej
19. Międzynarodowy Festiwal Sztuki Mimu: SOLITUDES
Grupa Kulunka Teatro gościła już na warszawskim festiwalu cztery lata temu. Młodzi artyści baskijscy pokazali wówczas wzruszający spektakl „Andre i Dorine”, opowieść o starości i degradującej człowieka chorobie Alzheimera. Potrafili całkowicie zawładnąć emocjami widzów, wzbudzając dla swych bohaterów autentycznie głębokieCzytaj dalej
19 Międzynarodowy Festiwal Sztuki Mimu: Avant Tous
Nazwisko Lionela Menarda to w świecie pantomimy wielka marka. Dość przypomnieć fantastyczne spektakle duetu Bodecker&Neander, który wielokrotnie gościł na warszawskim festiwalu, zawsze budząc niekłamany entuzjazm publiczności. A przecież Menardowi także bardzo wiele zawdzięcza Teatr Warszawskiego Centrum Pantomimy – zrealizowali wspólnieCzytaj dalej
19. Festiwal Sztuki Mimu: ONCE
Na otwarcie festiwalu zobaczyliśmy premierowe wykonanie ONCE. Gdyby nie to, że sztuka mimu obywa się bez słów, trzeba by zatytułować tę recenzję: „Once po polsku”. Po raz pierwszy bowiem zdarzyło się, że legenda teatru alternatywnego, twórca Teatru Derevo, Anton AdasinskyCzytaj dalej