Przejdź do treści

buchdrama

(niem. = drama książkowa, także Lesedrama), dramat książkowy, pisany z intencją dotarcia do czytelników, a nie widzów, lub niemożliwy do wystawienia w okresie, kiedy powstał, ze względu na odmienność konwencji teatralnej, obfitość tekstu pobocznego i inne względy, np. „Nie-Boska Komedia” Zygmunta Krasińskiego (1835).  Dzisiaj pojęcie wyłącznie historyczne – we współczesnej teorii bada literackich przyjęto, że każdy dramat jest potencjalnym zapisem utworu scenicznego (a przynajmniej jego podstawą lub partyturą), niezależnie od deklarowanych przez autora intencji, a tym bardziej niezależnie od ocen współczesnej autorowi krytyki. Szczególna odmianą b. są dramaty quasi-niesceniczne: ich książkowy charakter jest świadomą prowokacją autora albo elementem dyskusji z panującą estetyką, np. dramaty Chłopca z Deszczu, postaci z „Dwóch teatrów” Jerzego Szaniawskiego (1946), m.in. „Krucjata dziecięca”, która może być wystawiona tylko w Teatrze Snów.