Przejdź do treści

Osoba

Ajschylos

Eschyl (525 p.n.e-456 p.n.e.), najstarszy z trzech wielkich tragediopisarzy greckich obok (patrz:) Sofoklesa i (patrz:) Eurypidesa), uważany za twórcę tragedii. Pochodził z rodu ziemian eleuzyjskich.… Czytaj dalej »Ajschylos

Albee Edward Franklin

(1928-2016), dramaturg amerykański. Debiutował jednoaktówką Opowiadanie o ZOO (1959). Międzynarodową sławę zyskał sztuką Kto się boi Wirginii Woolf (1962). Pisał dramaty, w których krytykował amerykański… Czytaj dalej »Albee Edward Franklin

Andrycz Nina

(1912-2014), aktorka od debiutu związana z warszawskim Teatrem Polskim, gdzie stworzyła wiele kreacji heroin, zwłaszcza postaci królowych i arystokratek, m.in. w Marii Stuart Juliusza Słowackiego… Czytaj dalej »Andrycz Nina

Anouilh Jean

(1910-1987), dramaturg francuski. Specjalnością autora stały się inteligentne nowe wersje tragedii greckich, m.in „Eurydyka” (1942) i „Antygona” (1943); spośród innych sztuk największe uznanie zyskały „Pasażer… Czytaj dalej »Anouilh Jean

Artaud Antonin

(1896-1948), francuski radykalny reformator teatru, poeta, reżyser, aktor i teoretyk, autor koncepcji teatru okrucieństwa i teatru totalnego. Dążył do zniesienia granicy między widownią a sceną:… Czytaj dalej »Artaud Antonin

Arystofanes

(ok. 445-46 p.n.e.-ok.385 p.n.e), najwybitniejszy twórca komedii staroattyckiej, autor 40 (lub 44) dzieł, z których dotrwało do naszych czasów tylko 11 : „Acharnejczycy” (425 p.n.e.),… Czytaj dalej »Arystofanes

Axer Erwin

(1917-2012), reżyser teatralny, wieloletni dyrektor (a uprzednio wicedyrektor) i kierownik artystyczny Teatru Współczesnego w Warszawie (1949-81); autor ponad 50 inscenizacji, m.in. Kordiana Juliusza Słowackiego (1956),… Czytaj dalej »Axer Erwin

Barba Eugenio

(ur. 1926), norweski reżyser i teoretyk teatru włoskiego pochodzenia; wykształcenie teatralne zdobywał w Polsce, początkowo w warszawskiej PWST, potem u boku >Jerzego Grotowskiego w Teatrze… Czytaj dalej »Barba Eugenio

Bardini Aleksander

(1913-1995), polski aktor, reżyser, dyrektor teatru, pedagog. Do historii teatru przeszła jego inscenizacja Dziadów (1955), będąca objawem przedpaździernikowej odwilży – po raz pierwszy od lat… Czytaj dalej »Bardini Aleksander

Barrault Jean-Louis

(1910-1994), jeden z najwybitniejszych aktorów i reżyserów francuskich, wykorzystujący w swojej sztuce technikę pantomimy, zbliżony do surrealistów. Wielki sukces odniósł w roli mima Debureau w… Czytaj dalej »Barrault Jean-Louis

Bałucki Michał

(1837-1901), jeden z najpopularniejszych polskich dramatopisarzy drugiej połowy XIX w. Debiutował jako poeta (1859), podczas powstania styczniowego pisał patriotyczne wiersze. Początkowo pracował jako dziennikarz, od… Czytaj dalej »Bałucki Michał

Beckett Samuel

(1906-1989), prozaik i dramaturg irlandzki, piszący po francusku i angielsku, od 1938 we Francji; laureat Nagrody Nobla (1969). Debiutował jako prozaik, jednak powieści Murphy (1938)… Czytaj dalej »Beckett Samuel

Bergman Ingmar

(1918-2007), szwedzki reżyser i scenarzysta filmowy, wielokrotny dyrektor teatrów, m.in. Królewskiego Teatru Dramatycznego w Sztokholmie, scenarzysta filmowy; debiutował Makbetem Szekspira w teatrze prowincjonalnym (1944). Jako… Czytaj dalej »Bergman Ingmar

Bernhardt Sarah

właśc. Henriette Rosine Bernard (1844-1923), aktorka francuska o międzynarodowej sławie. Nazywano ją „boską Sarą”. Debiutowała na deskach Komedii Francuskiej (1862); była założycielką teatru swego imienia… Czytaj dalej »Bernhardt Sarah

Białoszewski Miron

(1922-83), polski poeta, prozaik, a także tłumacz i autor krótkich sztuk; początkowo pracował jako reporter w prasie codziennej. Twórca eksperymentalnego (por.:) Teatru na Tarczyńskiej (1955),… Czytaj dalej »Białoszewski Miron

Bielawski Józef

(1739-1809), fligel-adiutant, a następnie generał-adiutant buławy wielkiej litewskiej, autor komedii i poeta. Laureat konkursu rozpisanego przez Stanisława Augusta na komedię inaugurującą działalność sceny polskiej Teatru… Czytaj dalej »Bielawski Józef

Bliziński Józef

(1827-1893), komediopisarz, a także tłumacz; nawiązywał do dorobku Aleksandra Fredry. Wprowadził do swoich sztuk elementy charakterystyczne dla konwencji naturalistycznej, m.in. w „Panu Damazym” (1877), uważanym… Czytaj dalej »Bliziński Józef

Bogusławski Wojciech

(1757-1829), aktor, reżyser, dramatopisarz, trzykrotny dyrektor Teatru Narodowego (1783-85, 1790-94, 1799-1814), za życia nazwany polskim Molierem, później określany mianem ojca sceny narodowej. B. stworzył zręby… Czytaj dalej »Bogusławski Wojciech

Bohomolec Franciszek

(1720-1784), profesor retoryki w kolegiach jezuickich w Wilnie i Warszawie, redaktor (zob.:) „Monitora”, a po kasacie zakonu jezuitów zarządca Drukarni Nadwornej, bywalec obiadów czwartkowych. Zasłynął… Czytaj dalej »Bohomolec Franciszek