Przejdź do treści

ANNA LUTOSŁAWSKA – WSPÓŁCZESNA MODRZEJEWSKA (SPIS TREŚCI)

(czyli opowieść o sztuce aktorskiej, scenicznym geście i słowie)

„A przecież w teatrze to jest najważniejsze – ruszać,

bawić, mieć oddźwięk u widzów, pozostać w pamięci.”

(Anna Lutosławska O Nestorkach, Gruszy i dziecku z

Plant, w: „…dwadzieścia kroków wszerz i wzdłuż…

Wspomnienia w 100-lecie Teatru im. Juliusza

Słowackiego. Opracowanie i redakcja Krystyna

Zbijewska, Kraków 1993, s.241-242).

Materiały do monografii Anny Lutosławskiej zebrane przez Bożenę Frankowską z okazji przygotowanej laudacji na cześć artystki w dniu wręczenia Jej Nagrody AICT im. Ireny Solskiej (10 września 2014 na Scenie Miniatura Teatru im. Juliusza Słowackiego).

SPIS TREŚCI

WSTĘP – KOLEJE ŻYCIA I PRACY

Lata dziecięce podczas wojny II światowej i okupacji niemieckiej, młodość wśród trudów powojennej egzystencji, zarys drogi przez teatr i życie: Kraków, Wrocław, Kraków po raz drugi, Nowa Huta, Wrocław po raz drugi, Kraków po raz trzeci, Algeria, Londyn, Kraków na stałe.

ROZDZIAŁ I – PAMIĘTNE ROLE

Grusza Bertolta Brechta, Dziewczyna -Komentator Jerzego Broszkiewicza – Mieczysława Jastruna, Księżniczka Wiśniowiecka Juliusza Słowackiego, Rosaura Pedro Calderona de la Barca, Rozalinda Williama Szekspira, Podstolina Aleksandra Fredry, Hrabina Idalia Juliusza Słowackiego, Pani Helena Karola Wojtyły.

SPIS ZDJĘĆ [z materiałów do BIBLIOGRAFII i DOKUMENTACJI]

ROZDZIAŁ II – W KRAKOWIE PO WYZWOLENIU 1945

Nauczyciele i mistrzowie. Pierwsze „dorosłe” kontakty ze sceną i pierwsze doświadczenia teatralne.

ROZDZIAL III – NAUKA W „STUDIO” STAREGO TEATRU

Pierwsze role i pierwsze teatry: mała i duża scena Starego Teatru, Teatr dla Dzieci „Wesoła Gromadka”, Teatr Kameralny TUR, Teatr Objazdowy TUR czyli „T. – 17”.

ROZDZIAŁ V – POWRÓT DO KRAKOWA

Sześć sezonów w Teatrze im. Juliusza Słowackiego za dyrekcji Henryka Szletyńskiego (1952/1953-1954/1955) i Bronisława Dąbrowskiego (1955/1956-1956/1957), siedem ról i jedna wpisana do dziejów polskiego teatru: Grusza Wachnadze w Kaukaskim kredowym kole Bertolta Brechta wyróżniona Nagrodą Państwową w dziedzinie Teatru i Filmu, 1955).

ROZDZIAŁ VI – TEATR LUDOWY KRYSTYNY SKUSZANKI I JERZEGO KRASOWSKIEGO W NOWEJ HUCIE
Osiem pracowitych sezonów 1957/1958 – 1964/1965, dwadzieścia premier za dyrekcji Krystyny Skuszanki i Jerzego Krasowskiego – w teatrze niezapomnianym na mapie teatru polskiego po II wojnie światowej, głośne role w polskich sztukach współczesnych (Dziewczyna – Komentator w Imionach władzy Jerzego Broszkiewicza, 1957), role Szekspirowskie (Miranda – Burza, 1959; Oliwia – Wieczór Trzech Króli, 1961; Tytania – Sen nocy letniej,1963), nieprześcigniona kreacja Księżniczki w dramacie Juliusza Słowackiego Sen srebrny Salomei (1959).
ROZDZIAŁ VII – W TEATRZE KRYSTYNY SKUSZANKI I JERZEGO KRASOWSKIEGO WE WROCŁAWIU I W KRAKOWIE
Trzydzieści sześć ról w ciągu siedmiu sezonów w Teatrze Polskim 1965/1966-1971/1972 i podczas dziesięciu sezonów w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie – rozwój talentu, sława, uznanie, popularność, wydatne poszerzenie obszarów działalności: występy w teatrze jednego aktora, reżyserie, praca pedagogiczna w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie.

Leave a Reply