Przejdź do treści

DRAMAT EKSPRESJONISTYCZNY

odmiana dramatu, uprawianego przez twórców związanych z nurtem ekspresjonizmu, zwłaszcza w Niemczech. Dramaturgia tego typu cechowała się stosowaniem silnych środków wyrazu przy wykorzystaniu doświadczeń zarówno naturalizmu, jak i symbolizmu. Do czołowych twórców d.e. należeli prekursor Frank Wedekind (Przebudzenie wiosny, 1891), >Bertolt Brecht (Baal, 1923), Walter Hasenclever (Nirwana, krytyka życia w formie dramatu, 1909), który w manifeście-przedmowie do sztuki Ludzie (1918) tak określał zadania d.e.: Niech widz teatralny spróbuje przenieść się w świat tej sztuki, niech odczuje w głębi samego siebie magiczny łańcuch krwi i szaleństwa, miłości, nienawiści, gniewu, zachłanności, potęgi pieniądza i kłamstwa. Niech poczuje na widok tych cierpień przekleństwo narodzin, rozpacz śmierci. Niech straci logikę swego wieku; niech czyta w sercach ludzi!. Wpływy ekspresjonizmu zaznaczyły się także w twórczości >Augusta Strindberga, >Stanisława Wyspiańskiego i >Tadeusza Micińskiego.