(1924-2002), reżyser teatralny i dyrektor teatrów, m.in. Nowego w Łodzi, Narodowego i Polskiego w Warszawie; debiutował jako aktor(łac. actor), osoba grająca jakąś rolę w teatrze lub fi... More rolą Jaśka w Weselu Stanisława Wyspiańskiego (1945); autor głośnych spektakli, które stanowiły swoistą zapowiedź przełomu politycznego w latach 50., m.in. Łaźni Majakowskiego (1954, pierwszy utwór Majakowskiego na polskiej scenie po wojnie) i Święta Winkelrida (1956) Jerzego Andrzejewskiego i Jerzego Zagórskiego. Stało się to powodem traktowania teatru Dejmka(1924-2002), reżyser teatralny i dyrektor teatrów, m.in. N... More jako „teatru politycznego”, który w swoich poszukiwaniach kierował się nie tylko w stronę współczesnej literatury unerwionej politycznie (m.in. Ciemności kryją ziemię Jerzego Andrzejewskiego, 1957), ale także – podobnie jak Leon Schiller – w stronę literatury staropolskiej. W dorobku reżysera szczególne miejsce przypada inscenizacjom na podstawie tekstów staropolskich (Żywot Józefa Mikołaja Reja, 1958, Historyja o chwalebnym Zmartwychwstaniu Pańskim Mikołaja z Wilkowiecka, 1962), a także inscenizacji Dziadów (1967) Adama Mickiewicza, zdjętej ze sceny przez cenzurę pod pretekstem treści antyradzieckich, oraz premierom sztuk Sławomira Mrożka, m.in. Vatzlav (1979), Ambasador (1981), Letni dzień (1984), Kontrakt (1986), Portret (1987). Dejmek ze szczególną dbałością traktował materiał literacki dramatu(gr. drama), rodzaj literacki (obok epiki i liryki), obejmuj... More, wydobywając z tekstu najistotniejsze przesłanie, któremu podporządkowywał inscenizację; zawsze zmierzał do harmonijnego wykorzystania w spektaklu wszystkich jego warstw – od tekstu po muzykę. W 1988 roku Dejmek został wybrany prezesem ZASP. W latach 1993 – 1996 sprawował urząd ministra kultury. Zmarł w trakcie pracy nad inscenizacją Hamleta w łódzkim Teatrze Nowym – spektakl doprowadził do premiery Maciej Prus.
