…czyli pięć spektakli w trzy dni. Hartung-Wójciak, Grudziński, Borkała, Maszkiewicz, Szczawińska i wyremontowana siedziba. Komuna Warszawa rozpoczyna sezon
Przeglądem pięciu najnowszych spektakli Komuna Warszawa rozpocznie sezon artystyczny 2019/2020. To wyjątkowa okazja do obejrzenia aż pięciu spektakli w trzy dni i to w wyremontowanej siedzibie Komuny Warszawa. Zaprezentowane zostaną spektakle: „Manat. Romans podwodny” w reżyserii Klaudii Hartung-Wójciak, „RODOS” w reżyserii Wojciecha Grudzińskiego, „Symfonia oddechowa. Jaśnienie” w reżyserii Dobrawy Borkały, „Taki pejzaż” Agaty Maszkiewicz oraz „Rozmowa o drzewach” Weroniki Szczawińskiej. Przegląd rozpocznie się 2 września i potrwa trzy dni. Bilety już w sprzedaży.
Rok 2019 jest w Komunie Warszawa rokiem KRAJOBRAZU. Rokiem landscape i landschaft, i paysage. Rokiem krajobrazu jako możliwego gatunku teatralnego, krajobrazu performatywnego i performowanego. Rokiem multidyscyplinarnych krajobrazów, które w przestrzeniach Komuny powołają zaproszeni artyści i artystki.
Wyobraź sobie swój krajobraz.
Czy Twój krajobraz jest naturalny, czy też wcale nie? Czy jesteś w nim? Czy raczej na niego patrzysz? Doświadczasz czy opisujesz? A może myślisz o tym jeszcze zupełnie inaczej?
CO ROBIMY I DLACZEGO?
Idiom kuratorski roku 2019 to „Krajobraz”. Hasło to może kojarzyć się z wieloma dziedzinami: zarówno z naukami humanistycznymi, społecznymi, sztuką, jak też z naukami przyrodniczymi. Celem tak sformułowanego idiomu jest więc zainspirowanie twórców szeroko pojętych sztuk performatywnych do stworzenia prac multidyscyplinarnych, przekraczających granice wąsko zdefiniowanych dyscyplin, prac opartych na nieoczywistych współpracach i skojarzeniach. Idea „krajobrazu” została zarysowana szeroko – tak aby nie narzucać twórczyniom i twórcom żadnej perspektywy, ale zasugerować zarazem kilka podstawowych punktów wyjścia. Słowo „krajobraz” i jego idea mogą odnosić się do czegoś istniejącego (lub postrzeganego), lecz także do jego reprezentacji. Stąd praca nad performensem „krajobrazowym” zakłada twórcze negocjacje pomiędzy doświadczeniem a reprezentacją (oraz namysł nad regułami reprezentacji). Krajobraz to także coś postrzeganego, praca nad nim obejmuje więc również namysł nad współczesnymi reżimami widzialności i niewidzialności. Zadajemy też pytanie o „naturalność” krajobrazu, wpisując się w istotne rozmowy dotyczące sztuki w dobie antropocenu. Idea „krajobrazu” odwołuje się także do nurtu refleksji teoretycznej ujmującego przestrzeń teatru (czy też szerzej: sztuk performatywnych) jako swoistej landscape art. Inspirujemy się sztukami wizualnymi, które już dawno podjęły dyskusję nad ideą krajobrazu. Celem roku kuratorskiego ma być powstanie prac, które przedstawią widowni mapę krajobrazów współczesności, zrealizowanych przy użyciu rozmaitych mediów i estetyk.
SPEKTAKLE:
***
Klaudia Hartung-Wójciak
Manat. Romans podwodny
obsada: Natasza Aleksandrowitch, Małgorzata Biela, Sebastian Grygo, Weronika Łukaszewska, Filip Perkowski, Marcin Wojciechowski
muzyka: Piotr Peszat
przestrzeń, scenografia : Paula Grocholska
reżyseria świateł: Aleksandr Prowaliński
konsultacja wokalna: Piotr Markowski
konsultacja choreograficzna : Weronika Pelczyńska
Manat to harlequin o Harlequinie, czyli transformacyjny romans performatywny dystrybutorek, pracowników, czytelników, czytelniczek i innych osób związanych z przemysłem harlequinowym lat 90. Obecnie – siedemdziesiąt lat po wydaniu w Toronto The Manatee, pierwszej pozycji serii – harlequiny wydawane są w ponad trzydziestu różnych językach na sześciu kontynentach. W polskim krajobrazie transformacyjnym wydawnictwo pojawiło się w roku 1991. Uruchamiając wówczas szeroko zakrojoną akcję promocyjną, wkrótce stało się fenomenem społeczno-kulturowym. Co łączy wydawnictwo Harlequin ze zbiorami Zachęty, polskie gastarbeiterki z walentynkowym Pałacem Kultury i Nauki, ortalionowych przedsiębiorców z manatami, a Festiwal Piosenki w Opolu z włoską gwiazdą harlequinowych okładek Fabio Lanzonim? Jaki potencjał polityczny ma kartografia romansowych światów wyobrażonych? Wychodząc od landscape, rozumianego za hindusko-amerykańskim antropologiem Arjunem Appaduraiem jako światy wyobrażone, zmieniające dotychczasowe mechanizmy wytwarzania wspólnoty i podmiotowości, proponujemy retrofuturystyczny krajobraz nie miejsc. Nie-miejsc leżących w przestrzeniach pomiędzy – kartografią ciała pożądanego a campowością afektów, ekonomią miłosnych landschaftów i potencjałem emancypacyjnym landscape.
Klaudia Hartung-Wójciak (ur. 1990) – dramaturżka; studentka reżyserii Akademii Sztuk Teatralnych im. S. Wyspiańskiego w Krakowie. Reżyserka spektakli: Chinka (TR Warszawa, 2018), Dziki (Teatr Dramatyczny im. J. Szaniawskiego w Wałbrzychu, 2018), Szukając Romea (Teatr Bagatela, 2018, Festiwal Szekspirowski 2018), Tkacze. Historia jak z życia wzięta, a przez to bardzo smutna na podstawie Tkaczy G. Hauptmanna (PWST Kraków, 2016; Łaźnia Nowa, 2017), nagrodzonego w ramach Forum Młodej Reżyserii 2016; współautorka i reżyserka instalacji performatywnej Przedwiośnie. Ćwiczenia z wyobraźni historycznej (Teatr im. Juliusza Osterwy w Lublinie, 2017); autorka instalacji Maszyna choreograficzna na aturii i mimozy wstydliwe (PWST Kraków); współautorka i reżyserka instalacji Kartoteka rozrzucona 2.016 (Instytut im. Jerzego Grotowskiego, 2016). Reżyserka czytań performatywnych (m.in. MALTA Festiwal, „Klasyka żywa”). Stypendystka Miasta Krakowa 2018, członkini Pracowni Dramaturgicznej AST Kraków.
***
Wojciech Grudziński
RODOS
koncepcja, choreografia(gr. choreia = taniec + grapho = piszę), sztuka tworzenia u... More Wojciech Grudziński
performance: Aleksandra Bożek-Muszyńska, Wojciech Grudziński, Oskar Malinowski
dramaturgia(gr. dramatourgia), 1. twórczość dramatyczna, ogół utwo... More: Joanna Ostrowska, Paweł Soszyński
muzyka: Wojtek Blecharz
scenografia, wizualizacje: Rafał Dominik
reżyseria światła: Aleksandr Prowaliński
kostiumy: Natalia Mleczak
wideo: Bartek Zalewski
W żargonie działkowców „byłem na RODOS” nawiązuje do taniego wypoczynku na łonie natury. RODOS (Rodzinne Ogrody Działkowe Ogrodzone Siatką) są kojarzone z rekreacją i relaksem. To również przestrzeń pełna zagadek i tajemnic, miejsce odosobnienia, gdzie łatwiej ukryć coś „niestosownego”. Projekt RODOS to nie tylko wycieczka krajoznawcza, ale też cruising podziemia działkowców. W RODOS usłyszymy miłosne piosenki i strofy pełne żalu, zobaczymy potyczki i umizgi. Wieczorem, gdy labirynt działek spowije dym grilla, gdy poziomki i czereśnie odetchną ciężko po całym dniu słońca, a trawniki nastroszą się pod wpływem wieczornej rosy, poznamy działkowych bohaterów, amantów i komediantów, usłyszymy baśnie i prawdziwe historie. Gdy opróżnione zostaną gąsiorki z pędzonym winem, a ciężar kaszanki ukołysze nas do snu – RODOS odkryje przed nami inne, bardziej nieokrzesane oblicze; tuż pod miastem, obok blokowisk i supermarketów, rozpocznie się seans, w którym farsa i komedia spotkają się z najczystszą tragedią. Podmiejskie pasterki i hultaje, rabusie i przykładne gospodynie zatańczą razem, dając susa przez grządki marchwi i krzewy jeżyn, na spotkanie przygody, która zdarzyć się może tylko w RODOS.
Wojciech Grudziński (ur. 1991) – tancerz i choreografautor układu tanecznego w spektaklu baletowym albo w innego... More. Absolwent Ogólnokształcącej Szkoły Baletowej im. R. Turczynowicza w Warszawie oraz wydziału tańca współczesnego CODARTS – Rotterdam Dance Academy w Holandii. Stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2017) oraz takich holenderskich programów, jak: Schuurman Schimmel-van Outeren Stichting (2012/2013), Stichting Bekker-la Bastide-Fonds (2013). Laureat konkursu na wizytę studyjną w Movement Research at Judson Church w Nowym Jorku organizowanym we współpracy z GPS/Global Practice Sharing Program, Art Stations Foundation oraz Instytutem Muzyki i Tańca (2018).
***
Dobrawa Borkała
Symfonia oddechowa. Jaśnienie
koncepcja i aktywacja chóru: Dobrawa Borkała
performance Dobrawa Borkała oraz EChO (Eksperymentalny Chór(gr. choros, łac. chorus), zespół osób wypowiadających ... More Oddechowy : Robert Bigus, Barbara Borkała, Manana Chyb, Anna Jurkiewicz, Agata Mamczur, Olga Ozierańska, Nadia Szypilow, Aleksander Wawrzyniak, gościnnie / guest Edka Jarząb
współpraca dźwiękowa: Edka Jarząb
przestrzeń, kostiumy: Marta Szypulska
reżyseria świateł: Aleksandr Prowaliński
konsultacja performatywna: Anna Nowicka
konsultacja dramaturgiczna: Anka Herbut
konsultacja muzyczna: Wojtek Blecharz
Oddech jako automatyczna funkcja organizmu jest aktem nieustannego stawania się, wymiany z otoczeniem, otwierania organizmu na świat. Wewnętrzne i zewnętrzne, intymne i kolektywne, osobiste i polityczne łączą się poprzez respirację. Pulsacje pojedynczego organizmu, wchodząc w relację z pulsacjami innych organizmów, poszukują wspólnego rytmu, a rytm indywidualnego oddychania podąża za kolektywnym tempem, doświadczając bezdechu. Wydarzenie performatywne Jaśnienie zaprasza widza do podążania za swoim naturalnym oddechem. Powietrze płynnie przechodzi pomiędzy uczestnikami, budując ich ciało, a wszystkim towarzyszy przewodniczka – muszla Rosada.
Dobrawa Borkała (ur. 1990) – artystka wizualna i performerka. Absolwentka École Nationale Supérieure des Beaux-Arts w Paryżu oraz psychologii Uniwersytetu SWPS w Warszawie. Dyplom psychologii klinicznej zdobyła na podstawie badań nad wpływem terapii sztuką na więźniarki cierpiące na zespół stresu pourazowego. Obecnie pracuje jako terapeutka EMDR. W ramach studiów w Paryżu prowadziła badania na temat percepcji roślin. Zajmuje się rysunkiem, sztuką wideo oraz tkaniną artystyczną. Ma na swoim koncie wystawy indywidualne i udział w wystawach zbiorowych. Rozwija projekt Symfonii Oddechowej, propozycję nowego języka sztuki, który wpływa na psychikę człowieka przez oddech. Za pomocą autorskiego alfabetu dokumentuje wzorce oddechowe oraz komponuje partytury.
***
Agata Maszkiewicz
Taki pejzaż
pomysł, wykonanie : Agata Maszkiewicz, Vincent Tirmarche, Christophe Demarthe
tekst: Vincent Tirmarche, Agata Maszkiewicz
muzyka: Christophe Demarthe
kostiumy: Natalia Mleczak
premiera: 9–11.05.2019
Nowa przestrzeń. Białe ściany, skrzypiąca, drewniana podłoga. Agata, Vincent i Christophe w nowej przestrzeni. Białe ściany, skrzypiąca, drewniana podłoga. Okna bez zasłon. Agata, Vincent i Christophe, skrzypiąca, drewniana podłoga. Okna bez zasłon. Dwie kolumny. W rogu czarny podest. (2 tygodnie. Zima.) Agata pod czarnym podestem na kółkach, Vincent świeci lampą, Christophe słucha. Natalia patrzy. Hanna siada pod ścianą, Leon staje za Joanną. Olga leży przy Zbyszku. Agnieszka zasłania widok Mateuszowi. Marek dotyka Waldka. Piotr podchodzi bliżej, Agata znika. Jan nie zna pani Abdoulaye. Piotr unika Tomka. Pani Danuta wychodzi. Taki pejzaż we wnętrzach Komuny Warszawa.
Agata Maszkiewicz (ur. 1981) – choreografka i performerka. Absolwentka Institute of Dance Arts w Linzu oraz ex.er.ce. w Centrum Choreograficznym w Montpellier. Stypendystka Dance Web 2006. Uczestniczka europejskich programów Modul Dance (2012) oraz Identity.move! (2013/2014). Od 2017 zrzeszona artystka teatru l’Avant Scene w Cognac. Regularnie pracuje z Art Stations Foundation w Poznaniu. Obok własnej pracy choreograficznej (m.in. Polska, Don Kiewicz & Sancho Waniec, Pojedynek) tworzy z innymi artystami, m.in. z kolektywem Superamas, Weroniką Szczawińską i Agnieszką Jakimiak. Jej prace były pokazywane na wielu festiwalach w Polsce oraz w Europie.
***
Weronika Szczawińska
Rozmowa o drzewach
współtwórcy i wykonawcy: Aleksandra Gryka, Małgorzata Pauka, Maciej Pesta, Katarzyna Sikora, Marta Szypulska, Piotr Wawer jr.
premiera: 6–8.06.2019
Spektakl w reżyserii Weroniki Szczawińskiej poświęcony jest krajobrazowi zredukowanemu do jednego obiektu zainteresowań: drzewa. Drzewa jako obiektu fizycznego i obiektu fantazji; drzewa naturalnego i czysto estetycznego; drzewa jako podmiotu poezji i polityki; drzewa jako istoty związanej z popterapiami znerwicowanej współczesności. Prowadzić nas będą między innymi drzewne wiersze Bertolta Brechta(1898-1956) niemiecki poeta, prozaik, dramaturg i inscenizat... More, spacery po lesie oraz shinrin-yoku.
Weronika Szczawińska (ur. 1981) – reżyserka, dramaturżka, kulturoznawczyni i performerka. Absolwentka Międzywydziałowych Indywidualnych Studiów Humanistycznych na Uniwersytecie Warszawskim; obroniła doktorat w Instytucie Sztuki Polskiej Akademii Nauk. Reżyserię studiowała w warszawskiej Akademii Teatralnej. Współpracowała z licznymi teatrami w całej Polsce (m.in. Narodowym Starym Teatrem w Krakowie, warszawskim Teatrem Powszechnym, Komuną Warszawa, Wrocławskim Teatrem Współczesnym) oraz Slovensko mladinsko gledališče w Lublanie. Dwukrotnie nominowana do branżowej nagrody Paszport Polityki w dziedzinie teatru (2014, 2018), między innymi za „konsekwentne budowanie własnego języka artystycznego” oraz „dojrzałą wizję społecznej odpowiedzialności teatru”. Do jej najnowszych prac należą: Genialna przyjaciółka na podstawie powieści Eleny Ferrante (Wrocławski Teatr Współczesny, 2018), Lawrence z Arabii (Teatr Powszechny w Warszawie, 2018), Nigdy więcej wojny (Komuna Warszawa, 2018).
HUB KULTURY: PROGRAM REZYDENCJI ARTYSTYCZNYCH W KOMUNIE WARSZAWA
W 2019 roku Komuna Warszawa rozpoczeła nowatorski program rezydencyjny łączący wsparcie dla młodych artystów z merytoryczną opieką i bogatym programem prezentacji.
Każdy sezon programu będzie miał swojego gościnnego kuratora, który określi temat wiodący sezonu, tworząc kontekst i inspirację merytoryczną dla nowych prac powstających w ramach programu.
Kuratorami rezydencji 2019–2022 będą:
Weronika Szczawińska (2019),
Tim Etchells / Marta Keil / Grzegorz Reske (2020),
Markus Öhrn (2021),
Anna Smolar (2022).
Rolą kuratora będzie opieka nad uczestnikami rezydencji i kursów mistrzowskich oraz przygotowanie własnego spektaklu mistrzowskiego. W ramach każdego z czterech sezonów powstaną spektakle połączone jednym tematem, ale opisywanym na różne artystyczne sposoby i z różnych pokoleniowych perspektyw.
Celem programu jest nie tylko umożliwienie samodzielnej i swobodnej pracy twórczej, lecz przede wszystkim prezentacja jej efektów i pomoc we włączeniu do szerszego obiegu sztuki.
Program będzie podzielony na trzy sekcje:
A. Coroczne 8-tygodniowe letnie kursy mistrzowskie – dla artystów (do 30. roku życia) wyłonionych w open call. Kursy mistrzowskie prowadzone pod opieką kuratora umożliwią stworzenie prac i ich publiczną prezentację. Jeden z projektów zostanie rozwinięty do pełnoformatowego spektaklu.
B. Rezydencje dla zaproszonych przez Komunę i kuratora sezonu artystów (do 40. roku życia). Rezultatem każdej rezydencji ma być praca performatywna / spektakl.
C. Spektakle przygotowane przez kuratora sezonu oraz przez Komunę Warszawa.
Opiekunem programowym i naukowym Rezydencji jest Tomasz Plata, zastępca dyrektora Teatru Studio oraz prorektor Akademii Teatralnej w Warszawie.
LINKI:
https://ewejsciowki.pl/warszawa/teatry/komuna-warszawa,641
https://www.facebook.com/komunawarszawa/
Komuna Warszawa
Krajobraz. landscape
Minifest
2–4.09.2019
Klaudia Hartung-Wójciak
Manat. Romans podwodny
2.09.2019 / 19.00
Wojciech Grudziński
RODOS
2.09.2019 / 20.30
Dobrawa Borkała
Symfonia oddechowa. Jaśnienie
3.09.2019 / 19.00
Agata Maszkiewicz
Taki pejzaż
3.09.2019 / 20.30
Weronika Szczawińska
Rozmowa o drzewach
4.09.2019 / 19.00
Komuna Warszawa
ul. Lubelska 30/32
Warszawa
www.komuna.warszawa.pl
