Trzeci odcinek „serialu” 25 sezonów w stolicy: 1989-2014 (dla nerwowych):
Sezon 1991 1992
Raczej szaro
Bez olśniewających spektakli, ale sezon ważny i trudny. Recenzenci narzekają na jałowy repertuar, teatr na brak pieniędzy. Publiczność głosuje nogami – frekwencja na Gombrowiczowskim Ślubie w Teatrze Polskim ledwo przekracza 15 procent, ale żeby się dostać do Ateneum, nadal trzeba używać protekcji. Rekord frekwencji odnotowuje Metro Janusza Józefowicza – od premiery w styczniu 1991 do końca października idzie 500 razy dla około 300.000 widzów.
Andrzej Łapicki zauważa zasadniczą zmianę pozycji teatru, w PRL „teatr pełnił rolę zastępczą”, teraz, doradza Łapicki, teatr powinien dostarczać widzom godziwej rozrywki, nim nadejdą lepsze czasy. Taki właśnie kierunek obierają Ateneum (m.in. Słomkowy kapelusz) i Powszechny (Tutam Bogusława Schaeffera, sztuka napisana specjalnie dla Janusza Gajosa).
Teatr Dramatyczny z poczuciem misji wystawia Ptaśka i Szewców, a w Polskim dyskutowane szeroko Wesele w reż. Kazimierza Dejmka(1924-2002), reżyser teatralny i dyrektor teatrów, m.in. N... More.
Teatr Współczesny ulega trendowi wystawiania repertuaru lżejszego – popisowa farsa Czego nie widać w reż. Macieja Englerta idzie kilka sezonów aż 280 razy.
Janusz Wiśniewski cudem wystawia Życie jest cudem w tymczasowej siedzibie przy Inżynierskiej – premiera okaże się ostatnią próbą przetrwania jego zespołu. Stolica traci jeden z najoryginalniejszych teatrów.
W Studio Józef Szajna wraca do Dantego spektaklem Dante 1992, a Jerzy Grzegorzewski wystawia Miasto liczy psie nosy, najbardziej zagadkowy, pobudzający wyobraźnię spektakl w tym sezonie, nawiązujący do opresji stanu wojennego – przyjęty z pewną dozą obojętności i zdumienia.
Na zdj.: scena z METRA Janusza Stokłosy, reż. Janusz Józefowicz, scenariusz Agata i Maryna Miłaszewskie, choreografia(gr. choreia = taniec + grapho = piszę), sztuka tworzenia u... More Janusz Józefowicz i Magdalena Maciejewska, scenografia Janusz Sosnowski, przedstawienie impresaryjne, premiera 30 stycznia 1991, fot. Daniel Kruczyński
Tomasz Miłkowski
Szersze omówienie sezonu w Atlasie teatralnym stolicy – w komentarzu w zakładce Sezony, 1991/1992