Nie ma tu nic z modnego przepisywania, dopisywania, dekonstruowania. Reżyser idzie za dramaturgiem, niczego nie zmienia w zasadniczym nurcie fabuły ani też w tekście. świat, który oglądamy, to fotografia, żywy obraz przeszłości, odtwarzany przed ich oczyma. Taki właśnie pocztówkowy, zapierający dech widok, ukazuje się na scenie. Ogromne, monumentalne wręcz świerki, okalające drewniany dworek z werandą i zakamarkami prowadzącymi w głąb domu, ze stylowym umeblowaniem, samowarem, oszklonymi drzwiami dzielącymi przestrzeń, sprawiają wrażenie idyllicznego wręcz świata.
Wyrypajew korzysta z przekładu Jarosława Iwaszkiewicza. Może już trochę staroświeckiego, ale tutaj to atut, bo przecież w tym, odtwarzanym na scenie świecie uczucie obcowania z czasem przeszłym dokonanym dominuje, a język w tym pomaga. Korzystają z tego aktorzy, a obsada jest wyśmienita, m.in.: Karolina Gryszka (Helena), Andrzej Seweryn (Sieriebriakow), Dariusz Chojnacki (Wania), Maciej Stuhr (Astrow).
tm
WUJASZEK WANIA Antona Czechowa(1860-1904), prozaik i dramaturg rosyjski. Pochodził z ubog... More, tłum. Jarosław Iwaszkiewicz, reżyseria Iwan Wyrypajew, scenografia Anna Met, kostiumy Katarzyna Lewińska, reżyseria światła Sergei Vasilev, muzyka Jacek Jędrasik, Marek Kępa, Teatr Polski im. Arnolda Szyfmana, premiera 9 grudnia 2017
