Ukazała się już Szekspiromania – zbiór esejów dedykowany pamięci wybitnego szekspirologa Andrzeja Żurowskiego (1944–2013), poświęcony interpretacji i recepcji twórczości Szekspira pod redakcją Anny Cetery, opublikowany przez Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego. Ujęte w spójne bloki tematyczne teksty obejmują historię i współczesność teatru szekspirowskiego w Polsce i na świecie, studia krytyczne dzieł Szekspira, a także szeroko pojętą obecność Szekspira w kulturze: w muzyce, ikonografii, w przekładzie.
Literaturoznawcy, krytycy i twórcy omawiają obecność Stratfordczyka w teatrze (m.in. inscenizacje Brooka(ur. 1925), wybitny angielski reżyser teatralny, inscenizat... More, Korsunovasa, Brauna, Wiśniewskiego, Klaty, Warlikowskiego), jego rolę w przełomach estetycznych i politycznych różnych epok i krajów, jak również inspiracje szekspirowskie w literaturze (m.in. w utworach Słowackiego, Norwida, Dostojewskiego, Szymborskiej).
Bogate, wielogłosowe studium fenomenu współczesnego i globalnego Szekspira.
SPIS TREŚCI
Anna Cetera, Uścisk Szekspira;
Jolanta Betkowska, Biogram i bibliografia prac Andrzeja Żurowskiego.
I. SZEKSPIR W POLSKIM TEATRZE: OD DEBIUTU DO PARAFRAZY
Marta Gibińska, Szekspir w teatrze Stanisława Koźmiana, Kraków: 1865 – 1885;
-
John Elsom, The Englishness of Shakespeare;
-
Jarosław Komorowski, Hamlet jednorożec;
-
Piotr Kamiński, Z ciebie pewnie muzyk całą gębą…;
-
Ayami Oki-Siekierczak, A New Interpretation of the Blue Lights in Richard III: Functions of the Blue Hue in Yūshi Odashima’s Translation;
-
Mieczysław Abramowicz, O znaczkach z Szajlokiem.
16 października 2013 w Instytucie Teatralnym im. Zbigniewa Raszewskiego odbędzie się spotkanie Od Szekspira do Szekspiromaniaka, poświęcone Andrzejowi Żurowskiemu i książce Szekspiromania z udziałem szekspirologów i krytyków, organizowane wspólnie przez Wydawnictwa UW i polską sekcję Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Teatralnych (IATC/AICT).
Józef Bachórz, Bolesław Prus podziwia Helenę Modrzejewską;
Jan Michalik, Hamlet i Hamlet 1914. Rekonesans;
Kazimierz Braun, Z szekspirowskiego archiwum reżysera;
Kathleen Cioffi, Shakespeare, the Polish Director’s Contemporary;
Tomasz Miłkowski, Poznańska dyrekcja Janusza Wiśniewskiego albo Czas na klasyków;
Elżbieta Baniewicz, Czarne lustra: Opowieści afrykańskie Krzysztofa Warlikowskiego.
II. WĘDRÓWKI I PRZEWŁASZCZENIA: SZEKSPIR W TEATRACH ŚWIATA
Daniel Gerould, Hamlet and the Traveling Players;
Maria Shevtsova, The Tempest: Declan Donnellan and Oskaras Korsunovas Look Backwards into the Abyss of Time;
Jerzy Limon, The Face as a Stage: Roberto Bacci’s Hamlet;
Patrice Pavis, Hamlet spod znaku globalizacji;
Manabu Noda, Mirrored Image and the Dislocation of Culture in Ninagawa’s Shakespeare.
III. PRAKTYKI I CHWYTY DRAMATURGICZNE
Georges Banu, Metafory i praktyki teatru;
Pavel Drábek, “My dreams presage too true”: Dreams as a Dramatic Device in Elizabethan Drama(gr. drama = czynność, akcja), nazwa używana w I połowie... More;
Jacek Fabiszak, Conflict and Rhetoric. On the Structuring of Roles in Conflict in Shakespeare’s (Non)dramatic Poetry;
Yun-Cheol Kim, Shakespeare’s Unhistorical Inventions and Deviations from Holinshed, and Their Dramatic Functions in Richard II.
IV. WOBEC SZEKSPIRA: POLEMIKI, INSPIRACJE, ALUZJE
Anna Janicka, Jarosław Ławski, Szekspirofobia? Mowa krótka w Jana Śniadeckiego obronie;
Michał Kuziak, Sen, Słowacki, Szekspir i inni;
Tadeusz Sucharski, „Co będzie t a m?”, czyli Hamleci Dostojewskiego (z rzutem oka na szekspiriana rosyjskiego geniusza);
Sławomir Rzepczyński, Norwidowska „zbrodnia stanu”. Szekspir w twórczości Norwida (O Kleopatrze i Aktorze);
Małgorzata Grzegorzewska, Measure for Measure: A Requiem for Humanity;
Anna Frajlich, The Ghost of Shakespeare in the Poetry of Szymborska;
Patricia Keeney, Venus and Adonis: Shakespeare’s Blueprint for Tragedy.
V. ZNAKI, ZNACZKI, MOTYWY: SZEKSPIR W KULTURZE