Przejdź do treści

DÜRRENMATT FRIEDRICH

(1921-1990), szwajcarski prozaik i dramaturg, którego twórczość sceniczna należała do kanonu teatrów europejskich w latach 50. i 60. Autor m.in.: „Romulusa Wielkiego” (1949), „Franka V” (1959), „Wizyty starszej pani” (1956) i „Fizyków” (1962) – najczęściej inscenizowanych dramatów, a także licznych opowiadań, słuchowisk i scenariuszy filmowych, m.in. „Kraksy” (1956). Często wiązano twórczość D. z teatrem >Brechta, początkowo traktując poszczególne utwory dramaturga jako repliki utworów wielkiego poprzednika: „Franka V” jako odpowiedź na „Operę za trzy grosze” czy „Fizyków” jako ciąg dalszy „Życia Galileusza”. Twórczość D. widziana jednak w kontekście teatru absurdu (m.in. Eugène’a >Ionesco) mieści się w nurcie wyrosłym po kataklizmie II wojny światowej, który rejestruje krach kultury mieszczańskiej. D. czyni to po swojemu, sięgając przede wszystkim po środki właściwe komedii, nie cofając się przed efekciarstwem, paradoksem, parodią. Szydząc z mieszczańskiej moralności i z indywidualizmu, ukazuje swoją niewiarę w wybory etyczne człowieka.