Duncan Macmillan zdobył już polską publiczność m.in. swoim Tchnieniem (Teatr Narodowy), a teraz potwierdza swój talent monodramem, który w wykonaniu brytyjskiego komika Jonny’ego Donahoe zyskał szeroki rozgłos (także w USA). W Polonii mierzy się z tym interaktywnym monologiem Rafał Mohr, wciągając publiczność do wspólnego działania („zaangażowany” na premierze do roli Ojca Wiesław Kowalski zabłysnął serią powtarzanego w rozmaitych wariantach dziecięcego pytania: „Dlaczego”). Artysta ma dar pozyskiwania sympatii widzów, dzięki czemu tworzy się interesujące wspólnictwo widowni i sceny w snuciu tej niełatwej opowieści o zmaganiach z depresją i pokusą samobójstwa. Jak się okazuje, o tym poważnym problemie można mówić z dowcipem, z czułością i bez nadęcia. Podwójny bardzo udany debiut(fr. début), pierwszy występ na scenie, estradzie bądź w... w monodramie: wykonawcy i reżysera.
WSZYSTKO, CO NAJLEPSZE Duncana Macmillana, Jonny’ego Donahoe, tłum. i reżyseria Piotr Złotorowicz, konsultacje muzyczne Mateusz Dębski, konsultacje kostiumograficzne Małgorzata Domańska, realizacja świata Rafał Piotrowski, producent wykonawczy Rafał Rossa, występuje Rafał Mohr, Teatr Polonia, scena Fioletowe Pończochy, premiera 14 grudnia
[tm]
