Przejdź do treści

Halina Słojewska nie żyje

Teatr Wybrzeże z ogromnym żalem informuje, że wczoraj zmarła Halina Słojewska, wybitna aktorka naszego teatru.
W 1957 roku ukończyła studia aktorskie w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej i Filmowej w Łodzi. Zadebiutowała rok wcześniej w Teatrze Powszechnym w Łodzi. W kolejnych latach związana z Teatrem im. Aleksandra Węgierki w Białymstoku, Teatrami Ziemi Pomorskiej w Bydgoszczy i Toruniu, Teatrem Polskim w Bydgoszczy, Teatrem im. Stefana Jaracza w Olsztynie oraz Teatrem Starym w Krakowie. Zagrała m.in. Laurę w KORDIANIE, Hrabinę w WESELU FIGARA, Gizelę w DWOJGU NA HUŚTAWCE, Telimenę w PANU TADEUSZU, Elizę Doolittle w PIGMALIONIE, a także pod kierunkiem Konrada Swinarskiego Jenny w OPERZE ZA TRZY GROSZE i Tytanię w ŚNIE NOCY LETNIEJ w Starym Teatrze.
W 1967 roku zadebiutowała na deskach gdańskiej sceny w roli Ewy Braun w ZMIERZCHU DEMONÓW Brandstaettera w reżyserii Jerzego Golińskiego. Do 2001 roku w Teatrze Wybrzeże wykreowała ponad 50 wspaniałych, wybitnych i niezapomnianych ról m.in. Panią Różmilską w O MÓJ TATO, BIEDNY TATO, MAMA POWIESIŁA CIĘ W SZAFIE NA ŚMIERĆ, A MNIE SIĘ SERCE KRAJE NA ĆWIERĆ Kopita w reżyserii Piotra Paradowskiego (1967), Śmierć w TRAGEDII O BOGACZU I ŁAZARZU Anonima w reżyserii Tadeusza Minca (1968), Meg w spektaklu OSTATNIE DOBRANOC ARMSTRONGA Ardena w reżyserii Tadeusza Minca (1969), Kasandrę w ŚWIECIE ZAWIKŁANYM w reżyserii Marka Okopińskiego (1971), Pannę Pulcherię w CYGANERII WARSZAWSKIEJ Nowaczyńskiego w reżyserii Stanisława Hebanowskiego (1975), Elżbietę w MARII STUART Schillera w reżyserii Ryszarda Majora (1975), Siri von Essen w NOCY TRYBAD Enquista w reżyserii Marcela Kochańczyka (1976), Matkę w BIAŁYM MAŁŻEŃSTWIE Różewicza w reżyserii Ryszarda Majora (1976), Radczyni w WESELU Wyspiańskiego w reżyserii Stanisława Hebanowskiego (1976), Marę Miš (Gertrudę) w PRZEDSTAWIENIU HAMLETA WE WSI GŁUCHA DOLNA Brešana w reżyserii Kazimierza Kutza (na zdjęciu, 1978), Rolisonową w DZIADACH Mickiewicza w reżyserii Macieja Prusa (1979), Żonę w JUŻ PO WSZYSTKIM Albee’ego w reżyserii Kazimierza Kutza (1980), Mumię w SONACIE WIDM Strindberga w reżyserii Krzysztofa Babickiego (1982), Poncję w DOMU BERNARDY ALBA Lorci w reżyserii Stanisława Różewicza (1983), Matkę w PUŁAPCE Różewicza w reżyserii Krzysztofa Babickiego (1984), Julię Shuttlethwaite w COCKTAIL PARTY Eliota w reżyserii Tadeusza Byrskiego (1984), Księżną w WALLENSTEINIE Schillera w reżyserii Krzysztofa Babickiego (1987), Rejcę w SZTUKMISTRZU Z LUBLINA Singera (1988), Jowialską w PANU JOWIALSKIM Fredry w reżyserii Marka Okopińskiego (1992), Hrabinę de Profundis w CHŁOPCACH Grochowiaka w reżyserii Barbaray Sass-Zdort (1996).
W sierpniu 1980 roku przewodziła grupie gdańskich aktorów występujących w czasie strajku na placu koło Bramy nr 2 Stoczni Gdańskiej. Aktywna działaczka NSZZ Solidarność. W stanie wojennym i latach następnych członkini komisji charytatywnej przy kościele św. Brygidy, udzielającej wsparcia rodzinom osób internowanych. W 1984 roku z mężem, wybitnym scenografem Teatru Wybrzeże Marianem Kołodziejem zrealizowała spektakl GLORIA VICTIS poświęcony obrońcom Westerplatte. Kierowała gdańskim oddziałem Stowarzyszenia Polskich Aktorów Teatru i Filmu. Laureatka wielu nagród i odznaczeń m.in. Krzyża Kawalerskiego Orderu Odrodzenia Polski (2006), Srebrnego Medalu Zasłużony Kulturze Gloria Artis (2007), Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska Neptuny (2014).
„Nie da się powiedzieć w kilku słowach o Halinie. Miała ona bardzo bogatą biografię i prowadziła ogromną działalność. Była mocno związana ze środowiskiem, z teatrem od strony zawodowej, profesjonalnej i społecznej. Ona ogromnie dużo zrobiła, nie da się przecenić jej zasług, m.in. dla ZASP. Zanim została tym honorowym prezesem była duchowym przewodnikiem.”
Jerzy Kiszkis, aktor Teatru Wyrzeże i wieloletni przyjaciel zmarłej (wypowiedź dla Polskiej Agencji Prasowej).

Grzegorz Kwiatkowski
Rzecznik prasowy

Leave a Reply