Dwudziesty pierwszy odcinek „serialu” 25 sezonów w stolicy: 1989-2014 (dla nerwowych):
Sezon 2009/2010
Mistrzowie rządzą
Nadal powstają teatry prywatne: Och-teatr Fundacji Krystyny Jandy, IMKA Tomasza Karolaka, Teatr na 6. Piętrze Michała Żebrowskiego. Polski otwiera nową Scenę Kameralną, a Instytut Teatralny scenę typu Black Box.
Trwają zmiany dyrekcji (Studio, Kwadrat, Teatr na Woli, Polski). Jarosław Kilian kończy dyrekcję w Polskim pracowitym sezonem (6 premier, otwarcie Sceny Kameralnej, widowiskowy Pinokio w jego reżyserii na pożegnanie).
Narodowy przewodzi: pełne energii Tango w reż. Jerzego Jarockiego, wycyzelowana kreacja Janusza Gajosa (Nagroda im. Boya) w Dozorcy Harloda Pintera w reż. Piotra Cieślaka, a ponadto: Księżniczka na opak wywrócona Jana Englerta, Elektryczny parkiet Endy Walsha (reż. Andrzej Domalik), a na Scenie Studio Taniec Delhi Iwana Wyrypajewa, który podbija Warszawę Lipcem (Teatr na Woli) z Karoliną Gruszką.
Sztuką bez tytułu Antona Czechowa(1860-1904), prozaik i dramaturg rosyjski. Pochodził z ubog... More w reż. Agnieszki Glińskiej Współczesny czci jubileusz sześćdziesięciolecia.
Teatry prywatne radzą sobie, zwłaszcza Polonia i Och-teatr – 7 premier, 2 z nich na najwyższym poziomie: Pan Jowialski w reż. Anny Polony z Szambelanem Wojciecha Malajkata (Polonia) i Biała bluzka, wznowienie legendarnego monodramu Jandy (Och-teatr).
Błyskotliwie debiutuje IMKA Tomasza Karolaka: Opis obyczajów III Mikołaja Grabowskiego, Sprzedawcy gumek Hanocha Levina w reż. Artura Tyszkiewicza.
Konsekwentny zachwyca adaptacją Kompleksu Portnoya Phillipa Rotha (Feliks za reżyserię dla Adama Sajnuka i Aleksandry Popławskiej)
Kontrowersje wokół Persony. Simone Weil – po konflikcie Krystiana Lupy ze zbuntowaną Joanną Szczepkowską, zbierają się chmury nad Dramatycznym.
Niewiele nowych dramatów: Cukier Stanik Zyty Rudzkiej (Laboratorium Dramatu(gr. drama), rodzaj literacki (obok epiki i liryki), obejmuj... More), Don Kiszot Mateusza Pakuły (Dramatyczny)
Zastój w offie – wyjątek to ZgrzYt Piotra Lachmanna (Videoteatr Poza, obchodzi ćwierć wieku istnienia).
Krzepi poziom sztuki aktorskiej – Ignacy Gogolewski budzi podziw w Diable w purpurze (Scena Prezentacje).
Na zdj. Janusz Gajos (jako Davies) w DOZORCY Harolda Pintera, tłum. Kazimierz Piotrowski i Bronisław Zieliński, reż. Piotr Cieślak, scenografia Anna Tomczyńska, światło Adam Palenta, Teatr Narodowy, Scena na Wierzbowej, premiera 20 lutego 2010, Copyright © by Robert Jaworski/ Archiwum Artystyczne Teatru Narodowego