Przejdź do treści

25 sezonów w stolicy: sezon 2009/2010

Dwudziesty pierwszy odcinek „serialu” 25 sezonów w stolicy: 1989-2014 (dla nerwowych):

Sezon 2009/2010

Mistrzowie rządzą

Nadal powstają teatry prywatne: Och-teatr Fundacji Krystyny Jandy, IMKA Tomasza Karolaka, Teatr na 6. Piętrze Michała Żebrowskiego. Polski otwiera nową Scenę Kameralną, a Instytut Teatralny scenę typu Black Box.

Trwają zmiany dyrekcji (Studio, Kwadrat, Teatr na Woli, Polski). Jarosław Kilian kończy dyrekcję w Polskim pracowitym sezonem (6 premier, otwarcie Sceny Kameralnej, widowiskowy Pinokio w jego reżyserii na pożegnanie).

Narodowy przewodzi: pełne energii Tango w reż. Jerzego Jarockiego, wycyzelowana kreacja Janusza Gajosa (Nagroda im. Boya) w Dozorcy Harloda Pintera w reż. Piotra Cieślaka, a ponadto: Księżniczka na opak wywrócona Jana Englerta, Elektryczny parkiet Endy Walsha (reż. Andrzej Domalik), a na Scenie Studio Taniec Delhi Iwana Wyrypajewa, który podbija Warszawę Lipcem (Teatr na Woli) z Karoliną Gruszką.

 

Sztuką bez tytułu Antona Czechowa w reż. Agnieszki Glińskiej Współczesny czci jubileusz sześćdziesięciolecia.

Teatry prywatne radzą sobie, zwłaszcza Polonia i Och-teatr – 7 premier, 2 z nich na najwyższym poziomie: Pan Jowialski w reż. Anny Polony z Szambelanem Wojciecha Malajkata (Polonia) i Biała bluzka, wznowienie legendarnego monodramu Jandy (Och-teatr).

Błyskotliwie debiutuje IMKA Tomasza Karolaka: Opis obyczajów III Mikołaja Grabowskiego, Sprzedawcy gumek Hanocha Levina w reż. Artura Tyszkiewicza.

Konsekwentny zachwyca adaptacją Kompleksu Portnoya Phillipa Rotha (Feliks za reżyserię dla Adama Sajnuka i Aleksandry Popławskiej)

Kontrowersje wokół Persony. Simone Weil po konflikcie Krystiana Lupy ze zbuntowaną Joanną Szczepkowską, zbierają się chmury nad Dramatycznym.

Niewiele nowych dramatów: Cukier Stanik Zyty Rudzkiej (Laboratorium Dramatu), Don Kiszot Mateusza Pakuły (Dramatyczny)

Zastój w offie – wyjątek to ZgrzYt Piotra Lachmanna (Videoteatr Poza, obchodzi ćwierć wieku istnienia).

Krzepi poziom sztuki aktorskiej – Ignacy Gogolewski budzi podziw w Diable w purpurze (Scena Prezentacje).

 

Na zdj. Janusz Gajos (jako Davies) w DOZORCY Harolda Pintera, tłum. Kazimierz Piotrowski i Bronisław Zieliński, reż. Piotr Cieślak, scenografia Anna Tomczyńska, światło Adam Palenta, Teatr Narodowy, Scena na Wierzbowej, premiera 20 lutego 2010, Copyright © by Robert Jaworski/ Archiwum Artystyczne Teatru Narodowego

 

Leave a Reply