Przejdź do treści

Świętą pieśń śpiewamy. Rola chóru w tragedii greckiej

Wykład profesora Zbigniewa Kadłubka

Teatr Dramatyczny i Laboratorium Dramatu zapraszają w poniedziałek, 17 marca o godzinie 19:00, do Cafe Kulturalna na wykład profesora Zbigniewa Kadłubka „Świętą pieśń śpiewamy. Rola chóru w tragedii greckiej”. Wstęp wolny.

 

Chór w tragedii wyłania się z logosem, ze słowem z samego wnętrza mitu. Czy w chórze śpiewa osób 13 czy 15 – zawsze jest ich więcej, niż aktorów na scenie, który wygłaszają tylko partykularne prawdy, gdy chór w istocie całościowe. Chór jest opowieścią totalnego świata – widzialną przewagą tajemnicy. I to on stanowi o greckiej tragedii, jest jej źródłem i szczytem. Z niego bije moc teatru.

Arystoteles, który wciąż definiował, nie potrafił zdefiniować roli chóru. Chór ma także sens społeczny i wspólnotowy. Archont (polityk) wyznaczał choregów, którzy byli odpowiedzialni za przedstawienia, ale przede wszystkim za chór. Pieśń chóru mogła rozwinąć się w formie dytyrambu, lirycznej pieśni z dialogiem, opowieści o przygodach bohatera, jako refleksja o położeniu wszystkich ludziach spiętych jarzmem losu. Chór to wtargnięcie z inną prawdą o ludziach. W momencie, gdy tragedia grecka uzyska swą ustaloną formę, demokratyzmy chór, to znaczy: wszyscy Ateńczycy zgromadzeni na południowym stoku Akropolu, zaczynają prowadzić dialog z przeznaczeniem, niewinnością, złośliwością bogów i ludzkim smutkiem. Chórem są zawsze satyrowie, najlepsi dionizyjscy przyjaciele, ale jednocześnie może się nim stać każdy: starcy z Teb, mieszkańcy Maratonu, niewolnice trojańskie. Chór jest każdym my. Chór wie wszystko. A to wiedza najbardziej tragiczna ze wszystkich.” /wstęp prof. Zbigniewa Kadłubka/.

 

prof. Zbigniew Kadłubek – doktor habilitowany, profesor Uniwersytetu Śląskiego, filolog klasyczny, komparatysta, eseista, tłumacz, pisarz. Autor szkiców o dawnej i współczesnej kulturze Śląska, retoryce, literaturze średniowiecznej, ekspresjonizmie niemieckim. Opublikował dwie książki na temat teologii św. Piotra Damianiego (1007-1072). Wraz z Tadeuszem Sławkiem redaguje serię komparatystyczną „Civitas Mentis”. Wydał z prof. Aleksandrą Kunce zbiór esejów pt. „Myśleć Śląsk” (Katowice 2007). Autor napisanych po śląsku „Listów z Rzymu” (Katowice 2008). W 2010 r. ukazała się jego książka podejmująca problem nowej komparatystyki pt. „Święta Medea. W stronę komparatystyki pozasłownej”, która była nominowana do Nagrody Literackiej Gdynia 2011 w kategorii „eseistyka”. W 2011 roku wydano pod jego redakcją „99 książek, czyli mały kanon górnośląski” (Księgarnia św. Jacka, Katowice). Członek Komisji Historycznoliterackiej PAN w Katowicach, Towarzystwa Literackiego im. T. Parnickiego, prezes Stowarzyszenia Przyjaciół Uniwersytetu Śląskiego.

Leave a Reply