Grudzień 2011
23 grudnia
HALKA Stanisława Moniuszki w reż. Natalii Korczakowskiej w Operze Narodowej.
18 grudnia
Na Dużej Scenie Teatru Dramatycznego W IMIĘ JAKUBA S. Pawła Demirskiego w reż. Moniki Strzępki.
PTASZEK Katarzyny Lengren w reż. Roberta Talarczyka w Kamienicy.
17 grudnia
Monodram Zuzanny Fijewskiej-Maleszy wg Aliny Margolis-Edelman ALI Z ELEMENTARZA w reż. Agnieszki Glińskiej i scenografii Agnieszki Zawadowskiej w Żydowskim Instytucie Historycznym; produkcja Teatru Na Woli.
16 grudnia
UDRĘKA ŻYCIA Hanocha Levina w reż. Jana Englerta, z udziałem Anny Seniuk, Janusza Gajosa i Włodzimierza Pressa w Teatrze Narodowym.
„Sztuka Levina to swoisty seans psychoterapeutyczny. Nie dla bohaterów, bo oni są już zgubieni i nic nie zdoła ich uratować. Levin nie daje recept, nie poucza, jedynie ostrzega przed życiem we wrogim osamotnieniu” [Tomasz Milkowski, „Przegląd”].
12 grudnia
SZPILMANIA. TYCH LAT NIE ODDA NIKT, scenariusz i reż. Andrzej Strzelecki na zakończenie Roku Szpilmana (w stulecie urodzin artysty) w Teatrze Ateneum.
„Wieczór pod nazwą „Tych lat nie odda nikt” wedle scenariusza i w reżyserii Andrzeja Strzeleckiego, był jednak czymś więcej niż tylko przypomnieniem piosenek. Nowe aranżacje i interpretacja nasycona współczesną wrażliwością, dynamiką, powściągliwym liryzmem ukazały teatralne wnętrze Szpilmanowskiej piosenki – młodzi artyści stworzyli przez swoje działanie, żywy dialog(gr. dialogos = rozmowa), 1. podstawowa forma wypowiedzi w d... More, emocje, barwną inscenizację, wigor, ale i ściszenie pełen różnorodności spektakl, złożony z małych dramatów, opowiadający o prawdziwym polskim życiu” [Tomasz Miłkowski, www.aict.art.pl. 7 stycznia 2012].
10 grudnia
Daniel Olbrychski obchodził 50-lecia pracy artystycznej premierą PO DRODZE DO MADISON Roberta J. Wallera w reż. Grzegorza Warchoła w Teatrze 6. Piętro. Na jubileusz przybyli m.in. prezydent Bronisław Komorowski i premier Donald Tusk.
HEKABE Eurypidesa w reż. Karoliny Labakhuy w Teatrze Polskim.
„Mroczna tragedia Eurypidesa została opowiedziana w tonacji wzniosłej, nieledwie patetycznej. Rozwibrowanie emocjonalne, zgodne z psychiką starożytnych i południowym temperamentem, równoważyły jednak lamentujące chóry nadające opowieści wymiar uniwersalnej przypowieści o okrucieństwach wojny. Starożytni, mimo że uznawali prawo zemsty, wiedzieli, że nie koi ona bólu (stąd pokutniczy kres żywota Hekabe), toteż w istocie rzeczy samo bezbrzeżne cierpienie jest tematem tej tragedii, które naznacza swym piętnem tytułową heroinę. To wielka kreacja Jadwigi Jankowskiej-Cieślak, odległa od psychodramy i naturalizmu” [Tomasz Milkowski, „Stolica”].
9 grudnia
Wystawa PRONASZKOWIE. PRZESTRZENIE TEATRU w Małych Salach Muzeum Teatralnego w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej.
HENRYK SIENKIEWICZ – GREATEST HITS wg scenariusza i w reż. Krzysztofa Materny w Teatrze IMKA.
4 grudnia
Zmarł ADAM HANUSZKIEWICZ.
LISTY MIŁOSNE Alberta R. Gurneya w reż. Dariusza Taraszkiewicza w Teatrze Impresaryjnym Finestra- premiera na deskach Teatru Studio.
3 grudnia
KONTRAKT Mike’a Baitletta w reż. Krystyny Jandy w teatrze Polonia.
„Maria Seweryn i Agnieszka Michalska zręcznie poruszają się w narastającej paranoi zamkniętego pokoju. Menedżerka Michalskiej jest, jak należy, profesjonalna i obojętna. W zderzeniu z nią energia Seweryn jako Emmy, pełnej życia i początkowo wręcz rozbawionej idiotyzmami biurowych przepisów, stopniowo gaśnie i zamienia się w podobne zlodowacenie.
To sprawnie, elegancko zrealizowany duet, który budzi jednak wątpliwości, jeśli chodzi o tekst Bartletta. Zbyt proste wydaje się bowiem wskazanie korporacji jako jedynego winnego wszelkiego zła. W tej jednoznacznej konstatacji dramat(gr. drama), rodzaj literacki (obok epiki i liryki), obejmuj... More Bartletta zaczyna nieco przypominać wpisujący się w obowiązujący trend antykapitalistyczny produkcyjniak”. [Agnieszka Rataj, „Zycie Warszawy”].
BIBLIA – W SKRÓCONEJ WERSJI! Adama Longa, Reeda Martina, Austina Tichenora w reż. Szymona Turkiewicza w teatrze Scena Współczesna.
2 grudnia
OPOWIEŚCI AFRYKAŃSKIE WEDŁUG SZEKSPIRA, warszawska premiera spektaklu Krzysztofa Warlikowskiego w studio ATM (Nowy Teatr).
„Na pozór meandrycznie zbudowany scenariusz tworzy spójne rusztowanie, na którym umieszcza reżyser paradę miłości niespełnionych i ludzi odtrąconych. Napięcie na przemian rośnie i opada, a na koniec znajduje wyraz w rzadkim u Warlikowskiego dowcipnym dystansie – lekcji salsy, prowadzonej z apodyktyczną pasją przez Stanisławę Celińską, wcześniej wcielająca się w jedną z córek Leara, Reganę. Tak z chaosu odradza się życie” [Tomasz Miłkowski, „Stolica” nr 12].
DUSZA KOBUSZA, CZYLI WYKŁADY O NIEWYMUSZONYM UŚMIECHU benefis(fr. bénéfice = zysk, pożytek) dawniej: spektakl, z któr... More przygotowany przez zespół Teatru Kwadrat w 55 rocznicę debiutu Jana Kobuszewskiego.
