Przejdź do treści

Barbara Kamińska, Teatr przy ulicy Rzeźniczej we Wrocławiu. Kronika 1946-1974

To bardzo pożyteczna książka, powstała w ramach serii „Studia i materiały do historii teatru we Wrocławiu i na Dolnym Śląsku” pod redakcją prof. Janusza Deglera.

Autorka zestawiła w swym opracowaniu pełną kronikę teatru, istniejącego pod wspomnianym adresem pod rozmaitymi nazwami – obecnie mieści się tu od roku 1967 Wrocławski Teatr Współczesny, prowadzony od lat przez Krystynę Meissner. Zanim jednak Współczesny się narodził w budynku przy Rzeźniczej nieopodal Rynku i Placu Solnego rezydowały kolejno: najpierw Teatr Lalki i Aktora (pierwszy sezon), Teatr Młodego Widza (kolejne 9 sezonów) i Teatr Rozmaitości (11 sezonów).

W pierwszym piętnastoleciu działały tu scena dramatyczna i lalkowa, prowadzono intensywny objazd, często też zmieniało się kierownictwo. Wszystko to skrupulatnie odnotowuje Barbara Kamińska, rejestrująca też cały repertuar teatru (a właściwie teatrów) wraz z podaniem bibliografii recenzji oraz obfitych z nich cytatów tudzież innych dokumentów z dziejów zespołów, w tym ich fotokopii z pierwszego heroicznego okresu, np. pełnomocnictwa Ministerstwa Kultury i Sztuki dla Zenona Kalinowicza do tworzenia teatru z roku 1946. Dla teatromanów ta książka to prawdziwe cymelium, cenne źródło informacji, do których mimo internetu i rozmaitych archiwalnych zasobów trudno samodzielnie dotrzeć.

Dla porządku trzeba dodać, że książka jest poszerzoną wersja pracy magisterskiej, napisanej pod kierunkiem szefa serii, w Instytucie Filologii Polskiej Uniwersytetu Wrocławskiego, a do jej oczywistych atutów należy starannie zgromadzony materiał ikonograficzny – reprodukcje fotosów i plakatów z wielu spektakli.

Kronikę teatru zamyka autorka skromnie nazwanym rozdziałem („Zakończenie”), który jest syntetycznym szkicem, ukazującym dramatyczne dzieje teatru. Choć zamieszczony przed aneksem, przynoszącym rejestr pozycji repertuarowych oraz indeksy nazwisk i tytułów – wart jest dwukrotnej lektury, przed przejrzeniem i po przejrzeniu kroniki. Wtedy fakty odnotowane w kronice sytuują się wyraźniej w historii teatrów przy Rzeźniczej. Wyłania się z niej wyraźnie dorobek Andrzeja Witkowskiego, artystycznego kierownika teatru w latach 1966-1973, który zapewnił mu miejsce wśród ważnych teatrów polskich. „Teatr Współczesny – pisał o tym okresie Józef Kelera – staje się teatrem głośnym i wysoko cenionym – wyżej nawet cenionym na giełdzie krajowej niż w samym Wrocławiu”.

Tomasz Miłkowski

Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, s. 412, ISBN 978-83-229-2988-9

Recenzja opublikowana w Magazynie Literackim Książki

Leave a Reply