Festiwal Teatralny OFF Rzeszów, który odbył się w dniach 14-18 września 2024 roku w Teatrze im. Wandy Siemaszkowej w Rzeszowie, po raz kolejny zgromadził twórców i widzów, zainteresowanych niezależną sztuką teatralną.
Podczas festiwalu widzowie mieli okazję zobaczyć spektakle artystów nagradzanych na innych znaczących festiwalach, takich jak Pestka czy SzekspirOFF. Po każdym przedstawieniu odbywały się spotkania z twórcami, które prowadziła kuratorka festiwalu, Katarzyna Knychalska.
Rozmowy poruszały różnorodne tematy – od problemów związanych z tożsamością queer, przez doświadczenia matek, po konflikty zbrojne. Bez względu na temat w każdej rozmowie dało się wyczuć głęboką wrażliwość artystów, których prace dotykały najbardziej intymnych i uniwersalnych ludzkich emocji.
Niezależna scena teatralna, choć często zmaga się z wyzwaniami takimi jak brak stabilnych funduszy i problemy lokalowe, potwierdziła swoją żywotność i siłę. Festiwal OFF Rzeszów pokazał, że teatr niezależny ma wciąż silny i wpływowy głos.
W czasie festiwalu można było zetknąć się z różnorodnymi formami teatralnymi – od eseju teatralnego, przez teatr tańca, kabaret, piosenkę dramatyczną, po ekspresję butoh. Każda forma miała na celu poruszenie i zmuszenie widzów do refleksji, nie pozwalając nikomu pozostać obojętnym.
Jednym z wyróżniających się elementów festiwalu było wykorzystanie technik filmowych na scenie. W każdej sztuce elementy scenografii, takie jak ekrany – czasem będące stołem – były używane do prezentowania materiałów dokumentalnych, wywiadów tworzonych ad hoc, a także filmowych kreacji artystycznych. Dzięki tym zabiegom czuć było wpływ twórczości Erwina Piscatora, który wykorzystywał teatr jako narzędzie społeczno-politycznego komentarza. Technika filmowa w połączeniu z teatrem stworzyła intensywne, wielowymiarowe widowiska, które łączyły fikcję z dokumentalnym podejściem do rzeczywistości.
Dopracowana scenografia, minimalistyczne, a zarazem wyraziste kostiumy i muzyka – wszystko to świadczyło o profesjonalizmie twórców. Festiwal odważnie punktował współczesne zjawiska społeczne, zachowując przy tym estetyczną precyzję.
Organizatorzy podkreślają, że festiwal na stałe wpisał się w życie kulturalne Rzeszowa. Tegoroczna edycja była świetnie przyjęta, każda sala wypełniona po brzegi, a oczekiwania na przyszły rok są równie wysokie.
Patronka teatru, Wanda Siemaszkowa, której duch odważnych reform i nowatorskiego podejścia do sztuki wciąż unosi się nad tym miejscem, wydaje się idealną postacią do przewodzenia teatrowi niezależnemu.
Anna Kędziorek
[Fot. Sebastian Stankiewicz]OFFRzeszów – teatr niezależny o silnym głosie
Festiwal Teatralny OFF Rzeszów, który odbył się w dniach 14-18 września 2024 roku w Teatrze im. Wandy Siemaszkowej w Rzeszowie, po raz kolejny zgromadził twórców i widzów, zainteresowanych niezależną sztuką teatralną.
Podczas festiwalu widzowie mieli okazję zobaczyć spektakle artystów nagradzanych na innych znaczących festiwalach, takich jak Pestka czy SzekspirOFF. Po każdym przedstawieniu odbywały się spotkania z twórcami, które prowadziła kuratorka festiwalu, Katarzyna Knychalska.
Rozmowy poruszały różnorodne tematy – od problemów związanych z tożsamością queer, przez doświadczenia matek, po konflikty zbrojne. Bez względu na temat w każdej rozmowie dało się wyczuć głęboką wrażliwość artystów, których prace dotykały najbardziej intymnych i uniwersalnych ludzkich emocji.
Niezależna scena teatralna, choć często zmaga się z wyzwaniami takimi jak brak stabilnych funduszy i problemy lokalowe, potwierdziła swoją żywotność i siłę. Festiwal OFF Rzeszów pokazał, że teatr niezależny ma wciąż silny i wpływowy głos.
W czasie festiwalu można było zetknąć się z różnorodnymi formami teatralnymi – od eseju teatralnego, przez teatr tańca, kabaret, piosenkę dramatyczną, po ekspresję butoh. Każda forma miała na celu poruszenie i zmuszenie widzów do refleksji, nie pozwalając nikomu pozostać obojętnym.
Jednym z wyróżniających się elementów festiwalu było wykorzystanie technik filmowych na scenie. W każdej sztuce elementy scenografii, takie jak ekrany – czasem będące stołem – były używane do prezentowania materiałów dokumentalnych, wywiadów tworzonych ad hoc, a także filmowych kreacji artystycznych. Dzięki tym zabiegom czuć było wpływ twórczości Erwina Piscatora, który wykorzystywał teatr jako narzędzie społeczno-politycznego komentarza. Technika filmowa w połączeniu z teatrem stworzyła intensywne, wielowymiarowe widowiska, które łączyły fikcję z dokumentalnym podejściem do rzeczywistości.
Dopracowana scenografia, minimalistyczne, a zarazem wyraziste kostiumy i muzyka – wszystko to świadczyło o profesjonalizmie twórców. Festiwal odważnie punktował współczesne zjawiska społeczne, zachowując przy tym estetyczną precyzję.
Organizatorzy podkreślają, że festiwal na stałe wpisał się w życie kulturalne Rzeszowa. Tegoroczna edycja była świetnie przyjęta, każda sala wypełniona po brzegi, a oczekiwania na przyszły rok są równie wysokie.
Patronka teatru, Wanda Siemaszkowa, której duch odważnych reform i nowatorskiego podejścia do sztuki wciąż unosi się nad tym miejscem, wydaje się idealną postacią do przewodzenia teatrowi niezależnemu.
Anna Kędziorek
[Fot. Sebastian Stankiewicz]