Przejdź do treści

MIASTO SZCZĘŚLIWE – Festiwal Sztuki i Społeczności, maj-październik 2017

Druga edycja Festiwalu Miasto Szczęśliwe organizowana jest przez Teatr Powszechny i wpisuje się w plany Zintegrowanego Programu Rewitalizacji m. st. Warszawy. Swoją nazwą Festiwal nawiązuje do głośnej książki Charlesa Montgomery’ego, w której zajmuje się on tym, jak miasto, jego organizacja i infrastruktura, wpływają na jakość i styl życia mieszkańców. Festiwal Miasto Szczęśliwe to nowy model dialogu ludzi sztuki i społeczności lokalnej. Inicjatywa wynika z chęci pogłębienia współpracy publicznych instytucji kultury, organizacji pozarządowych oraz rozmaitych grup artystycznych i mieszkańców Pragi. W ramach działalności Teatru powstaje szeroki program działań artystyczno-społecznych, którego realizacja przypadła na okres od maja do października 2017 roku i skupiać się będzie na poznawaniu i przybliżaniu niepowtarzalnego charakteru dzielnicy, wyzwań stojących przed mieszkańcami oraz historii i wielokulturowości Pragi.

W ramach Festiwalu Miasto Szczęśliwe odbyły się rozmaite wydarzenia, takie jak m.in. ponowne otwarcie Ogrodu Powszechnego przed Teatrem Powszechnym, warsztaty i spotkania, debaty, pokazy „PARK-OPERY” Wojtka Blecharza, zaplanowana została także kolejna edycja Festiwalu Otwarta Ząbkowska. We wrześniu odbędzie się premiera trzech projektów performatywnych młodych twórców: Aleksandry Jakubczak (projekt poświęcony losom mieszkańców jednej z kamienic na ul. Targowej), Piotra Wysockiego (działania z imigrantami mieszkającymi na Pradze, pochodzącymi z Kaukazu, Czeczenii i Inguszetii; warsztaty, mural i wideoklip) i Bartosza Zaskórskiego (słuchowisko opracowane na podstawie badań terenowych, na motywach muzyki praskich podwórkowych kapel). Festiwal zakończy premiera spektaklu „Mefisto” w reżyserii Agnieszki Błońskiej.
Zadanie realizowane dzięki wsparciu finansowemu Miasta Stołecznego Warszawy w ramach Zintegrowanego Programu Rewitalizacji m.st. Warszawy do 2022 r.
Więcej informacji o programie rewitalizacji: www.rewitalizacja.um.warszawa.pl

Facebook/na_prawaWarszawa

OGRÓD POWSZECHNY – przed Teatrem Powszechnym w Warszawie

20 maja, po przerwie zimowej, ponownie otwarty został Ogród Powszechny przed teatrem! Również w tym sezonie Ogród stał się miejscem, gdzie można zarówno zasadzić i dbać o swoje rośliny, jak i wziąć udział w warsztatach, wydarzeniach artystycznych, spotkaniach i debatach. Do wspólnego tworzenia Ogrodu zapraszamy zarówno sąsiadów – mieszkańców Pragi, jak i osoby z całej Warszawy, które latem chcą spędzić wolny czas po prawej stronie Wisły.

W tym roku w ramach działań m.in.: kolejna edycja ogrodowego hitu: „Filozofii w Ogrodzie“, czyli rozmów Tomasza Stawiszyńskiego z zaproszonymi gośćmi (na tematy nie tylko filozoficzne) oraz comiesięczny Powszechny Zakaz Czytania – dyskusje o książkach ważnych i ciekawych, prowadzone przez Romana Kurkiewicza. Co dwa tygodnie również Powszechne Czytanie Dramatów z aktorami Teatru, czyli wspólne czytanie tekstów dramatycznych na świeżym powietrzu, a raz w miesiącu Reportażowy Klub Książki oraz warsztaty ogrodowe. Nie zabraknie też warsztatów artystycznych dla dzieci.

Kalendarz wydarzeń: www.strefawolnoslowa.pl / FB Ogród Powszechy / FB Stół Powszechny

organizator: Fundacja Strefa WolnoSłowa

MEFISTO”
premiera: 30 września 2017, Scena Duża
kolejne pokazy: 1, 2, 3 października
reżyseria: Agnieszka Błońska
dramaturgia: Joanna Wichowska
scenografia: Robert Rumas
kostiumy: Natalia Mleczak
reżyseria światła i projekcje: Artur Sienicki
inspicjent: Kuba Olszak
obsada: Karolina Adamczyk, Klara Bielawka, Aleksandra Bożek, Maria Robaszkiewicz, Grzegorz Artman, Arkadiusz Brykalski, Mateusz Łasowski, Oskar Stoczyński

„Polityka nigdy mnie nie obchodziła, wiec czemu teraz miałbym się nią interesować? Jedyną formą wolności jest dla mnie teatr. Jestem aktorem: chodzę do teatru, gram swoje role i wracam do domu. To wszystko” – mówi Hendrik Höfgen, bohater książki Klausa Manna i filmu Istvána Szabó, na wieść o dojściu Hitlera do władzy. Historia aktora-kameleona, gładko wchodzącego w alianse z każdą kolejną władzą, niepokojąco łatwo nabiera aktualności w innych czasach. Film Istvána Szabó z 1981 roku odbierany był jako głos w sprawie ówczesnych reżimów wschodniej Europy.

Premiera „Mefista” zrealizowana w Teatrze Powszechnym w 1983 roku wyrastała z doświadczenia stanu wojennego i postaw artystów wobec władz PRL-u. „Mefisto” w 2017 roku powstaje w teatrze obrzucanym racami przez narodowców, piętnowanym z kościelnych ambon i mównic sejmowych; w teatrze, przed którym staje policja, żeby zapewnić bezpieczeństwo. W kraju, w którym decyzja o występie w mediach publicznych jest obciążona dylematami, jakie dotąd znaliśmy tylko z historii.
„Bez paniki. Zachowajmy trzeźwy umysł…” – komentuje Höfgen lęki przyjaciół opozycjonistów.
Czy wszyscy jesteśmy albo w każdej chwili możemy stać się Höfgenami? Gdzie kończy się kompromis, a zaczyna oportunizm? Czy wyznaczanie tej granicy nie służy utwierdzaniu się w poczuciu moralnej wyższości? A może jest próbą zachowania resztek przyzwoitości? Kto jest lub chce być Wallenrodem, a kto niezłomnym? I jakie trupy trzymają w szafie dzisiejsi samozwańczy nonkonformiści?

Leave a Reply