nadawanie twarzy aktora wyglądu zgodnego z założeniami inscenizacyjnymi za pomocą pudru, szminki, a niekiedy środków plastycznych (sztuczny nos, wąsy, bokobrody, peruka itp). Czasem ch. podkreśla przynależność postaci do określonej epoki, czasem uwydatnia indywidualne cechy bohatera. W powojennym teatrze polskim mistrzem ch. był Jan Świderski (1916-89), zmieniający swoje oblicze niemal w każdym spektaklu – wielkie wrażenie zrobiła na widzach jego ch. w roli tytułowej w „Romulusie Wielkim” Friedricha Dürrenmatta (spektakl Teatru Dramatycznego w Warszawie w reżyserii Ludwika René, 1966).
tinder polska Najlepsze kasyno online https://casinologowanie.net/.
