Do warszawskiej Galerii Studio przyjechała z Wybrzeża niezwykła wystawa: Ali Bunsch. Od szopki do horyzontu, przygotowana przez Muzeum Narodowe w Gdańsku oraz Muzeum Teatralne w Warszawie – Teatr Wielki-Opera Narodowa. Prezentuje projekty dekoracji, projekty lalek i kostiumów z teatrów z całej Polski, zachowane lalki (z teatrów w Warszawie, Słupsku, Olsztynie, Gdańsku) oraz kostiumy z Teatru Dramatycznego w Warszawie. Przywołane są także fotosy ze spektakli zrealizowanych w Gdańsku, Warszawie, Słupsku, Olsztynie, Łodzi i Krakowie. Towarzyszy jej bogato ilustrowany katalog.
Ali Bunsch jeden z gigantów polskiej scenografii lalkowej. […] Poznał niemal wszystkie teatralne pracownie lalkowe, niejedną współtworzył, organizował wokół siebie ludzi, przekazywał im własne doświadczenie, dzielił się wiedzą i umiejętnościami, których nie można było (i nadal nie można) nauczyć się poza teatrem. […] Był bowiem twórcą wyjątkowym, wynalazcą nowych typów lalek, artystą niezwykłym i wielkim scenografem. Zaprojektował scenografię do prawie dwustu przedstawień lalkowych. Marek Waszkiel
Ali Bunsch to jeden z najwybitniejszych scenografów w powojennym teatrze polskim, jeden z dwóch artystów scenografów (drugim jest Adam Kilian), tak znakomicie rozumiejący teatr lalkowy i dramatyczny. Urodził się 17 lutego 1925 w Bielsku, jego ojciec Adam był artystą malarzem, dramaturgiem i krytykiem literackim, dziadek Alojzy – rzeźbiarzem oraz profesorem rzeźby i rysunku, a wuj Karol Bunsch – powieściopisarzem, publicystą i tłumaczem.
W latach 1940–43 Ali Bunsch uczył się w Kunstgewerbeschule w Krakowie, działał w Podziemnym Teatrze Niezależnym Tadeusza Kantora (1943–1944). Od 1945 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie u prof. Eugeniusza Eibischa (malarstwo) i Karola Frycza (scenografię), który bardzo wysoko ocenił jego talent i pracowitość. W 1952 przygotował pracę dyplomową, scenografię do Borysa Godunowa.
Już podczas studiów współpracował z Teatrem Groteska, Starym Teatrem oraz Teatrem Wesoła Gromadka w Krakowie i Teatrem Arlekin(wł. Arlecchino), postać komiczna z włoskiej komedii dell... More w Łodzi. W roku 1952 rozpoczął pracę w gdańskim Teatrze Łątek, późniejszym Państwowym Teatrze Lalek (od 1957 Teatr Lalki i Aktora Miniatura), był jego kierownikiem artystycznym (1952–1956) i dyrektorem (1956–1961), współpracował także z Teatrem Wybrzeże. Zrealizował ok. 200 spektakli w teatrach lalkowych w Polsce i za granicą oraz ponad 100 w teatrach dramatycznych.
