Przejdź do treści

Jerzy Jarocki nie żyje

10 października odszedł Jerzy Jarocki (83 l.), jeden z najwybitniejszych artystów polskiego teatru, laureat Nagrody im. Tadeusza Boya-Żeleńskiego (1970).

Zarząd Klubu Krytyki Teatralnej

 

N/z Jerzy Jarocki podczas festiwalu Bałtycki Dom w Sankt Petersburgu (2006), gdzie gościł z entuzjastycznie przyjętym spektaklem Kosmos.

 

 

JERZY JAROCKI
(1929-2012), wybitny polski inscenizator, związany ze Starym Teatrem w Krakowie, a ostatnio Teatrem Narodowym. Do najciekawszych prac reżysera należą: Śmierć gubernatora Leona Kruczkowskiego (1961), Ślub Witolda Gombrowicza wystawiony w Studenckim Teatrze „Gliwice” przy Politechnice Gliwickiej (1960), Matka Stanisława Ignacego Witkiewicza (1972), Proces Franza Kafki (1973), widowisko Sen o bezgrzesznej (1979), a także realizacje dramatów Sławomira Mrożka, m.in. Tango (1965 w Starym Teatrze, 2009 w Teatrze Narodowym) i Miłość na Krymie (2007), i Tadeusza Różewicza, m.in. Pułapki (1992). Jarocki chętnie stosował w swoich przedstawieniach poetykę snu czy też wybierał takie sztuki, w których ona jest założeniem. „Ale w poetyce snu u Jarockiego nie było żadnej dowolności czy niedbałej chaotyczności. Zawsze mamy do czynienia z żelazną dyscypliną i przejrzystą kompozycją” (August Grodzicki). Potwierdzają to wspomniane realizacje Procesu i Ślubu (tego ostatniego – kilkakrotne), a także Pater noster Helmuta Kajzara (1971) i spektakle wg prozy Gombrowicza: Błądzenie (2004) Kosmos (2005).  W swoich pracach J. umiejętnie łączył rozmach inscenizacyjny i fantastykę z zimną kalkulacją i skłonnością do realistycznego detalu.

 

Źródło: Tomasz Miłkowski, Słownik terminów teatralnych, www.aict.art.pl

Leave a Reply