Luty 1997
24 lutego
ŚPIEW NOCY LETNIEJ wg Snu nocy letniej Williama Shakespeare’a, reż. Maciej Wojtyszko, scenariusz Zespół, scenografia Katarzyna Proniewska-Mazurek, kostiumy Katarzyna Proniewska-Mazurek Katarzyna, Justyna Łagowska, przygot. wokalne Aldona Krasucka Aldona, kier. muz. Tadeusz Czechak, Teatr Montownia, premiera w Teatrze Małym.
„Kiedy akcja(łac. actio = działanie) ciąg zdarzeń w utworze dramatyc... More zawęźla się i komplikuje tak, że już nie wiadomo o co chodzi, aktorzy obwieszczają koniec przedstawienia. Rozmontowują dekorację (dwa drzewa z drutu i siatki), składają z nich wóz i odjeżdżają. Okazuje się, że od początku do końca wszystko było grą. Ale jaka grą! Aktorzy dali prawdziwy popis – z rzadką finezją i zapałem” [Ewa Likowska, „Loża” 1997 nr 0].
22 lutego
ZMIERZCH DŁUGIEGO DNIA Eugene O’Neilla, tłum. Wacława Komarnicka, Krystyna Tarnowska, reż. Waldemar Śmigasiewicz, scenografia Maciej Preyer, muz. Tomasz Borkowski, Teatr Ateneum [25 x, 6246].
GĘSI ZA WODĄ Jarosława Abramowa-Newerly, reż. Bogdan Augustyniak, scenografia Mariola Szydłowska, muz. Jan Zawierski, Teatr na Woli [19 x].
We foyer Teatru na Woli odsłonięto popiersie TADEUSZA ŁOMNICKIEGO dłuta Zofii Wolskiej w 5 rocznice śmierci artysty. Otwarta została także przygotowana z tej okazji wystawa, upamiętniająca role teatralne, filmowe i telewizyjne Łomnickiego.
16 lutego
CIAŁOPALENIE Marka Bukowskiego, reż. Władysław Kowalski, scenografia Paweł Dobrzycki, Teatr Powszechny, Foyer Teatru (bufet) [28 x, 2047].
„Sztuka Marka Bukowskiego to przejmująca diagnoza polskich schorzeń. Przestroga przed nadużywaniem prawa do politycznych, a czasem i prywatnych porachunków. Przed terrorem narzucanego sposobu myślenia. Przed samowolą udrapowaną w szaty wolności. Nie ma tu recept ani rad, ale przecież nie na tym polega zadanie teatru. Wyostrzone, czasem może nawet przejaskrawione obserwacje to dość, aby odkryć na nowo, że teatr może być miejscem rozmowy o naszej współczesności. Dodam na koniec, że rozmowy po majstersku przygotowanej, w której wszyscy wykonawcy potwierdzili swoją klasę [Tomasz Miłkowski, „Loża” nr 1, 1997].
11 lutego
WARIACJE Z POETAMI; a. SAMOOBRONA Helmuta Kajzara, reż. i scenografia Marcin Jarnuszkiewicz, muz. Jacek Ostaszewski; b. KONIEC PÓŁ ŚWINI Helmuta Kajzara, reż. i scenografia Marcin Jarnuszkiewicz, muz. Jacek Ostaszewski, Teatr Studio [7 x, 662].
