Czerwiec 1991
30 czerwca
KWARTET Bogusława Schaeffera, muz. autora, reż. Mikołaj Grabowski, Teatr Szwedzka 2/4.
21 czerwca
BRZYDKIE NAWYKI Terrence’a McNally, tłum. Michał Kłobukowski, reż. Radosław Piwowarski, dekoracje Katarzyna Lengren, kostiumy Bernard Ford Hanaoka, konsultant muz. Małgorzata Przedpełska, konsultant choreograficzny Jirina Nowakowska, Teatr Kwadrat.
„Wspólnym mianownikiem tych dwóch jednoaktówek jest magia psychiatrii, której poddają się bohaterowie”, albowiem chcą stać się innymi niż byli dotąd. Pragną wyzbyć się owych tytułowych brzydkich nawyków, jak np. alkoholizm, sadyzm czy erotomania. Zaproponowane tu terapie są dwie. Różne” [Temida Stankiewicz-Podhorecka, „Życie Warszawy” nr 224, 24 września 1991].
14 czerwca
ŚWIĘTY FRANCISZEK I WILK Z GUBBIO ALBO KOTLETY ŚWIĘTEGO FRANCISZKA Stefana Themersona, reż. Jarosław Ostaszkiewicz, muz. Marcin Błażewicz, kier. muz. Marcin Błażewicz, Dariusz Różankiewicz, scenografia Grzegorz Małecki, ruch sceniczny Czesław Bilski, światło Krzysztof Solczyński, Teatr Dramatyczny.
„Przypominany w teatrze Święty Franciszek, pisany w drogiej połowie lat pięćdziesiątych, jest już dziś propozycją mocno opóźnioną, jeśli idzie o język, czy wszystko to, co w konwencji 'opery semantycznej’ mogłoby wtedy wydawać się interesujące” [Andrzej Lis, „Trybuna”, 23 września 1991].
„Reżyser oparł się przede wszystkim na jednym rozpoznaniu: „Święty Franciszek” jest pastiszem opery. Przyjąwszy to założenie, wyeksploatował je niemiłosiernie. Pastisz stał się więc parodią. W dodatku dośmieszoną do rozpuku” [Tomasz Kubikowski, „Teatr”, 1 października 1991].
„W zamierzeniu twórców spektaklu miała to być bodaj próba teatru surrealistycznego. Absurdalny żart literacki Themersona znalazł w inscenizacji Jarosława Ostaszkiewicza trafną formę zabawy teatralnej, ale muzyczny i wokalny element widowiska nie jest dostatecznie nośny i perfekcyjny, by zapewnić pomysłowi autorskiemu trwałe powodzenie” [Paweł Chynowski, „Życie Warszawy”, 19 czerwca 1997].
13 czerwca
NIE IGRA SIĘ Z MIŁOŚCIĄ Alfreda de Musseta, tłum. Tadeusz Boy-Żeleński, reż. Zbigniew Bogdański, scenografia Łucja Kossakowska, opr. muz. Agnieszka Kleiner, Teatr Polski, Scena Kameralna [ 8 x, 1 178].
Spektakl przyjęty z mieszanymi uczuciami – wyrzucano mu komunały [Tomasz Kubikowski], ale i podziwiano uroki [Janusz R. Kowalczyk].
11 czerwca
MUZYKOTERAPIA II Andrzeja Strzeleckiego, scenariusz i reż. Autora, Teatr Rampa.
5 czerwca
PARADA OSZUSTÓW: MISTRZ PATHELIN Maistre Pierre Pathelin, tłum. Adam Polewka, reż. Wojciech Starostecki; CECÉ Luigi Pirandella, tłum. Luigi i Cini i Wanda Laskowska, reż. Ryszard M. Nyczek; ŚWIĘTE NIGDY Izaaka Babla, tłum. Jerzy Pomianowski, reż. Artur Hofman; NIKT SIĘ NIE BĘDZIE ŚMIAŁ Milana Kundery, tłum. Emilia Witwicka, adapt. i reż. Jarosław Grządzielski. Warsztat PWST pod opieką Gustawa Holoubka i Macieja Wojtyszki, scenografia Małgorzata Domańska, Teatr Powszechny, Mała Scena.
1 czerwca
CYD Jana Andrzeja Morsztyna wg Corneille’a, reż. Adam Hanuszkiewicz, scenografia Mariusz Chwedczuk, kostiumy Xymena Zaniewska, muz. Jerzy Satanowski, w roli tytułowej Zbigniew Suszyński, Teatr Nowy, premiera w Teatrze Królewskim w Łazienkach.
