Przejdź do treści

V 1994

Maj 1994

 

 

28 maja

CHŁOPCY Stanisława Grochowiaka, reż. Maciej Z. Bordowicz, scenografia Jerzy Gorazdowski, oprac. muz. Tadeusz Woźniakowski, Teatr Polski, Scena Kameralna [9 x, 869].

 

Duże rozczarowania, tak wielkie, że podejrzewano, iż „sztuka Grochowiaka zestarzała się niemiłosiernie, a dzisiejsi realizatorzy nie znaleźli skutecznych sposobów, aby przywrócić ją do życia” [Andrzej Lis, „Trybuna” nr 141, 18-19 czerwca 1994].

 

DO DAMASZKU Augusta Strindberga, tłum. Zygmunt Łanowski, Halina Thylwe, adapt. i reż. Marcin Jarnuszkiewicz, scenografia Katarzyna Jarnuszkiewicz, opr. muz. Marcin Jarnuszkiewicz, Mirosław Jastrzębski, opr. światła Piotr Pawlik, Marek Sanak, Teatr szwedzka 2/4 [9 x].

 

„Reżyser i jednocześnie adaptator Drogi do Damaszku, wychodząc naprzeciw surrealistycznej poetyce utworu, zaproponował oglądanie dziejów bohatera w sposób pozwalający śledzić, niczym w kolejnych zbliżeniach, historię i naturę jego szczególnej „drogi”. Całość rozgrywa się w małym pokoju z podłogą, sufitem, trzema ścianami, pozbawionym jakichkolwiek, otworów, drzwi, okien czy nawet klamek albo zamków. W takiej przestrzeni, niczym duchy, pojawiają się postacie, które po odegraniu swojej sceny znikają w niewidzialny sposób” [Andrzej Lis, „Trybuna” nr 135,11 czerwca 1994].

 

„Wiesław Komasa zagrał Nieznajomego z niezwykłym wyczuciem delikatności materii. Grał jakby alter ego autora, z jego wiecznym buntem wobec niedoskonałości: świata i własnej. Wieczna walka przeciwieństw w duszy bohatera, napięć między nim, a atakującym i osaczającym go światem zewnętrznym, wybrzmiewała krzykiem rozpaczy w całkowitych ciemnościach. Tak się zaczyna przedstawienie. Sytuacja krzyku w ciemności powtórzy się jeszcze parokrotnie, niby inscenizacyjny refren (…) Marcinowi Jarnuszkiewiczowi udało się stworzyć wizyjny spektakl bez uruchamiania nadzwyczajnego aparatu inscenizacyjno-scenograficznego” [Janusz R. Kowalczyk, „Rzeczpospolita” nr 137, 15 czerwca 1994].

 

„Teatr na Szwedzkiej zamknął swój ostatni sezon w starej siedzibie aktem wielkiej odwagi. Po raz pierwszy w Polsce wystawił trylogię Augusta Strindberga Do Damaszku. Nie wystawił jednak pełnego jej tekstu, co wymagałoby może nawet kilku teatralnych wieczorów. Spektakl Marcina Jarnuszkiewicza trwa „tylko” niepełne cztery godziny, a za podstawę ma adaptację, która obejmuje wprawdzie wszystkie części trylogii, jednak w wyborze. Najobszerniej bodaj reprezentowana jest pierwsza z nich, w dobrze znanym przekładzie Zygmunta Łanowskiego, skromniej – dwie pozostałe, przełożone we fragmentach na zamówienie teatru przez Halinę Thylwe. Myślę, że adaptacja ta, generalnie, utrzymuje się w ramach kompozycyjnych trylogii, zachowuje podstawowy układ fabularny i sytuacyjny oraz subiektywną chronologię wydarzeń, kolejne Stacje wędrówki Nieznajomego do Damaszku, przypominającej wędrówkę biblijnego Pawła z Tarsu (…) Nieznajomego gra Wiesław Komasa, aktor, który ma wyjątkowy dar prawdy scenicznej w rolach „skrzywdzonych i poniżonych”. I ta właśnie cecha jego aktorstwa wysuwa się na plan pierwszy w roli Strindbergowskiego Everymana, który podejmuje trzykrotną próbę wyzwolenia się z grzechu i zła oraz odkupienia win. Komasa mocno eksponuje to wszystko, co nazwać można etyką pokory i cierpienia w postaci Nieznajomego, i osiąga chwilami efekt przejmujący. Znacznie słabiej natomiast uwierzytelnia predylekcję swojego bohatera do czynienia zła. I być może ten brak równowagi pomiędzy obu motywami roli sprawia, że im dalej w spektakl, tym bardziej staje się ona jednostajna, wręcz monotonna” [Barbara Osterloff, „Teatr” 1994 nr 9].

 

„Spektakl jest przykładem na to, że nie wszyscy plastycy zakochani w teatrze muszą być reżyserami, zwłaszcza dramaturgii zawiłej literacko i skomplikowanej aktorsko” [Jacek Bukowski, „Wiadomości Kulturalne” nr 4, 19 czerwca 1994].

 

22 maja

Z funkcji dyrektora Operetki odchodzi Jan Szurmiej – jego miejsce zajmuje Bogusław Kaczyński.

 

21 maja

POMYSŁ NA MORDERSTWO Edwarda Taylora, tłum. Elżbieta Woźniak, reż. Marcin Sławiński, scenografia Józef Napiórkowski, muz. Ryszard Szeremeta, Teatr Kwadrat [34 x].

 

15 maja

APETYT NA CZEREŚNIE Agnieszki Osieckiej, reż. Zbigniew Bogdański, współpr. reż. Zenon Dądajewski, muz. Maciej Małecki, choreografia Zofia Rudnicka, scenografia Jerzy Gorazdowski, Północne Centrum Sztuki Teatr Komedia [4 x, 638].

 

14 maja

LISTY MIŁOSNE Alberta Ramsdella Gurneya, tłum. Piotr Szymanowski, reż. Marcin Sławiński, scenografia Gabriela Mierzejewska, opr. muz. Jerzy Zawierski, Teatr Dramatyczny, Sala Prób im. Haliny Mikołajskiej [5 x, 370 + 3 x, 484 w objeździe].

 

13 maja

ZBRODNIE KOBIET Edith Wharton, wg Christopher, Gorączka rzymska, adapt. Diane de Margerie i Anne Rolland, tłum. Hanna Stankówna-Lisowska, reż. Romuald Szejd, scenografia Marcin Stajewski, kostiumy Ewa Zaborowska, Scena Prezentacje.

 

7 maja

OLEANNA Davida Mameta, tłum. Marek Kędzierski, reż. Feliks Falk, scenografia Marcin Stajewski, Teatr Ateneum [12 x, 1164].

 

3 maja

KOŚCIUSZKO POD RACŁAWICAMI Władysława Ludwika Anczyca, oprac. tekstu i reż. Bogdan Augustyniak, scenografia Barbara Stopka, kier. muz. Bolesław Szulia, choreografia Bogdan Jędrzejak, przygot. Wokalne Andrzej Banasiewicz, Teatr na Woli [4 x].

 

2 maja

ALICJA W KRAINIE CZARÓW Lewisa Carrolla, adaptacja wg wolnego przekładu Marii Morawskiej, teksty piosenek Andrzej Strzelecki, oprawa plast. Ewa Czerniecka-Strzelecka, muz. Wojciech Głuch, choreografia Tadeusz Wiśniewski, oprac. i kier. muz. Jan Raczkowski, Teatr Rampa [16 x, 3589].

 

 

 

Leave a Reply