Zespół nie istnieje od 1993.

Powstał w roku 1989 pod skrzydłami warszawskiego Teatru Galerii Studio, kierowanego wówczas przez Jerzego Grzegorzewskiego i Waldemara Dąbrowskiego. Za Wiśniewskim ściągnęli do stolicy jego ukochani aktorzy z poznańskiego Teatru Nowego, m.in. Wiesław Komasa, Lech Łotocki, Jacek Różański, Andrzej Saar. To oni stanowili trzon obsady Olśnienia (1989) wedle Historii konia Lwa Tołstoja, którego premiera odbyła się w Sali im. Emila Młynarskiego Teatru Wielkiego. Ogromna kubatura pomieszczenia wymagała specjalnych zabiegów, aby spektakl uzyskał należytą intymność, charakterystyczną dla teatru autorskiego Janusza Wiśniewskiego: scena została skrócona do wymiarów ulubionego przez reżysera pudełka z kurtynką okoloną rewiowymi lampkami, o ścianach w tonacji niedbałej szarości. Widowisko trwało krótko, zaledwie pięćdziesiąt minut, w narastającym tempie, przy zmienności rytmów poszczególnych sekwencji z zawrotnymi radosnymi galopadami Bystronogiego (Lech Łotocki). Wiśniewski w okamgnieniu budował klimat radosnej młodości i uciążliwej starości, mistyczny czas narodzin i czas umierania. Spektakl zachwycił (olśnił) świat – nagrodzono go w Edynburgu (First Fringe Award, 1990), odbył europejskie tournee, ale w Warszawie udało się Zespołowi przedstawić jeszcze tylko Życie jest cudem (1992), inspirowane Ulicą Krokodyli Schulza, grane w tymczasowej siedzibę na Pradze przy ulicy Inżynierskiej 4, w dawnym kinie Syrena, prowizorycznie zaadaptowanym na potrzeby teatru. Mimo artystycznego sukcesu, Zespół nie doczekał się własnej siedziby i środków utrzymania – Wiśniewski musiał trupę rozwiązać.