Przejdź do treści

Życie jest tylko przechodnim półcieniem…

Odszedł niespodziewanie, jeszcze kilka dni temu pracował…Trafił do szpitala, gdy oddychanie sprawiało mu trudności.

Za chwilę powinna ukazać się Jego kolejna książka „Szekspir – 7 grzechów głównych”.

Profesor Jerzy Limon, Mentor, Wizjoner, Dyrektor Gdańskiego Teatru Szekspirowskiego. Zespół bliskich Mu współpracowników napisał 3 marca 2021 roku: Profesor Jerzy Limon wierzył w cuda, szczególnie dla swojego teatru. A rzeczniczka teatru Magdalena Hajdasz dodała:
Mamy poczucie, że wraz z odejściem profesora Jerzego Limona skończyła się pewna epoka, teraz już nic nie będzie takie samo.

Próbuję sobie przypomnieć, kiedy poznałam Jerzego Limona. Mam kłopot. Na pewno dawno. Na pewno w Instytucie Anglistyki Uniwersytetu Gdańskiego i na pewno dzięki Andrzejowi Żurowskiemu, też wykładowcy UG, krytykowi teatralnemu i wielkiemu znawcy i miłośnikowi Szekspira, którego nie ma już wśród nas od ośmiu lat. I właśnie pasja szekspirowska połączyła obu Panów, znawców dramaturgii, teatru i pasjonatów działań w kręgu Szekspira. Pamiętam jak Profesor Jerzy na pogrzebie Andrzeja Żurowskiego składał obietnicę, że w Teatrze Szekspirowskim zawsze będzie na Żurowskiego czekał wolny fotel…

A na Profesora Jerzego Limona na pewno będzie czekał już zawsze cały gmach Teatru Szekspirowskiego: JEGO IDEA, MIŁOŚĆ I ODDANIE. Od siedmiu lat ten charakterystyczny budynek wita przy południowym wjeździe do Gdańska. I prawie wszyscy, którzy trafiali do tego teatru, wiedzieli, że Dyrektorem jest ktoś o nieprzeciętnych pomysłach i szalonej wyobraźni.

Dlatego Pamięć o Profesorze Jerzym Limonie będzie trwała wśród artystów, realizatorów spektakli, pisarzy, ważnych polityków w Polsce i zagranicą, myślę, że nawet w brytyjskiej rodzinie królewskiej, która w Gdańsku złożyła niezapomniane wizyty. Będą profesora Limona pamiętali twórcy i aktorzy wielu niezwykłych spektakli prezentowanych w Gdańsku na Festiwalach Szekspirowskich. Bo to dzięki Jego trwałej i ugruntowanej miłości do Szekspira oraz uporowi i potrzebie przywrócenia w naszym mieście idei teatru elżbietańskiego udało się stworzyć niezwykłą łączność Gdańska z Szekspirem.

Profesor Jerzy Limon był także twórcą i kierownikiem Katedry Sztuk Scenicznych na Uniwersytecie Gdańskim, prezesem Fundacji Theatrum Gedanense, członkiem krajowym Polskiej Akademii Umiejętności, członkiem korespondentem Polskiej Akademii Nauk i wykładowcą m.in. w Hunter College, University of Delaware, University of Colorado, University of Aberdeen, Kingston University czy Shakespeare Institute w Waszyngtonie i co istotne dla gdańskiego Festiwalu Szekspirowskiego pomysłodawcą i współzałożycielem Europejskiej Sieci Festiwali Szekspirowskich, której siedziba znajduje się w Gdańsku. Był również członkiem Międzynarodowego Towarzystwa Szekspirowskiego, Polskiego Towarzystwa Szekspirowskiego i Polskiego Towarzystwa Historyków Teatru.

Jego literackie dokonania to cztery wydane powieści i przekłady sztuk nie tylko szekspirowskich, np. dla Teatru Wybrzeże za czasów Krzysztofa Babickiego tłumaczył po raz pierwszy Toma Stopparda, jest również autorem książek wyrosłych z ducha Szekspira „Młot na poetów albo Kronika ściętych głów” czy „Szekspir bez cenzury. Erotyczny żart na scenie elżbietańskiej”. Nagradzano Profesora w Polsce i na świecie. Ostatnia nagroda z 2019 roku została wręczona Profesorowi Jerzemu Limonowi w Stratfordzie i była to międzynarodowa nagroda Pragnell Shakespeare Award za wybitne osiągnięcia w popularyzowaniu i rozwoju wiedzy na temat dzieł Williama Szekspira.

Ciągle nie mogę uwierzyć, że od kilkudziesięciu godzin nie ma Profesora Jerzego Limona z nami. Drogi Jerzy, wszystkie słowa wydają się teraz niewystarczająco precyzyjne, bo zaledwie opisują, a nie oddają wystarczająco dobrze ducha Twego uporu, konsekwencji i cierpliwości. Budowałeś wbrew niektórym, ale też ze wsparciem wielu, choćby prezydenta Gdańska Pawła Adamowicza, czy Andrzeja Wajdy, który wiwatował na cześć Teatru Szekspirowskiego i Twoją widowiskiem „Aktorzy przyjechali”. Niech ten duch nieprzeciętności w grodzie nad Motławą szekspirowskiego teatru trwa, i tak jak pisał Szekspir: każdy gra jakąś rolę… To prawda. Twoją rolę utrwala już historia.

Alina Kietrys

Leave a Reply