Przejdź do treści

ŁAKNĄĆ

Łaknąć” to wołanie o pomoc i ostrzeżenie: nie idźcie tą samą drogą. Nie idźcie w stronę światła – tak młody reżyser interpretował sedno arcytrudnego dramatu poetyckiego Sarah Kane. To wołanie wyrażane przez cztery nienazwane nawet postaci (określone tylko literami), spętane w przestrzeni określonej instalacją In Situ Daniela Burena. Aktorzy zmierzyli się z rozsypanym tekstem (dialogi wypadają tutaj z trajektorii) i działaniem na styku z wieloznacznym dziełem Burena, Być może to właśnie – ta niejasność tekstu i symetryczny układ prostopadłościanów w przestrzeni paradoksalnie uporządkowały raport z wnętrz znękanych bohaterów, niezdolnych do wyjścia z matni. Przy całej krystaliczności scenicznego ujęcia pulsującego chaosu jest to jednak spektakl emocjonalnie wystudzony: A, B, C i M przypominają preparaty oglądane pod mikroskopem albo istoty doświadczalne w labiryncie, a nie bohaterów z krwi i kości.

tm

ŁAKNĄĆ Sarah Kane, tłum. Jerzy Korpanty, reż. Radosław B. Maciąg, scenografia Jakub Syrkowski, światło Tomasz Schaefer, choreografia Karolina Rentflejsz; obsada: Dominika Biernat, Tomasz Nosiński, Mateusz Smoliński, Grażyna Sobocińska, Studio teatrgaleria, Malarnia, premiera 18 października 2018

[fot. JAZZy Shots/ Teatr Studio]

Leave a Reply