Przejdź do treści

Poznański teatralny kierunek zwiedzania

Prawie wszystkie poznańskie teatry (wyjątkiem jest Teatr Muzyczny) rozmieszczone są wzdłuż osi łączącej jedną z piękniejszych dzielnic naszego miasta – secesyjne Jeżyce ze Starym Miastem. A ponieważ Poznań jest miastem niewielkim, trasę między pierwszym na osi, czyli Teatrem Nowym, a ostatnim, czyli Polskim Teatrem Tańca, można pokonać spacerem w pół godziny.

Zacznijmy więc od Jeżyc – to moja ukochana dzielnica, tu od ponad dwudziestu lat mieszkam, Teatr Nowy mijam codziennie jadąc rowerem do pracy. Poprzedni kwartał zakończył on wyczekiwaną premierą Dziadów Adama Mickiewicza w reżyserii Radosława Rychcika, scenografia i kostiumy: Anna Maria Kaczmarska, muzyka, multimedia: Michał Lis, Piotr Lis. Myślę, że takich „Dziadów” jeszcze nie było – reżyser odnalazł (?) w tekście Mickiewicza zupełnie nowe, zaskakujące sensy. Jak sam pisze w zapowiedzi: (…) „Dziady” to teatr i magia w służbie integracji i tolerancji. Głos w kwestii rasizmu i zniesienia podziałów: na czarne i białe, dobre i złe, pana i niewolnika. Ten teatr nie obiecuje prawdy, lecz gwarantuje, że tu się kłamie – w intencji wzruszenia i doświadczenia oczyszczającej wspólnoty widowiska. Spektakl będzie można zobaczyć na Dużej Scenie TN od 10 do 13 kwietnia oraz 16, 17, 18 maja.

 

27 maja odbędzie się wprowadzenie do spektaklu Elsynor Szekspira wg Grzegorza Gołaszewskiego i Szymona Adamczaka. „To opowieść o miłości, stracie i życiowej przygodzie w dobie gier komputerowych. Akcja toczy się po obu stronach monitora. Szekspir udziela licencji na stworzenie gry MMORPG na podstawie swoich dramatów, wskutek czego życie codzienne w pewnej szkole staje na głowie. Najważniejsze pytania w historii ludzkości pojawiają się pomiędzy kęsem wczorajszej pizzy a łykiem napoju izotonicznego. Emocje, walka wręcz i jeszcze więcej emocji. Pozycja obowiązkowa dla nerdów i ich rodzin”. Reżyseria: Grzegorz Gołaszewski, dramaturgia: Szymon Adamczak, scenografia i kostiumy: Agata Uchman, muzyka: Marcin Patryka, video: Monika Siemińska.

Premiera: 31 maja – Scena Nowa . Opuszczamy Jeżyce, by po przejściu pięknym Mostem Teatralnym, po minucie zaledwie stanąć przed Teatrem Wielkim.

Tu 24 maja czeka nas premiera Carmen Georges’a Bizeta. Reżyseria spektaklu została powierzona Denisowi Kriefowi, obecnie realizującemu swoje prace w najważniejszych ośrodkach operowych Europy, wzbudzającemu każdorazowo duże zainteresowanie krytyki. Za stronę muzyczną spektaklu odpowiedzialny będzie natomiast holenderski dyrygent Kees Bakels, którego każde pojawienie się wywołuje falę entuzjazmu zachodnich melomanów.

Czy będzie to wydarzenie? Być może. Ja jednak z większą niecierpliwością czekam na czerwcową premierę opery w jednym akcie na podstawie opowiadania Edgara Allana Poego (oryginalna angielska wersja językowa). Kierownictwo muzyczne: Grzegorz Wierus, reżyseria: Krzysztof Cicheński, scenografia: studenci Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu. Prapremiera (7 czerwca) skomponowanej przez Bruna Coliego, a zamówionej przez Teatr Wielki w Poznaniu opery Anioł dziwnych przypadków, będzie zwieńczeniem trwającego w sezonie 2013/2014 projektu, którego ideą jest stworzenie platformy współpracy między Teatrem Wielkim a poznańskimi uczelniami – Uniwersytetem Artystycznym, Akademią Muzyczną oraz Katedrą Dramatu, Teatru i Widowisk Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza. Wybór nowej, nieznanej kompozycji był celowy. Pozwala ona bowiem, aby adepci sztuki wokalnej, początkujący scenografowie i młody reżyser zmierzyli się z materią nieobciążoną ugruntowanymi przez tradycję realizacjami, które szczególnie w przypadku spektakli operowych mogą być deprymujące.

Idąc dalej ulicą Aleksandra Fredy, mijamy w głębi po prawej CK Zamek, w którym ma swą siedzibę m.in. Teatr Animacji, a w nim, modne od jakiegoś czasu czytania performatywne, czyli drugie spotkanie z cyklu czytania sztuk dla dzieci i młodzieży Nowa Dramaturgia. 12 kwietnia aktorzy zaprezentują nam sztukę Maliny Prześlugi Dziób w dziób.

Spacer trwa. Po lewej Collegium Maius, docieramy do „Okrąglaka” (kiedyś słynny dom towarowy, dziś biurowiec) i jeśli lekko (jakieś 20 metrów) zboczymy w prawo, na domofonie jednej z pierwszych bram przy ulicy Gwarnej zobaczymy nazwę nowej siedziby Teatru Usta Usta Republika. Siedziba nazywa się Republika Sztuki Tłusta Langusta i jest w tej chwili jednym z najciekawszych teatralnych miejsc w Poznaniu, życzliwym przytuliskiem dla poznańskiej alternatywy. Tu w maju rozpocznie się Poznański Przegląd Teatralny „Kierunek Zwiedzania”, w ramach którego 17 maja Teatr Usta Usta Republika zaprezentuje swój zaskakujący spektakl Ukryte. 18 maja to spotkanie z monodramem, lecz nie w tradycyjnym znaczeniu. W ciągu jednego wieczoru publiczność podążać będzie szlakiem wytyczonym przez trzy spektakle. Rozpoczniemy monodramem Podziemi Piotra Zawadzkiego (Tłusta Langusta), opartym na tekście Dostojewskiego, następnie przeniesiemy się w gorącą atmosferę „rewolucji ACTA” za sprawą grupy AnonyMMous.org i monodramu WTF?! (Teatr Ósmego Dnia), a w finale Janusz Stolarski zabierze nas w wędrówkę z Grabarzem Królów – kiedyś solowym monodramem, teraz wieloobsadową akcją performatywną opartą na tekście Jerzego Łukosza, która będzie okazją do spotkania z teatrem w przestrzeniach nieteatralnych (początek przed siedzibą Teatru Ósmego Dnia).

Sto metrów dalej bombonierkowy budynek Teatru Polskiego, w którym 10 maja odbędzie się premiera spektaklu Opera za trzy grosze Bertolda Brechta i Kurta Weilla w reżyserii Pawła Szkotaka. Widowisko – sądząc po plakacie, na którym między dwiema monetami umieszczono obcięty ludzki palec – zapowiada się krwawo, nie wiem, czy wrażliwi poznańscy Radni zniosą tyle brutalizmu.

Między 28 maja a 1 czerwca odbędzie się kolejna, siódma już edycja Spotkań teatralnych BLISCY NIEZAJOMI pt. „Kain i Abel”, których, mam nadzieję, nikomu nie trzeba rekomendować, a między 3 i 4 czerwca Międzynarodowy Festiwal Teatrów Uniwersyteckich w Języku Francuskim, którego współorganizatorem będzie DRAMEDUCATION – KULTURA I EDUKACJA TEATRALNA I JĘZYKOWA – organizacja, mającą na celu promocję współczesnego teatru francuskojęzycznego w Polsce oraz promocję nowatorskiej metody nauczania języka francuskiego poprzez teatr.

Od 9 do 12 kwietnia w Teatrze Polskim oraz w znajdującym się zaledwie kilkadziesiąt metrów dalej na trasie naszego teatralnego spaceru Teatrze Ósmego Dnia będzie miało miejsce niezwykłe wydarzenie: Pierwszy Ogólnopolski Konkurs Więziennej Twórczości Teatralnej. Jego głównym organizatorem jest Areszt Śledczy w Poznaniu, a zobaczymy osiem grup – finalistów wcześniejszego konkursu na scenariusz teatralny.

9 kwietnia w Teatrze Polskim odbędzie się występ teatru „PRÓBA” – Oddział Zewnętrzny Aresztu Śledczego w Poznaniu przy ul. Nowosolskiej (grupa męska) oraz teatru „TEATR INNEGO ŚWIATA” – Areszt Śledczy w Poznaniu (grupa męska) 10 kwietnia w Teatrze Ósmego Dnia zaprezentują się teatry: Zakładu Karnego nr 1 w Strzelcach Opolskich (grupa męska), „SAMI – SWOI” z Zakładu Karnego nr 2 w Strzelcach Opolskich (grupa męska), „KOREKTOR” z Zakładu Karnego w Kwidzynie (grupa męska).

11 kwietnia należy do pań. Ponownie w Teatrze Ósmego Dnia zobaczymy zespoły „TEATR ZA KURTYNĄ KRAT I MURÓW” – Zakład Karny w Lublińcu (grupa żeńska), „PROTEZOWNIA” – Zakład Karny Nr 1 we Wrocławiu (grupa żeńska) oraz „WIDNOKRĘGI” – Zakład Karny w Turawie (grupa żeńska). Finał konkursu i występ zwycięskiej grupy teatralnej odbędzie się w Teatrze Polskim 12 kwietnia.

Festiwal cieszy się ogromnym zainteresowanie poznańskiej publiczności, a wejściówki są już dawno nieosiągalne.

Ostatni na mojej trasie zwiedzania jest Polski Teatr Tańca Balet Poznański – ul. Kozia 4. Ruszamy spod budynku Arkadii (Teatr Ósmego Dnia), kiedyś siedziby miejskiego teatru niemieckiego, przecinamy Plac Wolności, w dół Paderewskiego, parę metrów w prawo Szkolną i w pierwszą w lewo – jesteśmy na Koziej. Tu jednak spektakle odbywają się sporadycznie, bo miejsc starcza zaledwie na biura i salę prób. Kwietniowy VII Festiwal Atelier odbywać się więc będzie w Hali MP2 Międzynarodowych Targów Poznańskich, burząc lekko mój porządek zwiedzania. W ciągu dwóch dni Festiwalu zobaczymy aż 5 premier. 25 kwietnia: Hello, My Friend: choreografia: Paweł Malicki, Zabierz mnie choreografia: Andrzej Adamczak i SUMO choreografia: Agnieszka Fertała. 26 kwietnia: Absurdy życia w więcej niż 2 aktach choreografia: Josefine Patzelt, Nondescript choreografia: Urszula Bernat-Jałocha.

Na tym zwiedzanie kończymy. Dziękuję Państwu.

Renata Stolarska

Leave a Reply