W białostockim Teatrze im. Aleksandra Węgierki ten rok upływa pod znakiem jubileuszu 70-lecia. Główna część obchodów co prawda planowana jest na wrzesień (premiera „Dziadów” w reż. Natali Korczakowskiej), ale już od początku stycznia teatr na swoich stronach internetowych przypomina o swojej przeszłości, a zaczął od początku, czyli od 1944 r., kiedy w Białymstoku znaleźli schronienie artyści, którym udało się przetrwać wojnę. To oni stworzyli pierwszy zespół. Wśród nich byli: Joanna Błońska, Halina Kossobudzka, Halina Czengery, Lidia Zamkow, Marian Meller (pierwszy dyrektor), Jan Świderski, czy Czesław Wołłejko. Dołączyli do nich białostoccy aktorzy: Rena Ruszczyc, Władysław Szumowicz, Władysław Szypulski, Mikołaj Aleksandrowicz, Witold Różycki. 22 września 1944 roku odbyła się premiera spektaklu „Uciekła mi przepióreczka” Stefana Żeromskiego. Krzysztofa Rekowskiego. W obsadzie m.in. Mateusz Witczuk, ubiegłoroczny absolwent wrocławskiej PWST.
15 stycznia 2014 „Węgierko” oficjalnie został kandydatem do nagrody artystycznej prezydenta Białegostoku za rok ubiegły. Zrealizowaną tu „Antyhonę” (połączenie dramatu(gr. drama), rodzaj literacki (obok epiki i liryki), obejmuj... More Sofoklesa z historiami mieszkańców Białostocczyzny po wytyczeniu powojennych granic) w reż. Agnieszki Korytkowskiej-Mazur i scen. Leona Tarasewicza – co ciekawe – zgłosili do tej prestiżowej nagrody w podlaskiej stolicy: Związek Białoruski w RP oraz Rada Tygodnika Białorusinów w Polsce „Niwa”. Najbliższe spektakle 1 – 2 marca.
20 marca na scenie białostockiego Dramatu nie lada gratka. Niezależny teatr „Cz” z Mińska pokaże tu swoje białoruskojęzyczne Dziady w reż. Litwinki Ramune Kudzmanajte (twórczyni hitu teatralnego „Kobieta bez ciała”) z udziałem gwiazd teatrów białoruskich, w tym Ramana Padaliaki z mińskiego akademickiego teatru narodowego im. Janki Kupały w roli Konrada-Gustawa. Dziady to nowa legenda teatru białoruskiego” – napisała o przedstawieniu jedna z recenzentek białoruskiej stolicy Waljaryna Kustawa.
Na 29 marca, w ramach Sceny Inicjatyw Artystycznych, zaplanowano premierę Emigrantów Sławomira Mrożka w reż. Krzysztofa Rekowskiego. W obsadzie m.in. Mateusz Witczuk, ubiegłoroczny absolwent wrocławskiej PWST.
23 stycznia i 27 lutego kontynuowany będzie cykl teatralnych wydarzeń: „Pojedynki”. Duety aktorskie na oczach widzów zmieniają się w postaci, tu i teraz tworzą nową, nieistniejącą jeszcze chwilę temu, wciągającą rzeczywistość. W najbliższym starciu zmierzą Monika Zaborska-Wróblewska oraz Piotr Szekowski, w następnym Justyna Godlewska-Kruczkowska oraz Bernard Bania.
Poza tym w repertuarze stałe pozycje, w tym Ożenek z gościnnym udziałem Andrzeja Mastalerza, „Szalone nożyczki” z gościnnie występującym Sebastianem Cybulskim oraz najnowsza propozycja dla dzieci Momo Michaela Ende (reż. Agnieszka Korytkowska-Mazur, scen. Jacek Malinowski) z popisami choreograficznymi grupy tanecznej Fair Play Crew znanej z telewizyjnych show.
Z informacji około teatralnych, warto odnotować, że dyrektorka Teatru Dramatycznego w Białymstoku Agnieszka Korytkowska-Mazur otrzymała odmowę – z niejasnych przyczyn – marszałka podlaskiego (teatr jest instytucją podległą Urzędowi Marszałkowskiemu) na wyjazd do Mińska, Kijowa i Odessy, gdzie w drugiej połowie stycznia planowane były robocze spotkania dotyczące współpracy „Węgierki” z tamtejszymi teatrami i jego udziału w teatralnych przedsięwzięciach organizowanych na Ukrainie.
Od 21 stycznia na scenie Białostockiego Teatru Lalek „Malabar Hotel” (prywatny teatr profesjonalny działający w Białymstoku i Warszawie) prezentować będzie Mistrza i Małgorzatę według Michaiła Bułhakowa. Jak piszą twórcy przedsięwzięcia, spektakl ten „to próba przełożenia języka powieści Bułhakowa na język teatru dzięki teoretycznoliterackim kategoriom „opowiadacza”, „polifonii” i „dialogizmu”, gdzie świat zostanie opowiedziany przez skontrastowanych ze sobą aktorów-narratorów za pomocą różnych języków teatralnych, bazujących przede wszystkim na teatrze lalek i teatrze dramatycznym. Temat powieści i opowiadania, sposobów przekazywania i zamazywania prawdy chcemy uczynić centralnym problemem spektaklu. Zespół Teatru Malabar Hotel zostanie zderzony z aktorami o różnych rodowodach i doświadczeniach artystycznych, co pogłębi wspomnianą kontrastowość stylistyczną oraz pozwoli na zadanie pytań o wolność i totalitarne zniewolenie człowieka (duchowe, społeczne, polityczne) z różnych perspektyw”. Reżyserii podjęła się Magdalena Miklasz, dramaturgiem jest Marcin Bartnikowski, Przedstawienie powstało w koprodukcji z Teatrem Dramatycznym w Warszawie. Behemota gra Agnieszka Makowska, Małgorzatę – Kornelia Trawkowska, Mistrza – Marcin Bartnikowski.
Sam BTL proponuje 23 lutego premierę spektaklu dla dzieci: Brak sensu, Żyrafa, Aniołek i Stołek Marty Guśniowskiej w reżyserii Mariana Pecko (o tym szerzej w dodatku Ewy S.-W).
Maciej Chołodowski
PS.
Opera i Filharmonia Podlaska 20 grudnia miała premierę Traviaty Giuseppe Verdiego, a ponieważ w jesiennym Kwartale w teatrze nie było artykułu o białostockich teatrach, trzeba to teraz koniecznie odnotować, premiera bowiem została przez recenzentów okrzyknięta jako sukces. Kierownictwo muzyczne : Michał Klauze, inscenizacja i reżyseria : Roberto Skolimowski, scenografia, kostiumy i realizacja światła: Paweł Dobrzycki, choreografia(gr. choreia = taniec + grapho = piszę), sztuka tworzenia u... More : Maćko Prusak. Obsada : Violetta Valéry – Agnieszka Dondajewska, Dorota Wójcik, Iwona Sobotka (solistka na premierze 20.12.), Flora Bervoix – Joanna Motulewicz, Sylwia Złotkowska, Annina – Karolina Kuklińska, Anna Wolfinger, Alfredo Germont – Rafał Bartmiński, Przemysław Borys, Tomasz Kuk, Sang-Jung Lee i inni.
Teatr Dramatyczny im. Aleksandra Węgierki w Białymstoku 4 stycznia 2014 miał premierę Tanga Prohibicja ze scenariuszem i w reżyserii Macieja Zakliczyńskiego, który zajął się również ruchem scenicznym. Spektakl pod opieką artystyczną Agnieszki Korytkowskiej-Mazur. Obsada zwana tu Magicznym Ensemble’em : Mieczysław „Wódz” Wodziński – Bernard Bania, Jadwiga „Ziółko” Ziółkiewiczówna – Agnieszka Możejko-Szekowska, Leokadia „Śliwka” Plumenbaum – Monika Zaborska-Wróblewska, Tadeusz „Dymek” Dymowski – Mateusz Witczuk, Anatol „Gorzki” Żołądkowski – Piotr Szekowski. Towarzyszy im Niezmordowane Muzycznie Trio: Ula Kisiel, Kuba Kisiel i Piotr Ignatowski.
Tango Prohibicja to przedstawienie z muzyką na żywo, w którym dominują elementy musicalu i kabaretu bazujące na polskich piosenkach z okresu dwudziestolecia międzywojennego. Bohaterami spektaklu są członkowie Magicznego Ensemblu, którzy z najnowszym programem chcieliby dołączyć swój kabaret Prohibicja do elity lokali rozrywkowych miasta. Galerię postaci tworzą: ambitny i zazdrosny dyrektor, jego rozwiązła żona, narwany niespełniony ułan, pokorna sierota i typ spod ciemnej gwiazdy. Publiczność aktywnie bierze udział w przedstawieniu, w trakcie którego grane i śpiewane piosenki o miłości i nienawiści, tęsknocie i niespełnieniu prowokują bohaterów oraz widzów do niespodziewanych zachowań. Atrybuty udanego wieczoru to alkohol, papierosy, muzyka, taniec, śpiew, czyli kwintesencja rozrywki międzywojnia, które właśnie dobiega końca, a nadzieja na pokój na świecie słabnie z fajerwerkami w tle (opis ze strony intern. teatru).
A w Białostockim Teatrze Lalek, w którym 1 grudnia odbyła się premiera granej często i z powodzeniem Opowieści wigilijnej wg Karola Dickensa w adaptacji i reżyserii Jacka Malinowskiego, na 23 lutego przygotowywana jest premiera (polsko-słowacka) o tytule Brak sensu, Aniołek, Żyrafa i Stołek Marty Guśniowskiej w reżyserii Mariana Pecko. Scenografia – Eva Frankasova, muzyka – Robert Mankovesky.
Była sobie pewna Żyrafa. Nie różniła się zbytnio od innych Żyraf – jednym, co ją wyróżniało, był niewyobrażalny, uparty i przyczepiony do niej na stałe pech… Z tego właśnie powodu nikt nie chciał się z nią przyjaźnić – wszyscy bowiem się obawiali, że ów pech może być zaraźliwy. Trzymali się więc od niej z daleka, przez co nasza Żyrafa była bardzo samotna. Aż pewnego dnia zdarzyło się coś zupełnie niezwykłego… Ciepła, mądra i zabawna opowieść o poszukiwaniu sensu w życiu. Bo przecież każdy ma swój sens, bez względu na to czy jest dorosłym, dzieckiem, czy może Żyrafą. Należy go tylko odnaleźć, a wtedy już zawsze wszystko będzie pięknie… (opis BTL).
Ewa Sośnicka – Wojciechowska