Przejdź do treści

Zimowy kwartał w białostockich teatrach

W białostockim Teatrze im. Aleksandra Węgierki ten rok upływa pod znakiem jubileuszu 70-lecia. Główna część obchodów co prawda planowana jest na wrzesień (premiera „Dziadów” w reż. Natali Korczakowskiej), ale już od początku stycznia teatr na swoich stronach internetowych przypomina o swojej przeszłości, a zaczął od początku, czyli od 1944 r., kiedy w Białymstoku znaleźli schronienie artyści, którym udało się przetrwać wojnę. To oni stworzyli pierwszy zespół. Wśród nich byli: Joanna Błońska, Halina Kossobudzka, Halina Czengery, Lidia Zamkow, Marian Meller (pierwszy dyrektor), Jan Świderski, czy Czesław Wołłejko. Dołączyli do nich białostoccy aktorzy: Rena Ruszczyc, Władysław Szumowicz, Władysław Szypulski, Mikołaj Aleksandrowicz, Witold Różycki. 22 września 1944 roku odbyła się premiera spektaklu „Uciekła mi przepióreczka” Stefana Żeromskiego. Krzysztofa Rekowskiego. W obsadzie m.in. Mateusz Witczuk, ubiegłoroczny absolwent wrocławskiej PWST.

15 stycznia 2014 „Węgierko” oficjalnie został kandydatem do nagrody artystycznej prezydenta Białegostoku za rok ubiegły. Zrealizowaną tu „Antyhonę” (połączenie dramatu Sofoklesa z historiami mieszkańców Białostocczyzny po wytyczeniu powojennych granic) w reż. Agnieszki Korytkowskiej-Mazur i scen. Leona Tarasewicza co ciekawe – zgłosili do tej prestiżowej nagrody w podlaskiej stolicy: Związek Białoruski w RP oraz Rada Tygodnika Białorusinów w Polsce „Niwa”. Najbliższe spektakle 1 – 2 marca.

20 marca na scenie białostockiego Dramatu nie lada gratka. Niezależny teatr „Cz” z Mińska pokaże tu swoje białoruskojęzyczne Dziady w reż. Litwinki Ramune Kudzmanajte (twórczyni hitu teatralnego „Kobieta bez ciała”) z udziałem gwiazd teatrów białoruskich, w tym Ramana Padaliaki z mińskiego akademickiego teatru narodowego im. Janki Kupały w roli Konrada-Gustawa. Dziady to nowa legenda teatru białoruskiego” – napisała o przedstawieniu jedna z recenzentek białoruskiej stolicy Waljaryna Kustawa.

Na 29 marca, w ramach Sceny Inicjatyw Artystycznych, zaplanowano premierę Emigrantów Sławomira Mrożka w reż. Krzysztofa Rekowskiego. W obsadzie m.in. Mateusz Witczuk, ubiegłoroczny absolwent wrocławskiej PWST.

23 stycznia i 27 lutego kontynuowany będzie cykl teatralnych wydarzeń: „Pojedynki”. Duety aktorskie na oczach widzów zmieniają się w postaci, tu i teraz tworzą nową, nieistniejącą jeszcze chwilę temu, wciągającą rzeczywistość. W najbliższym starciu zmierzą Monika Zaborska-Wróblewska oraz Piotr Szekowski, w następnym Justyna Godlewska-Kruczkowska oraz Bernard Bania.

Poza tym w repertuarze stałe pozycje, w tym Ożenek z gościnnym udziałem Andrzeja Mastalerza, „Szalone nożyczki” z gościnnie występującym Sebastianem Cybulskim oraz najnowsza propozycja dla dzieci Momo Michaela Ende (reż. Agnieszka Korytkowska-Mazur, scen. Jacek Malinowski) z popisami choreograficznymi grupy tanecznej Fair Play Crew znanej z telewizyjnych show.

Z informacji około teatralnych, warto odnotować, że dyrektorka Teatru Dramatycznego w Białymstoku Agnieszka Korytkowska-Mazur otrzymała odmowę – z niejasnych przyczyn – marszałka podlaskiego (teatr jest instytucją podległą Urzędowi Marszałkowskiemu) na wyjazd do Mińska, Kijowa i Odessy, gdzie w drugiej połowie stycznia planowane były robocze spotkania dotyczące współpracy „Węgierki” z tamtejszymi teatrami i jego udziału w teatralnych przedsięwzięciach organizowanych na Ukrainie.

Od 21 stycznia na scenie Białostockiego Teatru Lalek „Malabar Hotel” (prywatny teatr profesjonalny działający w Białymstoku i Warszawie) prezentować będzie Mistrza i Małgorzatę według Michaiła Bułhakowa. Jak piszą twórcy przedsięwzięcia, spektakl ten „to próba przełożenia języka powieści Bułhakowa na język teatru dzięki teoretycznoliterackim kategoriom „opowiadacza”, „polifonii” i „dialogizmu”, gdzie świat zostanie opowiedziany przez skontrastowanych ze sobą aktorów-narratorów za pomocą różnych języków teatralnych, bazujących przede wszystkim na teatrze lalek i teatrze dramatycznym. Temat powieści i opowiadania, sposobów przekazywania i zamazywania prawdy chcemy uczynić centralnym problemem spektaklu. Zespół Teatru Malabar Hotel zostanie zderzony z aktorami o różnych rodowodach i doświadczeniach artystycznych, co pogłębi wspomnianą kontrastowość stylistyczną oraz pozwoli na zadanie pytań o wolność i totalitarne zniewolenie człowieka (duchowe, społeczne, polityczne) z różnych perspektyw”. Reżyserii podjęła się Magdalena Miklasz, dramaturgiem jest Marcin Bartnikowski, Przedstawienie powstało w koprodukcji z Teatrem Dramatycznym w Warszawie. Behemota gra Agnieszka Makowska, Małgorzatę – Kornelia Trawkowska, Mistrza – Marcin Bartnikowski.

Sam BTL proponuje 23 lutego premierę spektaklu dla dzieci: Brak sensu, Żyrafa, Aniołek i Stołek Marty Guśniowskiej w reżyserii Mariana Pecko (o tym szerzej w dodatku Ewy S.-W).

Maciej Chołodowski

PS.

Opera i Filharmonia Podlaska 20 grudnia miała premierę Traviaty Giuseppe Verdiego, a ponieważ w jesiennym Kwartale w teatrze nie było artykułu o białostockich teatrach, trzeba to teraz koniecznie odnotować, premiera bowiem została przez recenzentów okrzyknięta jako sukces. Kierownictwo muzyczne : Michał Klauze, inscenizacja i reżyseria : Roberto Skolimowski, scenografia, kostiumy i realizacja światła: Paweł Dobrzycki, choreografia : Maćko Prusak. Obsada : Violetta Valéry – Agnieszka Dondajewska, Dorota Wójcik, Iwona Sobotka (solistka na premierze 20.12.), Flora Bervoix – Joanna Motulewicz, Sylwia Złotkowska, Annina – Karolina Kuklińska, Anna Wolfinger, Alfredo Germont – Rafał Bartmiński, Przemysław Borys, Tomasz Kuk, Sang-Jung Lee i inni.

Teatr Dramatyczny im. Aleksandra Węgierki w Białymstoku 4 stycznia 2014 miał premierę Tanga Prohibicja ze scenariuszem i w reżyserii Macieja Zakliczyńskiego, który zajął się również ruchem scenicznym. Spektakl pod opieką artystyczną Agnieszki Korytkowskiej-Mazur. Obsada zwana tu Magicznym Ensemble’em : Mieczysław „Wódz” Wodziński – Bernard Bania, Jadwiga „Ziółko” Ziółkiewiczówna – Agnieszka Możejko-Szekowska, Leokadia „Śliwka” Plumenbaum – Monika Zaborska-Wróblewska, Tadeusz „Dymek” Dymowski – Mateusz Witczuk, Anatol „Gorzki” Żołądkowski – Piotr Szekowski. Towarzyszy im Niezmordowane Muzycznie Trio: Ula Kisiel, Kuba Kisiel i Piotr Ignatowski.

Tango Prohibicja to przedstawienie z muzyką na żywo, w którym dominują elementy musicalu i kabaretu bazujące na polskich piosenkach z okresu dwudziestolecia międzywojennego. Bohaterami spektaklu są członkowie Magicznego Ensemblu, którzy z najnowszym programem chcieliby dołączyć swój kabaret Prohibicja do elity lokali rozrywkowych miasta. Galerię postaci tworzą: ambitny i zazdrosny dyrektor, jego rozwiązła żona, narwany niespełniony ułan, pokorna sierota i typ spod ciemnej gwiazdy. Publiczność aktywnie bierze udział w przedstawieniu, w trakcie którego grane i śpiewane piosenki o miłości i nienawiści, tęsknocie i niespełnieniu prowokują bohaterów oraz widzów do niespodziewanych zachowań. Atrybuty udanego wieczoru to alkohol, papierosy, muzyka, taniec, śpiew, czyli kwintesencja rozrywki międzywojnia, które właśnie dobiega końca, a nadzieja na pokój na świecie słabnie z fajerwerkami w tle (opis ze strony intern. teatru).

A w Białostockim Teatrze Lalek, w którym 1 grudnia odbyła się premiera granej często i z powodzeniem Opowieści wigilijnej wg Karola Dickensa w adaptacji i reżyserii Jacka Malinowskiego, na 23 lutego przygotowywana jest premiera (polsko-słowacka) o tytule Brak sensu, Aniołek, Żyrafa i Stołek Marty Guśniowskiej w reżyserii Mariana Pecko. Scenografia – Eva Frankasova, muzyka – Robert Mankovesky.

Była sobie pewna Żyrafa. Nie różniła się zbytnio od innych Żyraf – jednym, co ją wyróżniało, był niewyobrażalny, uparty i przyczepiony do niej na stałe pech… Z tego właśnie powodu nikt nie chciał się z nią przyjaźnić – wszyscy bowiem się obawiali, że ów pech może być zaraźliwy. Trzymali się więc od niej z daleka, przez co nasza Żyrafa była bardzo samotna. Aż pewnego dnia zdarzyło się coś zupełnie niezwykłego… Ciepła, mądra i zabawna opowieść o poszukiwaniu sensu w życiu. Bo przecież każdy ma swój sens, bez względu na to czy jest dorosłym, dzieckiem, czy może Żyrafą. Należy go tylko odnaleźć, a wtedy już zawsze wszystko będzie pięknie… (opis BTL).

Ewa Sośnicka – Wojciechowska

Leave a Reply