Przejdź do treści

Spektakl w reżyserii Mikołaja Grabowskiego otwiera 33. WST

W czwartek, 18 kwietnia, 33. Warszawskie Spotkania Teatralne otworzy spektakl Teatru im. J. Kochanowskiego „Dwanaście stacji” Tomasza Różyckiego w reżyserii Mikołaja Grabowskiego, jednego z najwybitniejszych polskich reżyserów, zwanego „prześmiewcą narodowych wad”.

„Dwanaście stacji” opowiada losy rodziny wyrwanej ze swojej ojczyzny z okolic Lwowa i przesiedlonej na Opolszczyznę. – Zachwyciłem się tym tekstem, bo jego tradycja jest tradycją gawędy szlacheckiej. A ja tę gawędę „uprawiam” od 30 lat albo i więcej – mówi autor adaptacji i reżyser Mikołaj Grabowski.

 

Niesamowita jest twarz Różyckiego, genialnie odnajdującego się nie tylko w roli przewodnika i demiurga scenicznego świata, ale też postaci wysnuwającej z siebie temat, miejsca akcji i kolejne detale. Czuć w nim boleść i skupienie, przecinane raz po raz ostrzem ironii czy absurdu.– pisał Łukasz Drewniak.

Realizacja filmowa: Michał Grabowski

Scenografia: Jacek Ukleja

Muzyka: Radosław Wocial

Obsada: Kornelia Angowska, Zofia Bielewicz, Grażyna Misiorowska, Ewa Wyszomirska, Adam Ciołek, Grzegorz Minkiewicz, Andrzej Czernik, Jacek Dzisiewicz, Waldemar Kotas, Maciej Namysło, Łukasz Schmidt, Michał Świtała, Zdzisław Łęcki.

 

O reżyserze

Aktor, reżyser, pedagog, były dyrektor Starego Teatru w Krakowie. Mało kto wie, że Mikołaj Grabowski, okrzyknięty przez krytyków „prześmiewcą narodowych wad” na Wydział Aktorski krakowskiej PWST dostał się w 1965 za drugim podejściem, po skorygowaniu „wrodzonej wady wymowy”. Pierwszą ważną rolę zagrał w Gombrowiczowskim „Ślubie” Krystyny Skuszanki w 1976 roku, jako Henryk-Ojciec był „przepyszny w masce szlagona-ojca i króla”. Pracę reżyserską zaczynał zaś wspólnie z Krystianem Lupą w jeleniogórskim Teatrze Norwida, gdzie zrealizował znakomity kabaret złożony z wierszy Jana Brzechwy „Szelmostwa lisa Witalisa” (1978). Reżyser wielokrotnie sięgał do utworów Henryka Rzewuskiego („Pamiątki Soplicy”, łódzki Jaracz– 1980, „Listopad” poznański Polski – 1982) i Witolda Gombrowicza („Trans-Atlantyk”), do polskiej klasyki i literatury współczesnej. Zwykle pokazywał Polskę jako spsiałą, zdeformowaną krainę, której mieszkańcy nie mają tego świadomości. Widzą siebie jako heroicznych i szlachetnych bohaterów żywcem wyjętych z doby romantyzmu. Głośno było także o przedstawieniach, które Grabowski zrealizował w krakowskim Teatrze Stu, na przykład o „Opisie obyczajów za czasów panowania Augusta III” (prapremiera w marcu 1990 roku) według książki księdza Jędrzeja Kitowicza, kontynuowanym w 1995 roku i 2010. W „Opisie…” Grabowski tworzy niezmienny zbiorowy portret Polaków, sugestywnie pokazując zajazdy, święta, biesiady, sądy i sejmiki, gdzie króluje pijaństwo, pieniactwo, skłonność do zbiorowych egzaltacji i obżarstwo. Kolejnym ważnym spektaklem będzie słynny „Scenariusz dla trzech aktorów” Bogusława Schaeffera przeniesiony z krakowskiego Teatru Stu (1987). Autor napisał sztukę z myślą o konkretnych wykonawcach, czyli braciach Grabowskich i Janie Peszku, których przez lata wspólnej pracy obserwował. Dyskusje artystyczne, prywatne konflikty, teatralne pozy posłużyły zatem Schaefferowi do stworzenia nieco groteskowego portretu współczesnego artysty. W części improwizowane przedstawienie z powodzeniem grane było przez kilka sezonów.

 

//////////////////////

Czas trwania 120 minut (bez przerwy)

18 i 19 kwietnia, godz. 19.00

Scena im. G. Holoubka w Teatrze Dramatycznym

Ceny biletów: 100/80/70/50/40 zł (bilety normalne)

90/80/60/40/30 zł (bilety ulgowe)

wejściówka 20 zł

 

Leave a Reply