Krytycy mają krytykować, ludzie teatru chcą pochwał. I dlatego nie należy ich zwalczać, choć wielu jest nieudaczników i głupio piszą. Krzywdzą teatry. Byłoby może lepiej, gdyby dramaturdzy pisali krytykę, tak jak to bywało we Francji, dawno. Mimo wszystko krytyka musi istnieć. Lepsza krytyka zła niż żadna. (Takie teraz nadeszły czasy). Napięcie między artystami i krytykami przynosi pożytek obu stronom. I mimo kłótni, artyści cytują krytyków, gdy piszą o nich dobrze. Spory z recenzentami nie prowadzą do niczego. Trzeba robić dobry teatr i liczyć się tylko z publicznością. Recenzenci mnożą się tam, gdzie nie ma dobrego teatru. Trzeba wiedzieć, że krytycy po prostu zazdroszczą artystom. Często są to bardzo źli ludzie, trzeba im współczuć.
Jan Machulski, 1992
