Dachy, ulice, ściany muzeów, hale przemysłowe i baseny – taniec, teatr tańca i teatr w miejscach, gdzie sztuki performatywne zwykle się nie odbywają, jest zjawiskiem ściśle związanym ze sztukami pięknymi: malarstwem czy rzeźbą. Ostatnie dekady instalacji i sztuki performansu leżą blisko sztuki życia samej w sobie poprzez swoją relację z miejscem i przestrzenią jako aktywnym partnerem w kreacji. Interaktywność także w odniesieniu do publiczności jest częścią specyfiki miejsca, która otwiera drzwi do świata i społeczności poza budynkami teatrów.
Włączanie przestrzeni może powodować włączanie nowej publiczności i wprowadzanie nowych form artystycznego wyrazu nie widzianych do tej pory przez dużą populację, ale może też nieść ze sobą wizyty dyplomowanych artystów-kosmitów w przestrzeni, w której jest niewiele możliwości interakcji.
Margareta Sörenson
Margareta Sörenson jest krytykiem teatralnym i tanecznym dla dziennika Expressen i członkinią zespołu redakcyjnego Danstigningen (Magazyn Tańca). Redagowała i współpracowała z zespołami redakcyjnymi antologii historii tańca, teatru, teatru lalek i współczesnej sztuki performatywnej, takich jak Nowa Historia Szwedzkiego Teatru w trzech tomach (tylko w języku szwedzkim, 2007). Wśród jej innych książek znajdują się takie pozycje jak: …tylko pociągnięcia za sznurki. 40 lat z Teatrem marionetek Marionettenteatern (1998) i Wielki Mały Teatr Tiutur (2008). Przez pewien czas przewodniczyła seminariom dla młodych krytyków. Ostatnio na kongresie krytyków IATC w Jerewaniu (Armenia) została wybrana na Wice-przewodniczącą jak i Przewodniczącą Kolokwium tego stowarzyszenia.
