Przejdź do treści

Artystyczne bogactwo Warszawy

Szanowni Państwo,

 

serdecznie witam gości przybyłych do Warszawy na 26. Kongres Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Teatralnych. Równie serdecznie witam stołeczne środowisko teatralne – dyrektorów, reżyserów, aktorów, animatorów kultury.

 

W ostatnich latach toczy się ożywiona debata nad polskim teatrem. Stawiane są pytania o jego ideowe powołanie, kształt artystyczny, o jego misję. W dyskusję włączają się nie tylko znawcy, nie tylko środowisko ludzi teatru, ale również widzowie. Przykładem takiej pełnej emocji debaty jest w ostatnich tygodniach dyskusja nad polskim teatrem artystycznym w czasach kryzysu. Część środowiska wyraża niepokój o przyszłość życia teatralnego w Polsce. W Międzynarodowym Dniu Teatru, tak ważnym dla Państwa święcie, pragnę zapewnić, iż w Warszawie jest to niepokój nieuzasadniony. Mamy szczęście żyć i pracować w mieście, w którym działa aż 19 teatrów miejskich, kilkadziesiąt teatrów pozarządowych, liczne teatry prywatne, narodowe i wojewódzkie. Naszych zagranicznych gości możemy zaprosić nie tylko na trwające właśnie Warszawskie Spotkania Teatralne, ale także na odbywające się co dwa lata – Międzynarodowy Festiwal Szkół Teatralnych i na Festiwal Teatrów Narodowych – również finansowane z budżetu Miasta. To artystyczne bogactwo jest naszym wspólnym niezbywalnym dobrem.

Spotykamy się w Teatrze Ateneum imienia jego założyciela – Stefana Jaracza – wybitnego przedwojennego aktora i organizatora. Teatr powstał w 1928 roku z myślą o krzewieniu kultury wśród środowisk robotniczych, ale szybko stał się ośrodkiem młodej inteligencji, główną sceną Warszawy lat trzydziestych ubiegłego wieku.

Wspaniałe tradycje kontynuował po wojnie Janusz Warmiński. To dobra okazja, by wspomnieć tę niezwykłą postać aktora, reżysera i dyrektora, jednego z założycieli i prezesów Międzynarodowego Instytutu Teatralnego. Tym bardziej że organizatorzy Kongresu przypomnieli jego orędzie z okazji 19. Światowego Dnia Teatru w 1980 roku. Orędzie głośne na całym świecie i tylko w Polsce nieznane – cenzura nie pozwoliła wtedy na jego publikację, gdyż było to wołanie o wolność człowieka, o wolność kultury w kraju za żelazną kurtyną. Dziś nasze sceny otwarte są na różnorodne idee, nowe, również te przychodzące z Zachodu, nurty, na żywiołowe dyskusje wokół sztuki. Warto o tej kolosalnej różnicy między czasami w jakich tworzył Janusz Warmiński a dzisiejszymi czasy pamiętać.

Z okazji 51. Międzynarodowego Dnia Teatru składam wszystkim ludziom teatru najserdeczniejsze życzenia i podziękowania za ich wkład w polską i światową kulturę. A uczestnikom Kongresu życzę owocnych obrad.

 

Leave a Reply