Wielka, świadoma kreacja Krystyny Jandy. Ci, którzy widzieli jej Białą bluzkę przed laty (w latach 80.), odnajdą i w tym przedstawieniu wspomnienie ówczesnej opowieści, ale zauważą jednocześnie, jak rozkwitł talent i warsztat artystki, która przez dwie godziny niepodzielnie panuje nad publicznością. Na koniec wkłada biała bluzkę, aby zaśpiewać Orszaki dworaki – to ironiczny ukłon w stronę historii, zawsze chętnej okpić człowieka.
Biała bluzka wg opowiadania Agnieszki Osieckiej, adaptacja(łac. adaptare = przystosowywać), przystosowanie utworu li... More i reż. Magda Umer, opracowanie i kier. muz. Janusz Bogacki, światło Piotr Pawlik, monodram Krystyny Jandy, premiera 4 czerwca 2010