Przejdź do treści

VI 2010

Czerwiec 2010

 

 

28 czerwca

ZAŚWIATY, CZYLI CZY PIES MA DUSZĘ Jerzego A. Masłowskiego, reż. Maria Seweryn, kostiumy Zofia de Ines, scenografia Małgorzata Domańska, światło Michał Nowakowski, producent wykonawczy Magdalena Kłosińska, Och-teatr.

„Spektakl Seweryn przypomina kabaretowy show, w którym ze sceny aktorzy puszczają oko do widzów i proszą o śmiech w odpowiednich momentach. Zamiarem reżyserki było najpewniej stworzenie idealnego spektaklu na upalne wieczory – niezbyt długiego, dowcipnego i lekkiego. Owszem, takie były znakomite letnie przedstawienia Krystyny Jandy (dość wspomnieć Skok z wysokości czy Grube ryby), która wysoko postawiła poprzeczkę. W Och-Teatrze nie udało się nawet do niej zbliżyć” [Agnieszka Michalak, „Dziennik Gazeta Prawna” nr 127 dodatek- Kultura, 2 lipca 2010].

 

25 czerwca

SPRZEDAWCY GUMEK Hanocha Levina, tłum. Agnieszka Olek, reż. Artur Tyszkiewicz, scenografia Jan Kozikowski, muz. Jacek Grudzień, Teatr Imka.

 

„Tyszkiewicz czyta tekst Levina dogłębnie, precyzyjnie rozkłada akcenty sytuacji, rozumie, jak w kolejnych odsłonach powinni się porozumiewać Sprol, Berło i Cingerbąj. Jaki rys dodać do ich już i tak skomplikowanych relacji” [Przemysław Skrzydelski, „Dziennik Gazeta Prawna” nr 127 dodatek- Kultura, 2 lipca 2010].

 

10 czerwca

ZGRZYT, tekst, obrazodźwięki i reż. Piotr Lachmann, muz. Raphael Rogiński (i zespół Cukunft) wg kompozycji Mordechaja Gebirtiga, występują: Jolanta Lothe, Zdzisław Konopka, Videoteatr „Poza”, pokaz premierowy w Instytucie Teatralnym.

 

7 czerwca

MATKA Stanisława Ignacego Witkiewicza, dramaturgia i reż. Grzegorz Mrówczyński, scenografia Małgorzata Treutler, spektakl dyplomowy Szkoły Aktorskiej Haliny i Jana Machulskich przy Polskim Ośrodku ASSITEJ, Teatr Rampa.

„Cztery absolwentki studium zasłużyły na dobre oceny, zwłaszcza Maria Piotrowska jako Janina Węgorzewska zapowiada szczególnie duże możliwości sceniczne. Towarzyszą im „wypożyczeni” młodzi aktorzy: Piotr Mrówczyński (wszędobylski, dynamiczny Leon) i Damian Kwiatkowski (Duch ojca Leona)” [Tomasz Miłkowski, „Przegląd” nr 27, 11 lipca 2010].

 

6 czerwca

LEKCJA SZALEŃSTWA Eugène’a Ionesco, reż. Waldemar Śmigasiewicz, scenografia Maciej Preyer, Teatr Nowy w Zabrzu, 29 stycznia.2010, premiera warszawska Centralny Basen Artystyczny.

„W Lekcji profesor(ka) morduje swoich uczniów w erotyczno-sadystycznym szale, w Szaleństwie… związek partnerów toczy śmierć na raty. Światem rządzi przemoc, rodzaj obłędu narastającego jak spirala, przed czym ostrzega bez nadziei na naprawę świata ta Lekcja szaleństwa” [Tomasz Miłkowski, „Przegląd” nr 28, 18 lipca 2010].

 

5 czerwca

DON KISZOT Mateusza Pakuły, reż. Maciej Podstawny, scenariusz z wykorzystaniem fragmentów powieści Miguela de Cervantesa Przemyślny szlachcic Don Kichot z Manchy: Aleksandra Krzaklewska, Mateusz Pakuła, Maciej Podstawny, dramaturgia Aleksandra Krzaklewska, scenografia Barbara Hanicka, wideo i reż. światła Tomasz Ziółkowski, produkcja Sławomir Adamko, Teatr Dramatyczny, Mała Scena.

„Kilkupiętrowa konstrukcja przedstawienia, choć chwilami inteligentnie kpiąca z mitu donkiszoterii, sprawia jednak też wrażenie nie do końca opanowanego chaosu. Pojedynczych puzzli, interesująco zagranych i pomyślanych, które jednak nie zarażają w pełni wirusem tej choroby. Co nie zmienia faktu, że spektakl zdecydowanie warto obejrzeć” [Agnieszka Rataj, „Życie Warszawy” online, 7 czerwca 2010].

„Reżyser debiutant Maciej Podstawny nie zaufał podpowiadanej przez Pakułę technice montażu. W jego spektaklu nie ma zderzeń konwencji, miksów przestrzennych i czasowych. Nie znalazł sposobu na stworzenie w teatrze ekwiwalentu Pakułowego zippowania po kanałach świadomości, przekładania opowieści o nowym bohaterze z La Manchy z jednego filmu do drugiego – z Fisher Kinga do Lotu nad kukułczym gniazdem, z Anioła w Krakowie do programu Szansa na sukces [Łukasz Drewniak, „Przekrój” nr 25, 22 czerwca 2010].

 

4 czerwca

BIAŁA BLUZKA wg opowiadania Agnieszki Osieckiej, adaptacja i reż. Magda Umer, opracowanie i kier. muz. Janusz Bogacki, światło Piotr Pawlik, monodram Krystyny Jandy, Och-teatr.

„Świetne przedstawienie, wielka, świadoma kreacja Krystyny Jandy. Ci, którzy widzieli tamtą Białą bluzkę sprzed lat, odnajdą i w tym przedstawieniu wspomnienie ówczesnej opowieści, ale zauważą jednocześnie, jak rozkwitł talent i warsztat artystki, która przez dwie godziny niepodzielnie panuje nad publicznością” [Tomasz Miłkowski, „Przegląd” nr 27,11 lipca 2010].

 

Leave a Reply