Przejdź do treści

III 2010

Marzec 2010

 

29 marca

GĄSKA Nikołaja Kolada, tłum. Jerzy Czech, reż. Grzegorz Chrapkiewicz, scenografia i kostiumy Dorota Banasik, reż. światła Olaf Tryzna, Teatr Capitol.

„Udana premiera z wyższej półki. I niech ktoś sobie uważa, że w teatrze komercyjnym nie ma miejsca na sztukę. Największych sceptyków przekona scena, w której Anna Gornostaj zamawia rzeczywistość swoim perlistym śmiechem” [Tomasz Miłkowski, „Przegląd” nr 16, 25 kwietnia 2010].

 

27 marca

DANUTA SZFLARSKA odbiera Nagrodę im. Ireny Solskiej. Wyróżnienie ustanowione przez polską sekcję AICT (Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Teatralnych) zostało przyznane po raz pierwszy.

 

DLACZEGO DZIECKO GOTUJE SIĘ W MAMAŁYDZE Aglai Veteranyi, tłum. Alicja Rosenau, reż. Magdalena Miklasz, scenografia Dominika Błaszczyk, Teatr Dramatyczny, Mała Scena.

Spektakl przygotowany w ramach warsztatów Krystiana Lupy.

 

POSZERZENIE POLA WALKI Michela Houellebecqa, tłum. Ewa Wieleżynski, reż. Tomasz Węgorzewski, scenografia Dominika Błaszczyk, Teatr Dramatyczny, Mała Scena.

Spektakl przygotowany w ramach warsztatów Krystiana Lupy. Prezentowany łącznie z Dlaczego dziecko gotuje się w mamałydze Aglai Veteranyi.

 

KUBUŚ FATALISTA I JEGO PAN Denisa Diderot, tłum. Tadeusz Boy-Żeleński, adaptacja Witold Zatorski, reż. Krzysztof Stelmaszyk, scenografia i kostiumy Paulina Czernek, teksty piosenek Witold Zatorski, Agnieszka Glińska, muzyka Igor Przebindowski, choreografia Weronika Pelczyńska, światło Waldemar Zatorski, producent wyk. Alicja Przerazińska, OCH-Teatr.

„Aktorzy nie boją się wyrazistych środków, zresztą gra jest tu jawnie prowadzona i demaskowana – co pewien czas zdarzają się „prywatne” zachowania, abyśmy nie zapomnieli, że to gra w Kubusia i Pana, a pełne wdzięku towarzyszące bohaterom młode śpiewające aktorki (Zuza Grabowska i Zuzanna Fijewska) także tylko grają. Ich klaunady nie pozwalają zatriumfować dętej powadze, a przekora, kiedy Rutkowski snuje Kubusiowe dowody prawdy, zapobiega ześlizgnięciu się przedstawienia na tory sztuczek pod publiczkę. Innymi słowy: żarty namysłem podszyte” [Tomasz Miłkowski,Przegląd”,  12 kwietnia 2010].

 

26 marca

O PÓŁNOCY PRZYBYŁEM DO WIDAWY… CZYLI OPIS OBYCZAJÓW III na podstawie tekstów ks. Jędrzeja Kitowicza, Henryka Rzewuskiego i cudzoziemców odwiedzających Polskę w czasach Stanisława Augusta, adaptacja, reż. i scenografia Mikołaj Grabowski, muz. Zygmunt Konieczny, prapremiera 19 marca 2010 w Rzeczycy i 26 marca 2010 w Warszawie, Teatr IMKA.

„Spektakl ogląda się dobrze, jak wysokiej próby kabaret, choć z poczuciem, że to już chyba ostatni raz można iść tym samym tropem. Rozwiązania sceniczne, formuła składankowej narracji nie mają już tej samej energii co przed laty” [Tomasz Miłkowski, „Przegląd” nr 25, 27 czerwca 2010].

 

23 marca

RADIO LIVE, scenariusz i reż. Arkadiusz Jakubik, producent MAKROCONCERT Sp. z o.o., premiera w Teatrze Komedia.

„Spektakl jest niczym kiepski serial na deskach publicznego teatru. To niezbyt dobra propozycja na rozrywkowy wieczór. Chyba że jest się miłośnikiem koncertu życzeń ze starymi przebojami w nowych aranżacjach” [Katarzyna Olczak, „Dziennik Gazeta Prawna” nr 65 – Kultura, 2 kwietnia 2010].

 

20 marca

MAŁA NARRACJA, scenariusz, reżyseria i wykonanie Wojtek Ziemilski, Teatr Studio.

Spektakle przedpremierowe we Wrocławiu podczas Zero Budget Festival.

„Rzadko kiedy zdarza się oglądać dzieło sztuki jednocześnie precyzyjnie, po mistrzowsku pomyślane i wykonane, a przy tym emocjonalne i osobiste” [Jolanta Nabiałek, „Teatralia”, listopad 2009].

 

13 marca

LUSTRA Jarosława Kamińskiego, reż. Bartłomiej Wyszomirski, scenografia Izabella Toroniewicz, muz. Marcin Nierubiec, Teatr Wytwórnia.

„Bohaterowie coś mówią, próbują wchodzić ze sobą w niby skomplikowane relacje. W takim samym stopniu bezbarwni, co antypatyczni” [Jacek Wakar, „Twój Styl” 2010 nr 5].

 

12 marca

TRZY SIOSTRZYCZKI TRUPKI Macieja Kowalewskiego, reż. autora, scenografia i reż. świateł Piotr Rybkowski, kostiumy Katarzyna Lewińska, muz. Marek Dziedzic, choreografia Bartłomiej Ostapczuk, Teatr na Woli.

„Kolejny napisany i wyreżyserowany w warszawskim Teatrze Na Woli przez dyrektora tej sceny Macieja Kowalewskiego spektakl, po którym nie wiadomo, czy śmiać się, czy płakać” [Aneta Kyzioł, „Polityka” nr 13, 27 marca 2010].

„Mocny, intrygujący dramat, w którym znakomitym aktorkom starszego pokolenia (Małgorzata Rożniatowska, Ewa Szykulska, Bogusława Schubert) dotrzymują młodsi (Rafał Mohr, Magdalena Stużyńska). Dowiemy się, czym może być przemoc w rodzinie, jak wampiryczna miłość matki i ciotek i czy piekło może być w każdym mieszkaniu w bezosobowym bloku” [Tomasz Miłkowski, www.aict.art.pl, 9 kwietnia 2010].

 

7 marca

ZAGRAJ TO JESZCE RAZ, SAM Woody Allena, tłum. Grażyna Dyksińska, Jerzy Siemasz, reż. Eugeniusz Korin, scenografia Jan Kozikowski, kostiumy Dorota Kołodyńska, muz. George Gershwin,Teatr 6. Piętro.

Premiera otwarcia nowego teatru prywatnego spółki Eugeniusz Korin (dyr. naczelny, Michał Żebrowski – dyr. Artystyczny) w Pałacu Kultury i Sztuki na VI piętrze. W komedii Allena w roli głównej wystąpił debiutant, Kuba Wojewódzki, a jako Humphrey Bogart – Daniel Olbrychski. Recenzentów na premierę nie zaproszono.

 

6 marca

PARLEZ-MOI D’AMOUR, CZYLI POROZMAWIAJMY O MIŁOŚCI Philippe’a Claudela, tłum. Beata Geppert, reż. Romuald Szejd, kostiumy Ewa Zaborowska, scenografia Marcin Stajewski, występują Agnieszka Wosińska, Sławomir Grzymkowski, Scena Prezentacje.

„Zarówno Wosińskiej, jak i Grzymkowskiemu zabrakło spontaniczności i szaleństwa. Ich bohaterowie są po uszy zapięci w gorsetach poprawności, a chciałoby się zobaczyć, jak wychodzą z nich podłe zwierzęta, które opluwają się wzajemnie jadem” [Agnieszka Michalak, „Dziennik Gazeta Prawna” nr 60 – dodatek Kultura, 26 marca 2010].

 

5 marca

TANIEC „DELHI” Iwana Wyrypajewa, 7 jednoaktówek tłum. Karolina Gruszka, reż. Iwan Wyrypajew, scenografia Margarita Ablajewa, kostiumy Katarzyna Lewińska, choreografia Leszek Bzdyl, Teatr Narodowy, scena Studio.

„Po świetnym Lipcu w Teatrze na Woli Wyrypajew daje następny, ważny spektakl w stolicy, potwierdzając odrębność własnego języka” [Tomasz Miłkowski, www.aict.art.pl, 9 kwietnia 2010].

 

UROJENIA Pawła Jurka, reż. Krzysztof Rekowski, oprawa muz. Kuba Pogorzelski, scenografia Marta Pabian, występują Robert Koszucki oraz Martyna Peszko, Laboratorium Dramatu, nowa scena w klubie Obiekt Znaleziony, przy Placu Małachowskiego 3, w podziemiach Zachęty.

Inauguracja nowej sceny Laboratorium Dramatu wznowieniem „Urojeń”, wystawianych przed kilku laty w Klubie Le Madame.

 

Leave a Reply