Styczeń 1999
30 stycznia
MR LOVE Karoline Leach, tłum. Elżbieta Woźniak, reż. Tomasz Zygadło, scen. Marcin Stajewski, muz. Jan Kanty Pawluśkiewicz, Teatr Ateneum, Scena 61 [42 x, 3092].
Sztuka do grania, „autorka sprawnie powtarza znane chwyty: potrafi biegle budować akcję, stylizować dialog(gr. dialogos = rozmowa), 1. podstawowa forma wypowiedzi w d... More, dozować humor, przydać nieco melodramatycznego wydźwięku” [Tomasz Miłkowski, „Trybuna” 2000 nr 26].
BRACIA KRWI Willa Russella, tłum. Klaudyna Rozhin, reż. Andrzej Rozhin, scenografia Urszula Kubicz-Fik, muz. Jacek Bończyk, choreografia(gr. choreia = taniec + grapho = piszę), sztuka tworzenia u... More Andrzej Kubicki, Teatr Rampa [24 x].
29 stycznia
SĘDZIOWIE Stanisława Wyspiańskiego, reż. Jerzy Grzegorzewski, scenografia Barbara Hanicka, muz. Stanisław Radwan, Teatr Narodowy, Scena przy Wierzbowej [25 x, 2905].
„Reżyser buduje przypowieść o ludzkim losie, rozdartym między różne konieczności, różne obowiązki i prawa, sprzeczne namiętności i przeciwstawne porządki religijne. Wyprowadza akcję z karczmy do izby z „Wesela”, czyniąc z „Sędziów” przypisek do arcydzieła Wyspiańskiego (…). To przedstawienie będzie się pamiętać także za sprawą znakomitych kreacji aktorskich: Jerzego Treli (Samuel, kochający ojciec i wytrawny gracz – w jego końcowym monologu pobrzmiewały echa Konrada z „Wyzwolenia”, ściganego przez Erynie), Mariusz Benoit (nawiedzony zemstą, zabobonny Dziad), Doroty Segdy (trochę „nieziemski” Joas, żyjący w mgławicy, jak za szybą), Ewy Konstancji Bułhak (złamana nieszczęściem niedoszła matka) i przede wszystkim Krzysztofa Globisza (Natan), który w roli głównego sprawcy moralnego spustoszenia i nieszczęść stworzył postać niepokojąco zwyczajną. Popełnia niegodziwości mimochodem, tak jak mimochodem jest czułym bratem i kochającym synem. Żyje przygodnie. I tak przemija, popychany niczym liść wiatrem zdarzeń” [Tomasz Miłkowski, „Trybuna” nr 31, 6-7 lutego 1999].
24 stycznia
PINOKIO, CZYLI MUZYCZNA OPOWIEŚĆ O DOBRYM WYCHOWANIU, tłum. Zofia Jachimecka, scenariusz i reż. Cezary Domagała, scenografia Anita Stachowicz-Błażejewska, kier. muz. Tomasz Bajerski, choreografia Tomasz Tworkowski, Teatr Syrena [33 x, 14455].
9 stycznia
NIE TERAZ, KOCHANIE Raya Cooneya, Johna Chapmana, tłum. Elżbieta Woźniak, reż. Marcin Sławiński, dekoracje Józef Napiórkowski, kostiumy Maria Materna, Teatr Kwadrat [51 x].
2 stycznia
WITOLD OLEJARZ zostaje dyrektorem naczelny teatru Rampa.
