Przejdź do treści

VI 1993

Czerwiec 1993

 

 

 

26 czerwca

DYMNY. PIOSENKI, WIERSZE I WYMYŚLANIA, scenariusz Anna Dymna, Maciej Wojtyszko, reż. Maciej Wojtyszko, scenografia Antoni Poroś, kier. muz. Wojciech Borkowski, choreografia Dorota Furman, Teatr Ateneum, Scena na Dole [9 x, 990].

 

Wyborny spektakl kabaretowy. „Świetna konstrukcja scenariusza: znakomity półfinał (montaż quasi-operowy. z dużą ilością Moniuszki) i wielki finał (wymyślania Łazika z Tormesu, niegdysiejszy popisowy numer Piwnicy pod Baranami). Jakże brakuje Warszawie inteligentnego kabaretu na co dzień!” [Jacek Sieradzki, „Polityka” nr 32, 7 sierpnia 1993].

 

21 czerwca

TRZY SIOSTRY Antona Czechowa, tłum. Artur Sandauer, reż. i scenografia Krzysztof Kelm, Teatr Szwedzka 2/4.

 

Zaskakująca inscenizacja Czechowa, choć dyskusyjna „o wyrazistym charakterze pisma teatralnego, z Czechowem neurotycznym, ze ściśniętym gardłem, choć pozbawionym subtelnej gry podtekstów. To, co zwykle nazywano „drugim planem” u Czechowa – Kelm wysunął na plan pierwszy, spychając na margines podstawową tkankę tekstu i zdarzeń. Kto wie czy taki Czechow nie brzmi dzisiaj drapieżniej niż pełne niuansów rysowanie rozwijających się konfliktów, narastanie rozczarowań i goryczy zaniechań” [Tomasz Miłkowski”, Życie Codzienne”].

 

16 czerwca 1993

AWANTURA W CHIOGGI Carla Goldoniego, tłum. Jerzy Jędrzejewicz, reż. Maciej Englert, scenografia Marcin Stajewski, Teatr Współczesny [7 x, 2365].

 

„Aktorzy nie znaleźli w tekście Goldoniego dość zachęty do ulepienia wyrazistych postaci, a reżyser dość cierpliwości, aby nadać spektaklowi rytm. Najsłabiej wypadły – o zgrozo – sceny awantur, zasługujące na miano co najwyżej awanturek (…) prawdziwą postać z pomysłem stworzył w tym spektaklu jedynie Krzysztof Kowalewski. Jako Padron Fortunato był nieodparcie śmieszny ze swymi zająknięciami, teatralną wybuchowością i niepowstrzymaną gderliwością” [Tomasz Miłkowski, „Życie Codzienne”].

 

12 czerwca

MATKA NOC Kurta Vonneguta Jr., tłum. Lech Jęczmyk, adapt. i reż. Wojciech Adamczyk, scenografia Marcin Stajewski, muz. Wojciech Borkowski, Teatr Ateneum, Scena 61 [8 x, 863].

 

Nieudana adaptacja dobrej powieści. „Na malutkiej Scenie 61 kłębi się 19 wykonawców (nie licząc statystów), z których znakomita większość ma do wypowiedzenia po kilka drobnych kwestii, a jeszcze mniej do zagrania. Cały ciężar widowiska spoczywa i tak na Jerzym Kamasie (Howard W. Campbell), który przeważnie stoi w kręgu światła rzucanego przez punktowy reflektor i z błyskiem w oku streszcza wątki powieści. W mroku za jego plecami trwa w tym czasie pracowita krzątanina – to obsługa sceny wynosi sprzęty potrzebne w poprzedniej scenie, a wnosi te do następnej” [Janusz R. Kowalczyk, „Rzeczpospolita”, 16 czerwca 1993].

 

Zmarła Antonina Gordon-Górecka.

 

ŻYCIE NA RÓŻOWO, wieczór piosenek francuskich, teksty polskie Andrzej Jarecki, Agnieszka Osiecka, Andrzej Bianusz, Michał Gielta, Paweł Konopczyński, wybór, układ, reż., scenografia Marcin Stajewski, kostiumy Teresa Rużyłło, kier. muz. Marek Stefankiewicz, choreografia Zofia Rudnicka, Scena Prezentacje.

 

5 czerwca

UPADŁE ANIOŁY, scenariusz i reż. Michael Hackett, tłum. Anna Krajewska-Wieczorek, muz. Stanisław Radwan, scenografia Maksymilian Kreutz, kostiumy Kajetan Kreutz, Teatr Dramatyczny [6 x, 1168].

 

„Mimo czytelnych założeń scenariusza opowieść o spotkaniach ludzi wielu kultur z aniołami nie stworzyła dostatecznego napięcia dramaturgicznego ani atmosfery tajemnicy, aby wchłonąć w krąg scenicznego świata publiczność. Widz pozostał obojętnym obserwatorem” [Tomasz Miłkowski, „Życie Codzienne”, 9-10 czerwca 1993].

 

Czerwiec-wrzesień

II KONKURS TEATRÓW OGRÓDKOWYCH.

 

 

 

Leave a Reply