Przejdź do treści

I 1994

Styczeń 1994

 

 

29 stycznia

SWAT W ZIELONYM SZALIKU Juliusza Bergera, Michała Szwejlicha, insc. i reż. Juliusz Berger, scenografia Marian Stańczak, opr. muz. Leopold Kozłowski, Teresa Wrońska, choreografia Tomasz Tworkowski, kier. muz. Teresa Wrońska, Teatr Żydowski [24 x, 3197].

 

21 stycznia

OMDLAŁY KOŃ François Sagan, tłum Hanna Stankówna-Lisowska, reż. Romuald Szejd, scenografia Marcin Stajewski, kostiumy Ewa Zaborowska, Scena Prezentacje.

 

„Najciekawszy w całej sztuce jest wątek uczucia, jakie nawiązuje się między podstarzałym Henrym-Jamesem a młodą i pełną temperamentu Coralią. Ten właśnie wątek eksponuje w swojej inscenizacji „Omdlałego konia” Romuald Szejd. Reżyser trafnie dobrał obsadę. Temperament sceniczny Leszka Teleszyńskiego dokładnie odpowiada wzorcom angielskim” [Jacek Lutomski, „Rzeczpospolita”, 25 stycznia 1994].

 

15 stycznia

MÓJ OJCIEC Henryka Grynberga, scenariusz i reż. Wojciech Siemion, muz. Dariusz Wasilewski, scenografia Halina Piwowarska, Stara Prochownia.

 

Tekst Grynberga brzmi „dzisiaj jak przypowieść o żydowskich i polskich losach, losach złączonych przez historię, splątanych, niełatwych (…) Rozpisany na trzy głosy, wedle tradycji teatru rapsodycznego, tworzy zmienne sytuacje dramatyczne. Dominuje tu umowność, pozwalająca wcielać się Siemionowi (choćby tylko na chwilę) w rozmaite postaci” [Tomasz Miłkowski, „Życie Nasze Codzienne, 20 stycznia 1994].

 

13 stycznia

BAR POD MORSEM Edwarda Jamesa Moore’a, tłum. Kazimierz Piotrowski, reż. Anna Matysiak, scenografia Krzysztof Małachowski, Teatr na Woli [29 x].

 

Tekst słaby, ale spotkanie z Celińską zawsze warte grzechu. Tu jako barmanka ukazana „zarówno jako kobieta twarda, bez złudzeń, zarazem jako wielkie dziecko, tęskniące skrycie za miłością i dobrocią” [Tomasz Miłkowski, „Życie Nasze Codzienne”, 19 stycznia 1994].

 

11 stycznia

WARIACJE GOLDBERGOWSKIE George’a Taboriego, tłum. Grzegorz Matysik, reż. Rudolf Zioło. Scenografia Andrzej Witkowski, Teatr Powszechny, Małą Scena [40 x, 5056].

 

„Na ruchomych piaskach tekstu Taboriego dobrze jednak czują się aktorzy prowadzeni reżyserską, pewną ręką Rudolfa Zioły (…). Mariusz Benoit (Mr Jay, reżyser) i Władysław Kowalski (jego asystent, Goldberg) stworzyli tandem, który przetwarza wyobraźnię autora na działania sceniczne. Raz więc grają wyznaczone w obsadzie postaci, to znowu stają się demiurgami tworzącymi świat teatru, aby za chwilę przedzierzgnąć się w postaci sceniczne drugiego stopnia [Tomasz Miłkowski „Życie Nasze Codzienne” nr 14, 18 stycznia 1994].

 

8 stycznia

CZŁOWIEK Z LA MANCHY Dale’a Wassermana, teksty piosenek Joe Darion, tłum. Antoni Marianowicz, Janusz Minkiewicz, reż. Jerzy Gruza, scenografia Anna Rachel, muz. Mitch Leigh, choreografia Bogdan Jędrzejczak, układ walk Paweł Burczyk, kier. muz. Zygmunt Kukla, Wiesław Suchoples, Maciej Szumański, dyryg. Zygmunt Kukla, Teatr Dramatyczny [34 x, 19285].

 

 

Leave a Reply