Przejdź do treści

I 1992

Styczeń 1992

 

27 stycznia

RĘCE, DIE HANDE Włodzimierza Kaczkowskiego i Edwarda Wojtaszka wg pomysłu Krystyny Kawczak, reż. autorów, muz. Tomasz Bajerski, scenografia Marcin Jarnuszkiewicz, kostiumy Ewa Loga-Sowińska, Pracownia „Teatr”, premiera w Berlinie.

 

25 stycznia

WESELE Stanisława Wyspiańskiego, reż. Adam Hanuszkiewicz, scenografia Katarzyna Jarnuszkiewicz, Dariusz Kunowski, muz. Zbigniew Karnecki, Teatr Nowy [39 x, 12 057].

 

„Reżyser twierdzi, że zrobił przedstawienie dla młodych ludzi, bo każde pokolenie winno mieć swoje „Wesele”. Piszący te słowa jest człowiekiem młodym. Nie uważa jednak, żeby jego generacja była tak głupia i kabotyńska” [Tomasz Mościcki, „Po prostu” 1990 nr 1].

 

Mimo oburzenia krytyków sztuka idzie przy kompletach.

 

VACLAV HAVEL odwiedza Teatr Powszechny i spotyka się z zespołem.

 

CZEGO NIE WIDAĆ Michaela Frayna, tłum. Małgorzata Semil, Karol Jakubowicz, reż. Maciej Englert, scenografia Marcin Stajewski, Teatr Współczesny [57 x, 18 376].

 

Przebojowa farsa – idzie 280 razy. Zachwycają Marta Lipińska, Bronisław Pawlik i Krzysztof Kowalewski: „Nikt w dialogach nie kłamie. Postaci są wyraziste, mocno okonturowane i zawsze utrzymane w rygorach dobrego smaku. Wszyscy grają w jednym stylu. W tym przedstawieniu nie ma ról chybionych, ale (coś w końcu zależy od aktorskiego doświadczenia, siły komicznej i efektywności poszczególnych ról) „rządzą” w nim aktorzy dojrzali” [Andrzej Wanat, „Teatr” 1992, nr 4/5].

 

ŻYCIE PRYWATNE Noëla Cowarda, tłum. Małgorzata Semil, reż. Romuald Szejd, scen. Marcin Stajewski, Scena Prezentacje [24 x].

 

24 stycznia

TUTAM Bogusława Schaeffera, reż. Marek Sikora, scenografia Grzegorz Małecki, występująoanna Żółkowska i Janusz Gajos, Teatr Powszechny, Mała Scena [58 x, 9 507 oraz 10 x, 4 300, gościnnie].

 

Popisowy duet, który stał się przebojem teatralnym stolicy – szedł ponad 300 razy. Sztuka napisana specjalnie dla Janusza Gajosa. „Ta farsa z filozoficznym podtekstem (…) wymaga nadzwyczajnych aktorów. Profesjonalnych, którzy wszystkie przebieranki fizyczne i mentalne utrzymają w ryzach formy, nie gubiąc przy tym ani tempa, anu rytmu widowiska, skomponowanego jak muzyczna fuga”[Elżbieta Baniewicz”, „Janusz Gajos”, Warszawa 2003]. I tak właśnie się stało. Nawet po emisji wersji telewizyjnej spektaklu, publiczność wciąż chciała oglądać „Tutam” na żywo.

 

22 stycznia-6 lutego

XXI WARSZAWSKIE SPOTKANIA TEATRALNE. W programie m.in. Dziś są moje urodziny Tadeusza Kantora.

 

16 stycznia

MAYDAY Raya Cooneya, tłum. Elżbieta Woźniak, reż. Marcin Sławiński, scenografia Józef Napiórkowski, Teatr Kwadrat.

 

GENERAŁ ANDERS, wg pamiętników Władysława Andersa „Bez ostatniego rozdziału”, adapt. i reż. Jan Machulski, scenografia Andrzej Pągowski, oprac. muz. Jakub Grzegorek, w roli tytułowej Jan Machulski, Teatr Ochoty [16 x, 649].

 

9 stycznia

ŚNIEG Stanisława Przybyszewskiego, reż. Zbigniew Zapasiewicz, scenografia Łucja Kosakowska, oprac. muz. Anna Płoszaj, Teatr Polski, Scena Kameralna [22 x, 1 480].

 

Przedstawienie przeszło bez echa, krytykowane za staroświeckość, jedynie Małgorzata Sadowska, występująca w roli Bronki, doczekała się ciepłych wzmianek.

 

POCZEKALNIA Zbigniewa Korpolewskiego, reż. autora, teksty piosenek Marek Robaczewski, scenografia Jan A. Ciecierski, muz. Wojciech Borkowski, choreografia Ewa Kuklińska, Jarosław Staniak, Teatr Syrena [35 x, 13 541].

 

1 stycznia

Teatr Mały przechodzi w użytkowanie Teatru Współczesnego.

 

 

Leave a Reply