zamknięcie utworu epickiego (dramatycznego), poświęcone dalszym kolejom losu bohaterów, np. w „Balladynie” Juliusza >Słowackiego, gdzie e. staje się też okazją do ironicznego komentarza do świata przedstawionego w utworze, a także do rzeczywistości pozaliterackiej – kpina z manipulacji historyków uosobionych tu w postaci Wawela (nazwisko utworzone ze skrzyżowania Kadłubka z Lelewelem), który tak komentuje panowanie Balladyny:
„Z ziarnka piasku dojść można do obrotu słońca,
Zaciekając się w rzeczy wydarzonej jądrze.
Królowa jak Salomon panowała mądrze,
Więc musiała być mądrą, przy mądrości cnota”.
Epilogzamknięcie utworu epickiego (dramatycznego), poświęcone d... More ten na ogół pomijają w wystawieniach dramatu(gr. drama), rodzaj literacki (obok epiki i liryki), obejmuj... More kolejni inscenizatorzy – wyjątkowo wykorzystał go Adam >Hanuszkiewicz w swojej kontrowersyjnej inscenizacji (Goplana jeździła w tym przedstawieniu na hondzie) w Teatrze Narodowym (1974).
