Przejdź do treści

DRAMAT NATURALISTYCZNY

odmiana dramatu ukształtowana pod wpływem naturalizmu, której podstawową cechą jest ukazanie jakiegoś środowiska społecznego, warunków jego życia i wynikających z tego konfliktów. Zazwyczaj d.n. służył krytyce stosunków społecznych, np. „Na dnie” (1906) Maksyma >Gorkiego. W polskiej literaturze dramatycznej d.n. reprezentuje twórczość sceniczna Gabrieli >Zapolskiej, Jana Augusta >Kisielewskiego i Włodzimierza >Perzyńskiego, a wpływy naturalizmu zaznaczają się w twórczości wielu dramaturgów, m.in. Stanisława >Wyspiańskiego („Klątwa”, 1899).