Przejdź do treści

dialog

(gr. dialogos = rozmowa), 1. podstawowa forma wypowiedzi w dramacie (obok monologu), poprzez którą autor charakteryzuje postacie i przedstawia fabułę (także informuje o wydarzeniach, które nie zostały ukazane na scenie, tzw. opowiadanie świadka, np. relacja Posła o obradach Rady Królewskiej w Troi w „Odprawie posłów greckich” Jana Kochanowskiego); d. jest również wykorzystywany w epice i liryce. W utworach lirycznych służy dramatyzacji, np. „Wieczór w pustkach” Cyprian Norwida, „Kolczyki Izoldy” Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego, utwory z cyklu „Kabaret Kici Koci” Mirona Białoszewskiego. 2. utwór literacki w postaci rozmowy o filozofii, sztuce, polityce itp., biorący początek od dialogów Platona („Uczta”); forma wykorzystana m.in. przez Ignacego Krasickiego („Rozmowy zmarłych”), Cypriana Norwida („Promethidion”), stosowana także we współczesnym eseju.