Przejdź do treści

Calderon de la Barca Pedro

(1600-1681), najwybitniejszy obok Lopego de Vegi przedstawiciel dramaturgii hiszpańskiej złotego wieku. Pochodził z rodziny drobnoszlacheckiej. Starannie wykształcony (ukończył teologię na uniwersytecie w Salamance), rozpoczął karierę literacką od udziału w konkursach poetyckich. Po zakończeniu służby wojskowej C. stał się nadwornym dramaturgiem Filipa IV. W 1651 przyjął święcenia kapłańskie, nie zaprzestając twórczości dla teatrów dworskich, publicznych i kościelnych. Napisał ponad 120 komedii i kilkadziesiąt krótkich fars. Znaczna część dramatów C. poświęcona jest tematyce filozoficzno-religijnej i historycznej, m.in.: „Życie jest snem” (1636), „Książę niezłomny” (1629), „Uwielbienie Krzyża” (1633).