Przejdź do treści

Axer Erwin

(1917-2012), reżyser teatralny, wieloletni dyrektor (a uprzednio wicedyrektor) i kierownik artystyczny Teatru Współczesnego w Warszawie (1949-81); autor ponad 50 inscenizacji, m.in. Kordiana Juliusza Słowackiego (1956), Much Jean-Paul Sartre’a (1957), Kariery Artura Ui Bertolta Brechta (1962), Tanga Sławomira Mrożka (1965), Matki Witkacego (1970), Miłości na Krymie Sławomira Mrożka (1994). Poza macierzystym teatrem reżyserował także w ZSRR, RFN i Austrii. Okazując demonstracyjnie szacunek dla tekstu dramatu, zwłaszcza klasycznego, A. nie stronił od nowatorskiej dramaturgii (Ionesco, Bonda). „Temperament artystyczny – pisała Marta Fik – gust literacki i sposób reagowania na świat, zbliżają Axera raczej ku dramaturgii nowszej i to tej, która ukazuje bohaterów, przeżywających zarówno konflikty ogólne, jak i prywatne, z pewnym dystansem…” Stąd w spektaklach A. dominuje kameralność. Reżyser stwarza przy tym pole dla aktorskiej wynalazczości, zawsze jednak podporządkowanej dyscyplinie nadrzędnej całości. Artysta stworzył jeden z najlepszych po wojnie polskich zespołów teatralnych, odkrywając zarazem dla teatru nowy repertuar i wybitne indywidualności aktorskie (m.in. Tadeusza Łomnickiego).