Przegląd Teatralno-Literacki
„Znaki bliskości” Jana Pawła II
„…odszedłeś, a idziesz przede mną wciąż” – tak Karol Wojtyła zapisał myśli Weroniki, która oddała posługę obtarcia twarzy Chrystusowi na drodze krzyżowej w poemacie Odkupienie szuka twego kształtu…. Myśl Karola Wojtyły wyraża dokładnie i doskonale, to, co sam chciałbym wyrazić tuż po odejściu Jana Pawła II: już odszedł, a wciąż idzie przede mną. Idzie przed nami wszystkimi.
To nie jest nowy problem, przygnany wraz z rozluźnieniem obyczajów i relatywizmem skali wartości moralnych. Yorick pamięta, jak szpetnie klął Szekspir, a starsi od Yoricka błaznowie sięgają pamięcią świntuszenia Arystofanesa i tylu innych…
Coś wisi w powietrzu. Na kilku scenach polskich w Krakowie, Opolu, Warszawie już teraz, a na kilku lada chwilę na afiszu Makbet Szekspira. Takiego wysypu tej tragedii jeszcze w Polsce nie widziano. Czytaj dalej »I ty możesz zostać Makbetem
Agnieszka Jaźwińska-Pudlis wraca do swoich doświadczeń ze stażu AICT dla młodych krytyków w Alamadzie (Portugalia) Czytaj dalej »Portugalska przygoda z teatrem
Istnieją teatry, które mają szczęście. Z pewnością należy do nich Deutsches Theater w Berlinie, przez swoich miłośników nazywany krótko DT. W rozmowach o DT nie musi się dodawać „DT w Berlinie“. DT istnieje w Niemczech tylko jeden. Sam ten fakt jest już pierwszym szczęśliwym wydarzeniem. Jakim cudem tak pasująca do teatrów nazwa Deutsches Theater (Teatr niemiecki) mogła uchronić się przed powieleniem? Inne nazwy Stadttheater (Teatr miejski), Kammerspiele (Teatr kameralny) czy Schauspielhaus (Teatr dramatyczny) powtarzają się na każdym kroku.
Czterdzieści lat twórczości Włodzimierza Fełenczaka
Teatr tej małej planety:
Nasz dzień, nasz sen, nasze serce.
My dostajemy bilety
Na jeden seans
Nie więcej
(Mieczysław Jastrun Elegia).
Tak. Teatr poetycki i dla myślących widzów. Tylko jak trudno go stworzyć? W dziejach polskiego teatru i polskiego teatru lalek było niewielu artystów, którym to się udało. Jest wśród nich z całą pewnością Włodzimierz Fełenczak, obecny dyrektor i kierownik artystyczny Teatru Lalek im. Jana Christiana Andersena w Lublinie, laureat licznych nagród, m. in. Wojewody Lubelskiego (1976), Prezesa Rady Ministrów za twórczość dla Dzieci i Młodzieży (1992), Prezydenta Miasta Lublina (2001) oraz wyróżnień za reżyserię, inscenizację, przedstawienia.
Z okazji 80. rocznicy urodzin Henryka Bieniewskiego, wybitnego krytyka, przewodniczącego Kapituły Nagród polskiej sekcji AICT/IACT publikujemy rozmowę z Jubilatem. 
Zamysł, aby Elfriede Jelinek napisała scenariusz teatralny z Olgą Tokarczuk – powzięty przez dyrektorkę wrocławskiego Teatru Współczesnego, Krystynę Meissner, wywołał wielkie zainteresowanie. Zanim dojdzie do materializacji tego pomysłu przedstawiamy w najnowszym (kwiecień 2005) numerze "Yoricka" kolejny szkic Tomasza Miłkowskiego z jego przygotowywanej książki o laureatach Literackiej Nagrody Nobla, poświęcony kontrowersyjnej laureatce, ELFRIEDE JELINEK.
Na razie nie widać realizacji pomysłu wystawienia nowej sztuki-scenariusza Jelinek. Możemy natomiast przedstawić nową redakcję szkicu o Jelinek, uzwględniającą opublikowane w ostatnim roku powieści Noblistki: "Amatorki" i "Wykluczonych" oraz cykl małych dramatów, "Dramaty Księżniczek".
PS. Scenariusza nie doczekaliśmy, ale w Poznaniu w Teatrze Polskim przedstawiono sceniczną wersję "Amatorek". Zawsze coś: Jelinek jest już na scenie, a "Dramaty księżniczek" w styczniu 2007 roku pojawiły się w księgarniach.
Czytaj dalej »NOBLIŚCI: Elfriede Jelinek
Kilka uwag po przeglądzie "Małe sztuki z wielkimi aktorami" w warszawskim Teatrze na Woli
studium wrocławskie
Studium Aktorskie Teatrów Lalkowych powstało we Wrocławiu w 1967 roku i jest pierwszym, które nie posiada genealogii radzieckiej, ma ono bowiem już metrykę centrum dyspozycyjnego PRL.
O Balladynie wg Słowackiego w krakowskim teatrze Groteska pisze Justyna Hofman-Wiśniewska.
Do stycznia 2005 Teatr KTO miał status klubu upowszechniania kultury teatralnej funkcjonującego w ramach Centrum Kultury "Dworek Białoprądnicki”. Teraz, jako teatr miejski, z dotacją o 30 proc. większą, w sumie 400 tys. zł, może KTO działać samodzielnie jako najmniejsza scena Krakowa. Czytaj dalej »Kim jest KTO
PO OFICJALNYM OTWARCIU
TEATRU NOWEGO PRAGA! 
4 marca na warszawskich Szmulkach ruszył oficjalnie Teatr Nowy Praga. Było z pompą, a jakże, zagrała ORKIESTRA ZAKŁADOWA TRAMWAJÓW WARSZAWSKICH. Nieoficjalnie jednak rozruch nastąpil wcześniej.
To już czwarta z kolei premiera prezentowana na tej nowej scenie warszawskiej w Fabryce Trzciny przy Otwockiej. „Fioletową krowę” wg poetow nonsensistów w reżyserii Edwarda Wojtaszka poprzedziły „Szklana kolekcja” Williamsa w reż. Magdaleny Łazarkiewicz, „Strefa zero” Neila LaBute w reż. Magdaleny Łazarkiewicz, „Przyjęcie” Mike’a Leigh w reż. Krzysztofa Zaleskiego. Pozazdrosić impetu! W ciągu miesiąca z okładem teatr wystąpił z trzema premierami, a czwartą, nieco „zwariowaną” oficjalnie otwiera to niezwykłe w stolicy miejsce, odczarowując Szmulki jako dzielnicę kulturze nieprzyjazną. Ozdobą spektaklu jest udział znakomitej artystki Danuty Szaflarskiej. Premierę komentuje Tomasz Miłkowski:
Jeszcze jeden bilans roku minionego (wedle autora jedynie słuszny) – poszerzona wersja tekstu publikowanego w "Przeglądzie (2005, nr 4):
15 lat po transformacji teatr polski odzyskuje równowagę w nowym odmiennym świecie, w którym konkurencja, komercja i zaradność odgrywają równie ważną rolę co wrażliwość i wyobraźnia.
Czytaj dalej »Teatr 2004
NIE LUSTRACJA TYLKO PREWENCJA
Na temat lustracji wypowiadają się dziś różnorodni specjaliści przede wszystkim zaś politycy, którzy w imieniu własnej wizji świata (w tym także wizji Polski), chcieliby ostatecznie ujawnić wszystkich tych, którzy skrycie wspierali poprzedni reżym, a przede wszystkim służby bezpieczeństwa PRL. Wypowiadają się moraliści i publicyści różnych orientacji, spierający się o to czy współpraca z SB osłabiła morale indywidualne tych osób i czy w związku z tym mają oni zwykłe obywatelskie prawa, czy też należy ostrzec wszystkich, że są „moralnie zagrożeni”. Na razie jeszcze nie proponują wprowadzenia specjalnych opasek.
O Zygmuncie Krzyżanowskim rozmawiano w Klubie Lekarza w Warszawie, które odbyło się 17 marca o godz. 18.00 z okazji ukazania się nakładem oficyny Ston 2 z zasiłku Instytutu im. Adama Mickiewicza kolejnego tomu jego prozy, "Niemożliwe do przewidzenia" w przekładzie Walentyny Mikołajczyk-Trzcińskiej, entuzjastki dorobku zapoznanego twórcy. W duyskusji, którą prowadzil Tomasz Miłkowski głos zabrali m.in. Henryk Bieniewski, wydawca Stanisław Nyczaj i tłumaczka, przywołując teksty opublikowane wcześniej w tomie "Trzynasta kategoria rozsądku". Miniatury prozatorskie z nowego tomu czytała Renata Kretówna. Dobrym wprowadzeniem do twórczości piszącego po rosyjskiu Polaka może być szkic tłumaczki Zygmunt Krzyżanowski: dusza dla prozy, serce – w teatrze.
Czytaj dalej »Po spotkaniu klubowym o twórczości Z. Krzyżanowskiego
…czyli mój udział w spektaklu „Paderewski’s Children”
Aktor Paweł Chomczyk opisuje swoje doświadczenia wyniesione z pracy nad spektaklem dyplomowym na Wydziale Teatru i Tańca Uniwersytetu w Buffalo pod kierunkiem prof. Kazimierza Brauna. Czytaj dalej »To nie kukła! To marioneta…
Brzmi to niezwykle obiecująco, choć ogranicza się w rzeczy samej do dwu przedstawień, petersburskiego Teatru Małego i moskiewskiego MTIUZ-u. Z jednej strony klasyka, „Wujaszek Wania” Czechowa, z drugiej spektakl kreacyjny, odwołujący się do motywów malarstwa Chagala. Dwa spektakle to niewiele, zbyt mało, aby wyrobić sobie zdanie o współczesnym teatrze rosyjskim, który poszukuje swojej nowej tożsamości. To dość jednak, aby docenić wielki potencjał tego teatru. Czytaj dalej »Sezon rosyjski w Polsce
